Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft twee deelen: I. Eene vermaninge tot Godts lof. II. Een verhael van ’t gene, dat Godt onder Ioden ende Heydenen gedaen heeft. | |
I.1DAncket den HEERE, Ga naar margenoot+ ende prediket sijnen Naem; verkondiget sijn doen onder de volcken. | |
2Singet van Hem, ende lovet Hem; spreket van alle sijne wonderen. | |
3Roemet sijnen heyligen Naem: Ga naar margenoot+ het herte der gener die den HEERE soecken, verheuge sich. | |
4Vraget nae den HEERE, ende nae sijne macht: soecket sijn aengesicht geduerighlijck. | |
5Gedencket sijner wonder-wercken, die Hy gedaen heeft; sijner wonderen, ende sijns Woorts: | |
6Ghy het zaet Abrahams sijnes Knechts, ghy kinderen Iacobs sijns uyt-verkorenen. | |
II.7HY is de HEERE, onse Godt: Hy richtet in de geheele Werelt. | |
8Hy denckt eeuwighlijck aen sijn verbondt; Ga naar margenoot+ des woorts, dat Hy belooft heeft op vele duysenden voort ende voort: Ga naar margenoot+ | |
10Ende stelde dat selve Iacob tot een recht: ende Israël tot een eeuwigh verbondt: | |
13Ende sy trocken van volck tot volck; van ’t eene Koninck-rijcke tot een ander volck. | |
14Hy en liet geenen Mensch hen schade doen, Ga naar margenoot+ ende bestrafte Koningen om harent wille: | |
16Ende Hy liet eenen dieren tijt in ’t lant komen, Ga naar margenoot+ ende ontrock allen voor-raet des broots. | |
19Tot dat sijn woort quam, ende de reden des HEEREN hem door-louterde. | |
20Doe sondt de Koninck henen, Ga naar margenoot+ ende liet hem los geven; de heere over volcken hiet hem uyt-laten. | |
21Hij settede hem tot eenen heere over sijn huys; Ga naar margenoot+ tot eenen heerscher over alle sijne goederen. | |
22Dat hy sijne Vorsten onder-wees nae sijne wijse; ende sijne Oudste wijsheyt leerde. | |
23Ende Israël trock in Egypten; Ga naar margenoot+ ende Iacob wiert een vreemdelinck in den lande Ham. | |
24Ende Hy liet sijn volck seer wassen, Ga naar margenoot+ ende maecktese machtiger dan hare vyanden. | |
25Hy verkeerde gener herte, Ga naar margenoot+ dat sy op sijn volck gram wierden, ende dachten sijne Knechten met list te dempen. | |
27Deselve deden sijne teeckenen onder hen, Ga naar margenoot+ ende sijne wonderen in den lande Ham. | |
28Hy liet duysternisse komen, Ga naar margenoot+ ende maeckt ’et duyster: ende sy Ga naar margenoota en waren niet ongehoorsaem sijnen woorden. | |
33Ende sloegh hare wijn-stocken ende vijge-boomen, ende brack de boomen in hare palen. | |
35Ende sy aten alle het gras in haren lande, ende aten de vruchten op haren velde. | |
37Ende voerdese uyt met silver ende gout; Ga naar margenoot+ ende daer en was geen gebreckelijcke onder hare stammen. | |
38Egypten wiert vrolijck, Ga naar margenoot+ dat sy uyt-trocken: want hare vreese was op hen gevallen. | |
39Hy breydde eene wolcke uyt tot een decksel; ende vyer, Ga naar margenoot+ om des nachts te lichten. | |
[Folio 250v]
| |
komen, ende Hy versadigdese met Hemels-broot. | |
41Hy opende de steen-rotse, Ga naar margenoot+ doe vloten wateren daer uyt, dat beken liepen in de dorre woestijne. | |
43Alsoo voerde Hy sijn volck uyt met vreugde; Ga naar margenoot+ ende sijne uyt-verkorene met blijdschap. | |
|