Lutherse Bijbel (1648)

De xc. Psalm.

Heeft vier deelen: I. Eene Lof-spreucke van Godts beschuttinge ende Majesteyt. II. Eene klagte over de nietigheyt deses levens. III. D’ oorsaken van soodanigen jammer. IV. Een gebedt om hulpe.

1

Een gebedt Mose, ⁺ des Mans Godts.

+ Deut. 33,1.

I.

HEere Godt, Ghy zijt onse toe-vlucht voort ende voort.

2

Eer dan de bergen wierden, ende de Aerde ende de Werelt geschapen wierden, ⁺ zijt Ghy Godt van eeuwigheyt tot eeuwigheyt.

+ Psal. 104.29, 30

3

Ghy die de Menschen ^a laet sterven, ⁺ ende spreeckt: Komt weder, ghy Menschen-kinderen.

a Laet sterven) de lieden sterven altoos wegh, ende andere komen weder, door Godts woort: daerom is onse leven tegen Hem als niets.

+ Eccl. 1,4.

4

Want duysent jaren zijn voor u, gelijck de dagh die gisteren voor-leden is, ende gelijck eene nacht-wake.

II.5

GHy laetse daer henen varen, als eenen stroom: ende sy zijn gelijck een slaep; gelijck als een gras, dat doch haest verwelckt; ⁺

+ Psal. 103.15, 16. Jes. 40.6, 7, 8.

6

Dat daer vroegh bloeyt, ende haest verwelckt, ende des avonts af-gehouwen wort, ende verdorret.

III.7

DAt maeckt uwe toorn, dat wy soo vergaen; ende uwe gramschap, dat wy soo schielijck voort moeten.

8

Want onse misdaden stelt Ghy voor u; onse ^b onbekende sonden in ’t licht voor uw’ aengesicht.

b Onbekende) dat is, Adams sonde Rom. 5,18. daer mede de doot verdient is, ende nochtans de Werelt sulcx niet en weet.

9

Daerom varen alle onse dagen daer henen door uwen toorn: wy brengen onse jaren door, als een geklap.

10

☜Onse leven duert tseventigh jaer; wanneer het hoogh komt, so zijn ’t tachentigh jaer: ende wanneer ’t kostelijck geweest is, so isset moeyte ende arbeyt geweest☞: want het vaert snel wegh, als vlogen wy daer van.

11

Maer wie gelooft ’et dat Ghy soo

[fol. 247v]

seer ^c toornt? ende wie vreest hem voor sulcke uwe grimmigheyt?

c Toornt) dat is, dat sulcx uwe toorn is, ende onse sonde soo groot is, die sulcken toorn verdient.

IV.12

☜^* LEert ons bedencken, dat wy sterven moeten; op dat wy verstandigh worden☞.

* Psal. 39.5, 6.

13

⁺ HEERE, keert u doch weder tot ons; ende zijt uwen Knechten genadigh.

+ Num. 14.17, 19.

14

Vervult ons vroegh met uwe genade; so willen wij roemen, ende vrolijck zijn onse leven langh.

15

Verblijdt ons nu weder, nae-dien Ghy ons soo lange plaget; nae-dien wy soo lange ongeluck lijden.

16

Toont uwen Knechten ^d uwe wercken, ende uwe eere haren kinderen.

d Vwe wercken) dat is, leven ende hulpe, ende alles goets. Deut. 33.26, etc.

17

Ende de HEERE onse Godt zy ons vriendelijck; ende vordere het werck onser handen by ons: ja het ^e werck onser handen wilde Hy doch vorderen.

e Het werck) dat is, het geestelijcke ende wereltlijcke regiment.