Lutherse Bijbel (1648)

De lxxxj. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Vermaninge tot danck-segginge. II. Straf-predicatie Godts aen sijn volck.

1

Op de Gitthith, ⁺ voor te singen, Assaphs.

+ Psal. 8,1. ende 84,1.

I.2

SInget vrolijck Gode, die onse sterckte is: juychet den Gode Iacobs.

3

Nemet de Psalmen, ende gevet herwaerts de trommelen; lieflijcke harpen met psalters.

4

Blaset de basuynen in de nieuwe Mane, ⁺ in ons’ feest der Loof-hutten.

+ Lev. 23,24. Num. 10,10.

5

Want sulcx is eene wijse in Israël, ende een recht des Godts Iacobs.

6

Sulcx heeft Hy tot een getuygenisse

[fol. 240[245]v]

geset onder Ioseph, doe sy uyt Egypten-lant trocken, ende een vreemde sprake gehoort hadden.

II.7

DOe Ick hare schouder van den last ontslagen hadde; ende hare handen van de potten los wierden.

8

Doe ghy my in der noot aen-riept, hielp Ick u uyt; ende verhoorde u, doe u het weder over-viel: ende versocht u aen ’t Kijf-water, ⁺ Sela!

+ Exod. 17.2, 3, 7.

9

☜Hoort mijn volck, Ick wil onder u getuygen: Israël, ghy sult my hooren:

10

Dat onder u geen ander Godt en zy, ⁺ ende dat ghy geenen vreemden Godt aen en bidt☞.

+ Exod. 20.2, 3.

11

Ick ben de HEERE uwe Godt, die u uyt Egypten-lant gevoert heeft; doet uwen mont wijt open, laet My hem vullen.

12

Maer mijn volck en hoorde nae mijne stemme niet; ende Israël en wil mijns niet.

13

So hebb’ Ickse gelaten in haers herten goet-duncken, ⁺ dat sy wandelen nae haren raet.

+ Act. 14,16.

14

☜Wilde mijn volck my gehoorsaem zijn, ⁺ ende Israël op mijne wegen gaen;

+ Ezech. 20.25, 26. Deut. 32,29. Jes. 48,18. Bar. 3,13.

15

So wilde Ick hare vyanden haest dempen, ende mijne hant over hare weder-partijders wenden.

16

Ende die den HEERE haten, moesten aen Hem feylen; maer haren tijt soude eeuwighlijck dueren☞.

17

Ende Ick soudese met de beste tarwe spijsen; ⁺ ende met honigh uyt de steen-rotsen versadigen.

+ Deut. 32.13, 14