Lutherse Bijbel (1648)

De lxxvij. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Eene klage over de geestelijcke aen-vechtinge. II. Eene vertroostinge van de hulpe Godts in soodanige noot.

1

Een Psalm Assaphs, ⁺ voor Ieduthun, voor te singen.

+ Psal. 39,1. ende 62,1.

I.2

ICk roepe met mijne stemme tot Godt: tot Godt roepe ick; ende Hy verhoort my.

3

In den tijt mijner noot soecke ick den Heere; ⁺ mijne hant is des nachts uyt-gestreckt, ende en laet niet af: want mijne ziele en wil haer niet troosten laten.

+ Psal. 9,11. ende 27,8.

4

Wanneer ick bedroeft ben, so gedencke ick aen Godt: wanneer mijn herte in angsten is, so spreke ick, Sela!

5

Mijne oogen houdt Ghy, ⁺ dat sy waken: ick ben soo onmachtigh, dat ick niet spreken en kan.

+ Psal. 102,8.

6

Ick gedencke des ouden tijts, ⁺ der voor-leden jaren.

+ Psal. 143,5.

7

Ick dencke des nachts aen mijn snaren-spel, ende spreke met mijn herte; mijn geest moet onder-soecken.

8

Sal dan de Heere eeuwighkijck verstooten, ende geene genade meer betoonen?

9

Is ’t dan heel end’ al uyt met sijne goetheyt? ende heeft de belofte een eynde?

10

Heeft dan Godt vergeten genadigh te zijn? ende sijne barmhertigheyt van toorn toe-gesloten? Sela!

II.11

☜MAer doch sprack ick: Ick moet dat lijden; de rechter-hant des Hooghsten ^a kan alles veranderen☞.

a Kan alles) dat is, Al bekommerde ick my ter doot daerom; so en kan ick ’t doch niet veranderen.

12

Daerom gedencke ick aen de daden des HEEREN; ja ick gedencke aen uwe voor-leden wonderen:

13

Ende spreke van alle uwe wercken, ende segge van uw’ doen.

14

Godt, uwen wegh is ^b heyligh: waer is een soo machtigh Godt, als Ghy Godt zijt?

b Heyligh) is verborgen; als wanneer Godt het leven geeft in den noot, ende nae-by is als Hy verre is, ’t welck het vernuft niet en begrijpt; ’t is te heyligh ende verborgen.

15

⁺ Ghy zijt die Godt, die wonder doet: Ghy hebt uwe macht bewesen onder de volckeren.

+ Psal. 136,4.

16

⁺⁺ Ghy hebt uw’ volck verlost geweldighlijck; de kinderen Iacobs ende Iosephs, Sela!

++ Exod. 6,6.

17

De wateren sagen u, ⁺ Godt; de wateren sagen u, ende beangsteden haer: ende de diepten raesden.

+ Exod. 14.21, etc.

18

De dicke wolcken goten water; de wolcken donderden: ende stralen voeren daer henen.

19

Het donderde in den Hemel; uwe blixemen lichteden op den aerd-bodem: het aerd-rijck beroerde sich, ende beefde daer van.

20

Uwen wegh was in de Zee, ende uw’ padt in groote wateren: ende men speurde doch uwen voet niet.

21

Ghy leyddet uw’ volck, ⁺ gelijck een kudde schapen, door Mosen ende Aaron.

+ Psal. 78,52. ende 80,2.