Lutherse Bijbel (1648)

De lxxv. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Een gespreck der Kercke met Godt van sijne goedertierenheyt. II. Een dreygement der straffen tegen de vyanden Godts.

1

Een Psalm ende Liedt Assaphs, dat hy niet om en quam, voor te singen.

I.2

WY dancken u, Godt; wy dancken u, ende verkondigen uwe wonderen, dat uwen Naem soo ^a nae-by is.

a Nae-by) die ons haest ende troostelijck helpt ende behoudt.

3

Want tot sijner tijt, so sal Ick recht richten.

4

Het lant beeft, ende alle die daer in woonen: [maer] Ick houde sijne ^b pijlaren vast, Sela!

b Pijlaren) de vromen verschricken voor Godt; maer Hy stercktse nochtans: de godt-loosen blijven groots, ende gaen alsoo onder.

II.5

ICk sprack tot de roem-gierige; En roemet niet alsoo! ende tot de godt-loosen: En pocchet niet op gewelt.

6

En pocchet niet soo hoogh op uw’ ^c gewelt; en spreket niet halsstarighlijck.

c Gewelt) Ebr. de hoornen, welcke gewelt beduyden.

7

’t En hebbe geene noot, noch van ’t Oosten, noch van ’t Westen, ⁺ noch van ’t gebergte in de woestijne.

+ Prov. 27,1.

8

Want Godt is Richter; ⁺ die desen vernedert, ende genen verhoogt.

+ Dan. 4.32, 34. Luc. 1,52.

9

☜Want de HEERE heeft eenen beker in de hant, ende met stercken wijn vol in-geschoncken, ⁺ ende ^d schenckt uyt den-selven: maer de godt-loose moeten alle drincken, ende de giste uyt-suypen☞.

+ Psal. 60,5. Jes. 51.17, 22. Ezech. 33.33, 34.

d Schenckt) dat is, Hy deelt eenen yegelijcken sijne mate toe, dat hy lijde: maer de gront-sop blijft den godt-loosen.

10

Maer ick wil ’t verkondigen eeuwighlijck: ende lof-singen den Godt Iacobs.

11

Ende ick wil alle gewelt der godt-loosen verbreken: dat het gewelt des Rechtveerdigen verhoogt worde.