Lutherse Bijbel (1648)

De lxxiiij. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Bidt het volck Godts klagelijck om verlossinge van hare vyanden. II. Wort de groote jammer verhaelt, met weder-halinge des gebedts.

Een’ Onderwijsinge Assaphs.

I.1

GOdt, waerom verstoot Ghy ons so geheel? ende zijt soo grimmighlijck toornigh over de schapen uwer weyde?

2

Gedenckt aen uwe Gemeynte, die Ghy van outs verworven, ende u ten erf-deel verlost hebt; aen den bergh Zion, daer Ghy op woont.

3

Treedt op hen met voeten, ende

[fol. 243v]

stootse heel te gronde: de vyant heeft alles verdorven in ’t Heylighdom.

II.4

UWe weder-partijders brullen in uwe ^a Huysen: ende setten hare Afgoden daer in.

a Huysen) Scholen ende Synagogen, daer Godts Woort geleert wort.

5

Men siet de bijlen boven blicken, ⁺ gelijck men in een wout houwet.

+ 2 Reg. 25. cap. 2 Paral. 36. cap. Ier. 52. cap.

6

Ende houwen alle sijn tafel-werck in stucken met bijlen ende hameren.

7

Sy verbranden uw’ Heylighdom; ⁺ sy ontwyen de Wooninge uwes Naems ter aerden toe.

+ 2 Reg. 25,9.

8

Sy spreken in haer herte: Laetse ons plonderen: sy verbranden alle ^b Huysen Godts in den lande.

b Huysen) dat is, de plaetsen, daer Godt zijn Woort geeft; als in de Scholen.

9

Onse teeckenen en sien wy niet; ende geen Propheet en predikt meer: ende geen Leeraar en leert ons meer.

10

Och Godt, hoe lange sal de weder-partijder smaden? ende de vyant uwen Naem soo geheel lasteren?

11

Waerom wendt Ghy uwe hant af, ende uwe rechter-hant van uwen ^c schoot soo geheel?

c Schoot) is de Tempel, daer in Godt sijn volck vergadert ende leert, gelijk een moeder haer kint draegt, ende soogt het.

12

Maer Godt is mijn Koninck van outs af; die alle hulpe doet, die op aerden geschiedt.

13

⁺ Ghy verdeelt de Zee door uwe kracht; ende verbreeckt de koppen der ^d draken in ’t water.

+ Exod. 14,21, etc.

d Draken) Tyrannen; als Pharao ende sijne Vorsten. Alsoo oock dese Walvisschen.

14

^* Ghy verslaet de koppen der walvisschen: ende geeftse ter spijse den volcke in de woestijne.

* Jes, 51.9, 10. Ezech. 29.3, 5.

15

⁺⁺ Ghy laet ^e ontspringen fonteynen ende beken; ^/ Ghy laet verdroogen stercke stroomen.

++ Exod. 17.5, 6. Num. 20,11. Psal. 105,41. Jes. 48,21.

e Ontspringen) Godt bouwt landen ende steden; Hy verstoortse oock weder.

/ Jos. 3.13, etc.

16

Dagh ende nacht is uwe: Ghy maeckt, dat beyde Sonne ende ’t gesternte haren sekeren loop hebben.

17

Ghy set eenen yegelijcken lande sijne palen: Somer ende Winter maekt Ghy.

18

So gedenckt doch dies, dat de vyant den HEERE smaedt; ende een dwaes volck lastert uwen Naem.

19

En wilt doch den gedierte niet geven de ziele uwer tortel-duyve; ende uwe ellendige dieren niet soo geheel vergeten.

20

Gedenckt aen ’t verbont: want het land is over-al jammerlijck verheert, ende de huysen zijn verscheurt.

21

Laet den geringen niet met schande wegh-gaen: want de arme ende ellendige roemen uwen Naem.

22

Maeckt u op, Godt, ende voert uyt uwe sake: gedenckt aen den smaet, die u dagelijcx van de dwasen weder-vaert.

23

En vergeet niet des geroeps uwer vyanden; het rasen uwer weder-partijders wordt hoe langer hoe grooter.