Lutherse Bijbel (1648)
(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)– Auteursrechtelijk beschermdHeeft vier deelen: I. Bidt David om reddinge. II. Troost hy hem van wegen de gewisse hulpe. III. Beschrijft hy, hoe sijne ende des Messiae vyanden sullen gestraft worden. IV. Belooft hy sijne danckbaerheyt. | |
1Een gouden kleynoot Davids, (dat hy niet om en quam) doe Saul henen sondt, ende liet sijn huys bewaren, dat hy hem dooden soude. Ga naar margenoot+ | |
I.2REddet my, mijn Godt, van mijne vyanden: ende beschut my voor de gene, die hen tegen my setten, | |
3Reddet my van de quaet-doenders; ende helpt my van de bloet-gierige. | |
4Want siet, HEERE, sy loeren op mijne ziele; de stercke vergaderen hen tegen my, sonder mijne schult ende misdaet. | |
5Sy loopen sonder mijne schult, ende bereyden sich: waeckt op, ende ontmoet my, ende siet daer-in. | |
6Ghy HEERE Godt Zebaoth, Godt Israëls, waeckt op, ende besoeckt alle Heydenen: Ga naar margenoota zijt niemant van hen genadigh, die soo trouw-loose quaet-doenders zijn, Sela! | |
7Des avonts laetse wederom oock huylen, als de honden; ende in de stadt ront-om loopen. | |
8Ga naar margenoot+ Siet, sy klappen met malkanderen; sweerden zijn in hare lippen: Ga naar margenoot* Ga naar margenootb wie sal het hooren? | |
II.9MAer Ghy, HEERE, sultse belacchen, ende alle Heydenen bespotten. | |
11Ga naar margenootd Godt betoont my rijckelijck sijne goetheyt: Godt laet my mijne lust sien aen mijne vyanden. | |
III.12EN doodtse niet, dattet mijn volck niet en vergete; maer verstroytse met uwe macht, Heere, onse Schilt, ende stootse t’onder. | |
13Hare leere is enckel sonde, ende volherden in hare Ga naar margenoote hooveerdye; ende prediken enckel vloecken ende weder-spreken. | |
14Verdelgtse sonder alle genade; verdelgtse, dat sy niets en zijn: ende gewaer worden, dat Godt Heerscher zij in Iacob, in de gantsche werelt, Sela! | |
15Des avonts laetse wederom oock huylen, als honden; ende in de stadt ront-om loopen. | |
16Laetse hier ende daer loopen om spijse; Ga naar margenoot+ ende murmureren, wanneer sy niet sadt en worden. | |
IV.17MAer ick wil van uwe macht singen, ende des morgens uwe goetheyt roemen: want Ghy zijt mijne beschuttinge, ende toe-vlucht in mijner noot. | |
18Ick wil u, mijne Rotse, lof-singen: want Ghy, Godt, zijt mijne beschuttinge, ende mijn genadige Godt. |
|