Lutherse Bijbel (1648)

De xlvij. Psalm.

Eene danck-segginge voor Christi wel-daden, ende insonderheyt voor sijne op-standinge ende Hemel-vaert, in drie deelen: I. D’ in-leydinge. II. Worden de weldaden verhaelt. III. Oorsaken der danck-segginge.

1

Een Psalm, voor te singen, der kinderen Korah.

I.2

KLappet in de handen, alle Volckeren; ende juychet Gode met een vrolijck geschal.

II.3

WAnt de HEERE de Allerhooghste is verschrickelijck; een groot Koninck op den gantschen aerd-bodem.

4

Hy sal de volckeren onder ons dwingen; ende de lieden onder onse voeten.

5

Hy verkiest ons ten erf-deel; de heerlijckheyt Iacobs, dien Hy liefheeft, Sela!

6

Godt vaert op met juychen; ⁺ ende de HEERE met heller basuyne.

+ Psal. 68,19. Col. 2,15.

III.7

LOf-singet, lof-singet Gode: lof-singet, lof-singet onsen Koninck.

8

Want Godt is Koninck op den gantschen aerd-bodem; lof-singet Hem ^a kloeckelijck.

a Kloeckelijck) Dat men in ’t prediken met neerstigheyt handele, ende daer-by blijve; niet en roepe ende onnuttelijck en spreke, gelijck de wilde woeste schreyers, ende klappaerts, de wrevel-moedige predikanten, dieder spreken wat hen dunckt.

9

Godt is Koninck over de Heydenen; Godt sit op sijnen heyligen stoel.

10

De Vorsten onder de Volckeren zijn versamelt tot een volck, den Gode Abrahams: want Godt is seer verhoogt ⁺ by de Schilden op Aerden.

+ By de Schilden) De Vorsten moeten ook Christenen zijn, die hier genoemt worden Schilden op Aerden.