Lutherse Bijbel (1648)

De xxxix. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Troost-puncten tegen der godt-loosen voor-spoet. II. Gebedt om vergevinge der sonden, ende af-wendinge der straffen.

1

Een Psalm Davids, ⁺ voor te singen, voor Ieduthun.

+ 1 Par. 26.1, 3, 6.

I.2

ICk hebbe my voor-genomen; ick wil my wachten, dat ick niet en sondige met mijne tonge: ⁺ ick wil mijnen mondt ^a toomen, terwijle ick den godt-loosen soo voor my sien moet.

+ Psal. 17,3.

a Toomen) dat is, dat ick niet en murmurere, dewijle het my soo qualijck, ende den boosen soo wel gaet.

3

Ick ben verstomt ende stille, ende swijge ^b der vreugde; ende moet mijn leet in my eten.

b Der vreugde) ’t en is my niet lachelijck.

4

Mijn herte is ontbrandt in mijnen lijve; ende als ick daer aen gedencke, so worde ick ontsteken; ick spreke met mijne tonge:

5

☜Maer HEERE, ^{+ c} leert my doch, dattet een eynde met my hebben moet, ende mijn leven een perck heeft, ende ick daer van moet.

+ Psal. 90,12.

c Leert) dat ick niet soo seker en leve, als de godt-loosen, die geen ander leven en hopen.

6

Siet, mijne dagen zijn eene hant-breet by u, ende mijn leven is als niets voor u; ⁺ hoe gantsch niet zijn alle menschen, die doch soo seker leven, Sela!

+ Psal. 62,10. ende 144,4.

7

Sy gaen daer henen als een schaduwe, ⁺ ende maken hen veel onnutte onruste; sy vergaderen, ende en weten niet, wie het krijgen sal☞.

+ Eccl. 5.13, 16.

II.8

NU Heere, wiens sal ick my troosten? ick hope op U:

9

Reddet my van alle mijne sonden; ende en laet my niet den sotten een spot worden.

10

Ick wil ^d swijgen, ende mijnen mont niet op doen; Ghy sult het wel maken.

d Swijgen) dat is, ick wilse laten varen, ende niet murmureren tegen u.

11

Wendt uwe plage van my; want ick ben versmacht van de straffe uwer handt. ⁺

+ Psal. 144,4.

12

Wanneer Ghy yemant kastijdt om der sonden wille, so wort sijne schoonheyt verteert als van motten; Och hoe gantsch niet zijn doch alle menschen, Sela!

13

Hoort mijn gebedt, HEERE, ende verneemt mijn roepen, ende en swijgt niet over mijne tranen: want ick ben beyde uw’ vreemdelinck ende [uw’] borger, ⁺ gelijck alle mijne vaders.

+ Lev. 25,23. 1 Paral. 30,15. Psal. 119,19. 1 Petr. 2,11. Ebr. 11,13.

14

Laet af van my, dat ick my verquicke; eer dan ick henen vare, ende niet meer hier en zy.