Lutherse Bijbel (1648)

De xl. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Propheteert Christus van sijne over-winninge in ’t lijden ende in den doot. II. Bidt Hy, dat Hem Godt in sijn lijden ende doot wille behouden.

1

Een Psalm Davids, voor te singen.

I.2

ICk verbeydde den HEERE; ⁺ ende Hy neygde sich tot my, ende hoorde mijn schreyen.

+ Psal. 69.15, 16.

3

Ende Hy trock my uyt den grousamen kuyl, ende uyt den modder; ende stelde mijne voeten op eenen rotz-steen, dat Ick gewis treden kan.

4

Ende heeft my een nieuw liedt in mijnen mont gegeven, te loven onsen Godt: dat sullen vele sien, ⁺ ende den HEERE vreesen, ende op Hem hopen.

+ Jes. 52,15.

5

Wel dien, die sijne hope set op den HEERE; ende sich niet en wendt tot de hooveerdige, ende die met leugen om-gaen.

6

HEERE, mijn Godt, groot zijn uwe wonderen, ende uwe gedachten, die Ghy aen ons bewijst; u en is niets gelijck: ⁺ Ick wilse verkondigen, ende daer van seggen, hoe wel sy niet te tellen en zijn.

+ Exod. 15,11.

7

☜Offer ende spijs-offer en behagen u niet; ⁺ maer de ooren hebt Ghy my open gedaen: Ghy en wilt noch brand-offer noch sond-offer.

+ Ebr. 10,5, etc.

8

Doe sprack Ick: Siet, Ick kome; in ’t Boeck is van my geschreven.

9

Uwen wille, mijn Godt, ⁺ doe Ick geerne; ende uwe Wet hebb’ Ick in mijn herte☞.

+ Jes. 51,7.

10

Ick wil prediken de gerechtigheyt in de groote Gemeynte: ⁺ siet, Ick en wil my mijnen mont niet stoppen laten; HEERE, dat weet Ghy.

+ Psal. 22.23, 26. ende 35,18. ende 111,1.

11

Uwe gerechtigheyt en verberge Ick niet in mijn herte; van uwe waerheyt ende van uw’ heyl spreke Ick: Ick en verhele uwe goetheyt ende trouwe niet voor de groote Gemeynte.

II.12

MAer Ghy, HEERE, wilt doch uwe barmhertigheyt van my niet wenden: laet uwe goetheyt ende trouwe my geduerighlijck behoeden.

13

Want my heeft om-geven lijden sonder getal; mijne sonden hebben my aen-gegrepen, dat Ick niet ^a sien en kan; harer is meer dan hayren op mijn hooft, ende mijn herte heeft my verlaten.

a Sien) dat my het gesicht vergaet van grooten wee.

14

Laet ’et u behagen, HEERE, dat Ghy my verlost: haest u, HEERE, my te helpen.

15

Schamen moeten sy hen, ⁺ ende te schande worden, die my nae mijne ziele staen, dat sy die om-brengen; te rugge moeten sy vallen, ende te schande worden, die my quaet gunnen.

+ Psal. 35.4, 26. ende 70,3. ende 71,13.

16

Sy moeten in hare schande verschricken, die over my schreyen: Daer, daer!

17

Verheugen moeten sy hen ende vrolijck zijn alle, die nae u vragen; ende die uw’ heyl beminnen, moeten geduerighlick seggen: De HEERE zy hoogh gelooft!

18

Want Ick ben arm ende ellendigh; maer de Heere sorgt voor my; Ghy zijt mijn Helper ende Verlosser; mijn Godt, en vertoeft niet.

[fol. 237r]