Lutherse Bijbel (1648)

Het xlj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Beschrijft Godt den Leviathan. II. Verklaert Hy sijne Majesteyt ende almacht. III. Gaet hy voort in de beschrijvinge des Leviathans

I.20

KOnt ghy den ^a Leviathan trecken met den visch-haeck, ende sijne tonge met eenen strick vatten?

a Leviathan noemt Hy de groote Walvisschen in de Zee: doch daer onder beschrijft Hy den Vorst des Werelts, den Duyvel, met sijnen aenhangh.

21

Kont ghy hem eenen angel in de neuse leggen, ende met eenen prickel hem de kake door-booren?

22

Meynt ghy, dat hy u veel smekens sal maken, oft u vleyen?

23

Meynt ghy, dat hy een verbondt

[fol. 228r]

met u maken sal, dat ghy hem altoos tot eenen knecht soude mogen hebben?

24

Kont ghy met hem spelen, als met eenen vogel? ofte hem uwen jongen dochteren binden?

25

Meynt ghy, de geselschappen sullen hem in stucken snijden, dat hy onder de koop-lieden verdeelt worde?

26

Kont ghy het net vullen met sijne huydt; ende de visch-korven met sijn hooft?

27

Als ghy uwe hant aen hem legt, so gedenckt, datter een strijdt zy, dien ghy niet uyt-voeren en sult.

28

Siet, sijne hope sal hem feylen; ende als hy hem in ’t gesicht krijght, so swingt hy hem daer henen.

1

Niemant en is soo koen, ⁺ die hem tergen derf.

+ XLI. Cap. Ebr.

II.

WIe is dan, die voor my bestaen konne?

2

Wie heeft my wat te voren gedaen, ⁺ dat Ick ’t hem vergelde? het is mijne, wat onder alle Hemelen is.

+ Rom. 11,35.

III.3

DAer toe moet ick nu seggen, ⁺ Hoe groot, hoe machtigh ende wel geschapen hy is.

+ Exod. 19,5. Deut. 10,14. Psal. 24,1. ende 50,12. 1.Cor. 10.26, 28.

4

Wie kan hem sijn kleedt ontdecken? ende wie derf ’t wagen hem tusschen de tanden te grijpen?

5

Wie kan de kinne-backen sijns aengesichts open doen? schrickelijck staen sijne tanden ront-om.

6

Sijne hoogh-moedige schubben zijn als vaste schilden, vast ende nauw in malkanderen.

7

D’ eene raeckt aen d’ andere, dat niet een luchtjen daer tusschen en gaet.

8

D’ eene hangt aen d’ andere, ende houden sich t’ samen, dat sy niet van malkanderen en scheyden.

9

Sijn niesen glinstert als een licht; sijne oogen zijn als de oogen-leden des dage-raets.

10

Uyt sijnen monde varen fackelen, ende vyerige voncken schietender uyt.

11

Uyt sijne neuse gaet roock, als van heete potten ende ketelen.

12

Sijn adem is als lichte laeye; ende uyt sijnen monde gaen vlammen.

13

Hy heeft eenen stercken hals; ende ’tis sijn lust, waer hy yet verderft.

14

De lidt-maten sijns vleesches hangen aen malkanderen; ende houden vast aen hem, dat hy niet vervallen en kan.

15

Sijn herte is soo hardt, als een steen; ende soo vast, als een stuck van den ondersten meulen-steen.

16

Als hy sich verheft, so ontsetten hen de ^b stercke: ende als hy door-breeckt, so en isser ⁺ geene genade.

b Stercke) Dat is, de groote visschen vlieden voor hem: alsoo oock door des Werelt gewelt vlieden de Machtige.

+ c Geene genade) Soo hebben sy gesondiget, dat is, sy moeten ’t gedaen hebben, ende ontgelden als arme sondaers.

17

Als men tot hem wil met den sweerde, so en roert hy sich niet; ofte met spiesse, geschut ende pantzier.

18

Hy acht yser als stroo, ende koper als verrot hout.

19

Geen pijl en sal hem verjagen: de slinger-steenen zijn hem als stoppelen.

20

Den hamer acht hy als stoppelen; hy bespot de bevende lance.

21

Onder hem liggen scherpe steenen; ende hy vaert over de scherpe klippen, als over slijck.

22

Hy maeckt dat de diepe Zee siedt als een pot; ende roert’et door malkanderen, gelijck men eene salve mengt.

23

Nae hem lichtet de ^d wegh; hy maeckt de diepte gantsch grijs.

d Wegh) Dat is, hy swemt ende leeft in de Zee, so hy wil, dat men sijnen wegh van verre siet.

24

Op Aerden en is hem niemant te vergelijcken: hy is gemaeckt om sonder vreese te zijn.

25

Hy veracht al wat hoogh is; hy is een Koninck over alle hoogh-moedige.