Lutherse Bijbel (1648)

Het xl. Capittel.

Begrijpt Godts reden in drie stucken: I. Bestraft Hy Iob, om dat hy den lof der gerechtigheyt Hem niet volkomelijck hadde gegeven. II. Vergelijckt Hy sijne macht met Iobs swackheyt. III. Stelt Hy sijne almacht door de beschrijvinge van den Behemoth.

I.1

ENde de HEERE antwoordde Iob uyt een onweder, ⁺ ende sprack:

+ Iob. 38,1.

2

Gordt als een man uwe lendenen; ⁺ ick wil u vragen, leert My.

+ Iob. 38,3.

3

Soudt ghy mijn oordeel te niete maken, ⁺ ende my verdoemen; op dat ghy rechtveerdigh zijt?

+ Psal. 51,6. Rom. 3,4.

II.4

HEbt ghy eenen arm als Godt; ende kont met gelijcke stemme donderen, als Hy doet?

5

Verciert u met pracht, ende verheft u; treckt u loflijck ende heerlijck aen.

6

Stroyt uyt den toorn uwer grimmigheyt; aen-schouwt de hoogh-moedige, waer sy zijn, ende verootmoedigtse.

7

Ia, schouwt de hoogh-moedige, waer sy zijn, ende buygtse; ende maeckt de godt-loosen dunne, waer sy zijn.

8

Begraeftse t’ samen in de aerde, ende versinckt haren pracht in ’t verborgen.

9

Soo wil Ick u oock bekennen, dat u uwe rechter-hant helpen kan.

III.10

SIet, de ⁺ Behemoth, dien Ick neffens u gemaeckt hebbe, eet hoy als een osse.

+ a Behemoth) Heet alle groote yselijcke dieren; gelijck Leviathan alle groote yselijcke visschen: doch daer onder beschrijft Hy het gewelt, ende de macht des Duyvels ende sijns gesins, des godt-loosen hoops in de Werelt.

11

Siet, sijne kracht is in sijne lendenen; ende sijn vermogen in den navel sijns buycx.

12

Sijn steert streckt sich uyt als een ceder: de aderen sijner schaemte sterren als een tack.

13

Sijne beenderen zijn als vast koper; sijne gebeenten zijn als ysere staven.

14

Hy is het begin der wegen Godts: die hem gemaeckt heeft, die grijpt hem aen met sijnen sweerde.

15

De bergen dragen hem kruyden; ende alle wilde dieren spelen aldaer.

16

Hy leyt geerne in de schaduwe, in ’t riet ende in ’t slijck verborgen.

17

De boschagie bedeckt hem met hare schaduwe, ende de beeck-wilgen bedecken hem.

18

Siet, hy slickt den stroom in hem, ende en acht ’et niet groot: laet hy sich duncken, dat hy de Iordane wil uyt-suypen met sijnen monde.

19

Nochtans vangt men hem met sijne eygen oogene; ende door valstricken door-boort men hem sijne neuse.