Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Bewijst Godt sijne wonderbare regeringe aen de dieren. II. Bestraft Hy Iob, van wegen sijne vermetenheyt. III. Bekent Iob sijne schult.

I.1

KOnt ghy der leeuwinne haren roof te jagen geven, ⁺ ende de jonge leeuwen versaden?

+ Psal. 104,21.

2

Dat sy sich neder-leggen in hare stede, ⁺ ende rusten in ’t hol, daer sy loeren.

+ Psal. 10,9.

3

Wie bereydt der rave de spijse, ⁺ als hare jongen tot Godt roepen, ende vliegen dwalende, als sy niet t’ eten en hebben?

+ Psal. 147,9. Matth. 6,29.

4

Weet ghy den tijt, wanneer de gemsen op de steen-rotsen baren? ofte hebt ghy gemerckt, ⁺ wanneer de hinden swanger gaen?

+ Psal.29,9.

5

Hebt ghy getelt hare maenden, wanneer sy vol worden? ofte weet ghy den tijt, wanneer sy baren?

6

Sy buygen haer, als sy baren, ende scheuren, ende laten uyt hare jongen.

7

Hare jongen worden vet, ende wassen in ’t koorn; ende gaen uyt, ende en komen niet weder tot haer.

8

Wie heeft het wilt soo vry laten gaen? wie heeft de banden des wilts gelost?

9

Dien Ick het velt tot een huys gegeven hebbe, ⁺ ende de woestijne tot eene wooninge.

+ Iob. 24,5. Ier. 2,24.

10

Het belacht het gewoel der stadt; het geroep des drijvers en hoort’et niet.

11

Het siet nae de bergen, daer sijne weyde is; ende soeckt waer het groen is.

12

Meynt ghy, dat den een-hoorn u sal dienen, ende sal blijven aen uwe kribbe?

13

Kont ghy hem uw’ jock aen-knoopen, om de voren te maken; dat hy achter u ploege in de valleyen?

14

Meugt ghy u op hem verlaten, dat hy soo starck is? ende sult ghy hem u laten arbeyden?

15

Meugt ghy hem betrouwen, dat

[fol. 227v]

hy uw’ zaet u weder brenge, ende in uwe schuere vergadere?

16

De vederen der pauwen zijn schooner, dan de vleugelen ende de vederen des oyevaers;

17

Die sijne eyeren op d’ aerde laet, ende laetse de heete aerde uyt-broeden.

18

Hy vergeet, dat sy mochten vertreden worden, endese een wildt dier mochte verbreken.

19

Hy wort soo hart tegen sijne iongen, als of sy sijne niet en waren: hy en achtet dies niet, dat hy te vergeefs arbeydt.

20

Want Godt heeft hem de wijsheyt genomen, ende en heeft hem gen verstant mede-gedeelt.

21

Ter tijt als hy hoogh vliegt, verheft hy sich, ende belacht beyde peert ende man.

22

Kont ghy het peert krachten geven, ofte sijnen hals vercieren met zijn geschrey?

23

Kont ghy het verschricken, als de sprinck-hanen? dat is ^a prijs sijner neuse, wat verschrickelijck is.

a Prijs) dat is, het is slechts dies te trotsiger ende moediger, ende snuyft, als beroemde het hem, waer een schrickelijck dinck, strijt als ende krijgh, voor handen is.

24

Het stampt op de aerde, ende is vry-moedigh met kracht; ende treckt uyt den geharnaschten te gemoet.

25

Het bespott de vreese, ende en verschrickt niet; ende en vliedt voor ’t sweert niet.

26

Al klinckt schoon de koker tegen hem, ende glinstert beyde spiesse ende lance.

27

Het tsittert ende woedt, ende scharret in de aerde, ende en ⁺ acht niet der trompetten geluyt.

+ bAcht niet) dat is, het doet als ware hem daer aen niet gelegen; dat nochtans schrickelijck is

28

Als de trompette seer klinckt, so spreeckt het: Huy! ende rieckt den strijt van verre, het schreyen der Vorsten, ende ’t juychen.

29

Vliegt de havick door uw’ verstant, ende breydt sijne vleugelen tegen ’t Zuyden?

30

Vliegt de arent uyt uw’ bevel soo hoogh, ⁺ dat hy sijn nest in de hooghte maeckt?

+ Ier. 49,16. Obad. v. 4.

31

In de rotsen woont hy, ende blijft op de toppen aen de rotsen, ende in de vaste plaetsen.

32

Van daer schouwt hy nae de spijse; ende sijne oogen sien verre.

33

Sijne iongen suypen bloet; ⁺ ende waer een aes is, daer is hy.

+ Matth. 24,28. Luc. 17,3.

II.34

ENde de HEERE antwoordde Iob, ende sprack:

35

Wie met den Almachtigen twisten wil, sal die Hem dies niet over-tuygen? ende wie Godt berispt, en sal ’t die niet verantwoorden?

III.36

MAer Iob antwoordde den HEERE, ende sprack:

37

Siet, ick ben te lichtveerdigh geweest; wat sal ick antwoorden? ick wil mijne hant op mijnen mont leggen.

38

Ick hebb’ een-mael gesproken; daerom en wil ick niet meer antwoorden: hier nae en wil ick het niet meer doen.