Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Verhaelt Elihu, dat hy Godts gerechtigheyt wil verdedigen. II. Bewijst hy deselve gerechtigheyt. III. Verklaert hy, dat Godt almachtigh zy, ende de godt-loosen straffen konne.

I.1

ELihu sprack voorder, ende seyde:

2

Verbeydt my noch een weynich, ick wil ’t u aen-wysen; want ick hebbe noch van Godts wegen wat te seggen.

3

Ick wil mijn verstant verre halen; ende mijnen Schepper bewijsen, dat Hy rechtveerdigh zy.

4

Mijne redenen en sullen sonder twijfel niet valsch zijn; mijn verstant sal op-recht voor u zijn.

II.5

SIet, ⁺ Godt en verwerpt de Machtige niet: want Hy is oock machtigh van kracht des herten.

+ Iob 9,4. cap. 12.13, 16. cap. 37,23. cap. 38,23.

6

Den godt-loosen en onder-houdt Hy niet; maer helpt den ellendigen tot het recht.

7

Hy en keert sijne oogen niet af van den Rechtveerdigen; ⁺ ende de Koningen laet Hy altoos op den throon sitten, dat sy hoogh blijven.

+ Psal. 33,18. ende 34,16. Psal. 113,8.

8

Ende waer gevangene [liggen] in stocken, ende gebonden met stricken ellendighlijck;

9

So verkondigt Hy hen, wat sy gedaen hebben; ende hare ondeugt, dat sy met gewelt gehandelt hebben.

10

Ende opent hen het oore ter tucht; ⁺ ende seyt hen, dat sy sich van ’t onrecht bekeeren sullen.

+ Iob 33,16. cap. 36,15.

11

Ist dat sy gehoorsaem zijn, ende Hem dienen; so sullen sy by goede dagen out worden, ende met lust leven.

12

Ist dat sy niet gehoorsaem en zijn, so sullen sy in ’t sweert vallen; ende vergaen, eer sy het gewaer worden.

13

De huychelaers, alsse de toorn treft, so en roepen sy niet: als sy gevangen liggen,

14

So sal hare ziele met quale sterven, ⁺ ende haer leven onder de hoereerders.

+ Iob 22,16.

15

Maer den ellendigen sal Hy uyt sijne ellenden redden, ⁺ ende den armen het oore openen in de droeffenisse.

+ Ies. 66,24.

III.16

HY sal u rucken uyt de wijde kake des angstes, ⁺ ende uwe tafel sal ruste hebben, vol alles goeden.

+ Psal. 23,5.

17

Maer ghy maeckt de sake der godt-loosen goet, dat hare sake ende recht behouden wort.

[fol. 226v]

18

Siet toe, dat u niet misschien de toorn beweegt en hebbe om yemant te plagen: ofte een groot geschenck u niet gebuygt en hebbe.

19

Meynt ghy, dat Hy uwe gewelt achte, ofte gout, ofte eenige sterckte, ofte vermogen?

20

Ghy en derft den nacht niet begeeren, om de lieden in hare plaetse te over-vallen.

21

Wacht u, ende en keert u niet tot het onrecht; gelijck ghy dan van ellende begonnen hebt.

22

Siet, Godt is te hoogh in sijne kracht: waer is een leeraer, gelijck Hy is?

23

Wie wil over Hem besoecken sijnen wegh? ⁺ ende wie wil tot Hem seggen: Ghy doet onrecht?

+ Iob. 34,13.

24

Gedenckt, ⁺ dat ghy sijn werck niet en weet, gelijck de lieden singen.

+ Deut. 32,4. 2 Paral. 19,7. Iob 8,3. cap. 34,10. Rom. 9,14.

25

Want alle Menschen sien het; ⁺ de lieden schouwen ’t van verre.

+ Descriptio poetica tempestatis.

26

☜Siet, ⁺ Godt is groot ende onbekent; sijn jaer-getal en kan niemant onder-soecken☞.

+ Psal. 9,2. ende 92,9. ende 93,2. ende 102,13. Jes. 63,16. Thren. 5,19. Dan. 6,26. Ebr. 1,12.

27

Hy maeckt het water tot kleyne druppelen; ende drijft sijne wolcken te samen tot den regen:

28

Dat de wolcken vloeyen, ende druypen seer op de Menschen.

29

Als Hy voor-neemt de wolcken uyt te breyden, gelijck sijn hooge tente:

30

Siet, so breydt hy sijnen blixem uyt over deselve, ende bedeckt ^a alle eynden der Zee.

a Id est, ab Occidente in Orientem.

31

Want daer mede verschrickt Hy de lieden; ⁺ ende geeft doch spijse de volheyt.

+ Iob. 37,13.

32

Hy bedeckt den blixem als met handen; ende gebiedt hem, dat hy doch weder kome.

33

Daer van getuygt sijn geselle, namelijck, des donders toorn in de wolcken.