Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxvij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Vaert Elihu voort Godts almacht te bewijsen uyt sijne wercken. II. Beschuldigt hy Iob sijns onverstants halven.

I.1

DAer af ontsett hem mijn herte, ⁺ ende beeft.

+ Psal. 29,3.

2

Lieve hooret doch, hoe sijnen donder toornt; ende wat voor gespreck uyt sijnen monde uyt-gaet.

3

Hy siet onder alle Hemelen, ende sijn blixem schijnt op de eynden der Aerden.

4

Daer-nae brult de donder, ende Hy dondert met sijn groot geluyt; ende als sijn donder gehoort wert, so en kan men ’t niet op-houden?

5

Godt dondert met sijnen donder grouwelijck, ⁺ ende doet groote dingen; ende en wort doch niet erkent.

+ Iob 5,9. cap. 9,10. cap. 36,26.

6

Hy spreeckt tot den sneeuw, ⁺ so is hy alsoo haest op aerden; ende tot den plas-regen, so is de plas-regen daer met macht.

+ Psal. 33,9. Psal. 107.15, 16.

7

Alle Menschen heeeft Hy in de hant als besloten; op dat de lieden leeren, wat Hy doen kan.

8

Het wilde gedierte gaet in de holen, ende blijft in sijne plaetse.

9

Van ´t Zuyden komt het onweder, ende van ´t Noorden de koude.

10

Van den adem Godts komt de vorst; ⁺ ende groote wateren, als Hy ontdoyen laet.

+ Job 38.29, 32. Ps. 147.7, 8.

11

De dicke wolcken scheyden hen, dat ’et helder worde; ende door den nevel breeckt sijn licht.

12

Hy keert de wolcken werwaerts Hy wil, ⁺ dat sy doen al wat hy haer gebiedt op den aerd-bodem.

+ Psal. 148,8.

13

’t Zy over een geslacht, oft over een lant, so men Hem barmhertigh vindt.

II.14

DAer merckt op, Iob; staet, ende verneemt de wonderen Godts.

15

Weet ghy, wanneer Godt sulcx over haer brengt? ende wanneer Hy het licht sijner wolcken laet voort-breken?

16

Weet ghy, hoe haer de wolcken verstroyen; welcke wonderheden de volkomene weten?

17

Dat uwe kleederen warm zijn, als het lant stille is, van den Zuydenwint?

18

Ia ghy sult met Hem de wolcken uyt-breyden, die vast staen, als een gegoten spiegel!

19

Onder-richt ons, wat wy Hem seggen sullen; want wy en sullen ’t niet bereycken van wegen de duysternisse.

20

Wie sal Hem vertellen, dat ick spreke? so yemant spreeckt, die wordt verslonden.

21

Nu en siet men het licht niet, dat in de wolcken helder lichtet; maer als de wint waeyt, so wordt het klaer.

22

Van ’t Noorden komt ^a gout, tot lof voor den schrickelijcken Godt.

a Gout) Dat is, helder weder, als louter gout.

23

Maer den Almachtigen en konnen sy niet begrijpen, ⁺ die soo groot is van kracht: want Hy en sal van sijn recht ende goede sake geene rekenschap geven.

+ Iob. 9,4. cap. 12.13, 16. cap. 36,5. Psal. 99,4.

24

Daerom moeten Hem de lieden vreesen: ende Hy vreest sich voor geenen, hoe wijs sy oock zijn.