Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxij. Capittel.

Wort verhaelt de gelegentheyt, waer door Elihu tot spreken is veroorsaeckt geworden, ende dat in drie stucken: I. Het stil-swijgen van Iobs drie Vrienden. II. Is des Elihu toorn over Iob, ende III. over de drie Vrienden, aen dewelcke hy te gelijck sijne beweeg-redenen ende sijnen yver te verstaen geeft; met aen-wijsinge, wat hy wil voor-brengen.

I.1

DOe hielden de drie mannen op, Iob te antwoorden: dewijle hy sich voor rechtveerdigh hieldt.

II.2

MAer Elihu de soon Baracheëls van Bus, van het geslachte Rams, wiert toornigh op Iob, dat hy sijne ziele rechtveerdiger hieldt, dan Godt.

III.3

OOck wiert hy toornigh op sijne drie vrienden, dat sy geene antwoort en vonden, ende Iob nochtans verdoemden.

4

Want Elihu hadde gewacht, tot dat sy met Iob gesproken hadden; om dat sy ouder waren, dan hy.

5

Daerom doe hy sagh, datter geene antwoort en was in den mont der drie mannen, wiert hy toornigh.

6

Ende soo antwoordde Elihu de soon Baracheëls van Bus, ende sprack: Ick ben jonck, maer ghy-lieden zijt out: ⁺ daerom hebb’ ick geschroomt, ende gevreest mijne konst aen u te bewijsen.

+ Iob. 15,10. cap. 32,4.

7

Ick dachte: ⁺ Laet de jaren spreken, ende laet de menighte des ouderdoms wijsheyt bewijsen.

+ Iob12,12.

8

Maer de Geest is in de lieden, ⁺ ende de adem des Almachtigen maecktse verstandigh.

+ Iob 12,13. cap. 38,36. Prov. 2,6. Eccl. 2,26. Dan 1,17. cap. 2,21.

9

De Groote en zijn de wijste niet; ende de Ouden en verstaen het recht niet.

10

Daerom wil ick oock spreken, hooret my toe; ick wil mijne konst oock sien laten.

11

Siet, ick hebbe gewacht, dat ghy-lieden gesproken hebt; ick hebbe aen-gemerckt uw’ verstant, tot dat ghy de rechte redenen treffedet.

12

Ende hebbe acht gehadt op u-lieden; maer siet, daer en is niemant onder u, die Iob bestraffe, ofte op sijne reden antwoorde.

13

Ghy sult misschien seggen: Wy hebben de wijsheyt getroffen, dat Godt hem verstooten heeft, ende anders niemant.

14

Die reden en doet my niet genoech; ick en wil hem soo niet nae uwe reden antwoorden.

15

Och sy zijn vertsaegt: sy en konnen niet meer antwoorden; sy en konnen niet meer spreken!

16

Dewijle ick dan gewacht hebbe, ende sy en konden niet spreken; (want sy staen stille, ende en antwoorden niet meer.)

17

So wil ick doch mijn deel antwoorden, ende wil mijne konst bewijsen.

18

Want ick ben der redenen soo vol, dat my de adem in mijnen buyck benauwt.

19

Siet, mijn buyck is als de most, die toe-gestopt is, die de nieuwe vaten scheurt.

20

Ick moet spreken, dat ick ^a adem hale; ick moet mijne lippen op-doen, ende antwoorden.

a Ick versticke anders van groote wijsheyt.

21

Ick en wil niemants persoon aen-sien, ende en wil geenen Mensch roemen.

22

Want ick en weet niet (waer’t dat ick het dede) of my mijn Schepper over een kleyne wijle wegh-nemen soude.