Lutherse Bijbel (1648)

Het xxxj. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Verhaelt Iob sijns levens vromigheyt. II. Beroept hy hem op sijne goede conscientie; ende wenscht, dat hy by Godt mochte gehoort worden.

I.1

ICk hebbe een verbondt gemaeckt met mijne oogen, ⁺ dat ick niet en soude acht geven op eene maegt.

+ Sir. 9,5. Matth. 5,28.

2

Maer wat geeft my Godt van boven te loon? ende wat voor een erve de Almachtige van de hooghte?

3

Soude niet billijcker de onrechtveerdige sulck ongeluck hebben? ende een quaet-doender soo verstooten worden?

4

Siet Hy niet mijne wegen? ⁺ ende telt alle mijne gangen?

+ 2 Paral. 16,9. Iob 34,21. Prov. 5,21. cap. 15,3. Ier. 32.19.

5

Hebb’ ick gewandelt in ydelheyt; ofte heeft mijn voet gehaest tot bedrogh:

6

So wege men my op een rechte weeg-schale; so sal Godt bevinden mijne vromigheyt.

7

Heeft mijn ganck geweken uyt den wegh, ende mijn herte mijne oogen nae-gevolgt; ende isser yet in mijne handen bekleeft:

8

So moete ick zaeyen, ⁺ ende een ander ete het; ende mijn geslacht moete uyt-gewortelt worden.

+ Lev. 26,16. Deut. 28,38.

9

Heeft sich mijn herte laten verlocken tot een wijf; ⁺ ende hebb’ ick aen mijnes Naesten deure geloert:

+ Iob 24,15. Prov. 7,25.

10

So moete mijn wijf van eenen anderen geschendt worden; ende andere moetense beslapen.

11

Want dat is een laster, ende eene misdaet voor de Richteren.

12

Want dat ware een vyer, dat tot de verdervinge toe verteeren, ende alle mijn in-komen uyt-wortelen soude.

13

Hebb’ ick veracht het recht mijnes knechts, ofte mijner dienst-maegt, als sy eene sake tegen my hadden?

14

Wat wilde ick doen, als Godt sich op-maeckte? ende wat soude ick antwoorden, als Hy besochte?

15

Heeft hem die oock niet gemaeckt, die my in ’s moeders lichaem maeckte? ende heeft hem in den lijve even soo wel bereydt?

16

Hebb’ ick den noot-druftigen hare begeerte ontseyt, ende de oogen der weduwen laten versmachten?

17

Hebb’ ick mijne bete alleen gegeten, ende de weese niet oock daer af gegeten?

18

Want ick hebbe my van jonckheyt op gehouden als een vader; ende van mijns moeders lijve aen hebb’ ick geerne getroost.

19

Hebb’ ick yemant sien om-komen, dat hy geen kleet en hadde; ende den armen sonder decksel gaen laten?

20

Hebben my niet gesegent sijne zijden, doe hy van de vellen mijner lammeren verwarmt wiert?

21

Hebb’ ick met mijne hant over den weese ^a gevaren, dewijle dat ick my sagh in de poorte macht hebben om te helpen?

a Gevaren) gins ende weder gedreven.

22

So valle mijn schouder van het schouder-been, ende mijn arm breke af van de pijpe.

23

Want ick vreesde Godt als een ongeval over my, ende en konde sijnen last niet verdragen.

24

Hebb’ ick het gout tot mijn toe-verlaet gestelt? ⁺ ende tot den gout-klomp geseyt; Mijn troost?

+ Psal. 62,11. Marc. 10,24. 1 Tim. 6,17.

25

Hebb’ ick my verblijdt, dat ick groot goet hadde, ende mijne hant allerley verworven hadde?

26

Hebb’ ick het ^b Licht aen-gesien, als het helder lichtede; ende de Mane, als sy vol ginck?

b Dat is, als ’t my geluck-saligh ginck, so en hebbe ick mijne vreugde daer niet in gehadt.

27

Heeft sich mijn herte heymelijck bekouten laten, dat mijne ^c hant mijnen mont kuste?

c Hant kussen) Heet, sijn eygen werck prijsen, ’t welck alleen Godt toe-behoort.

28

’t Welck oock eene misdaet is voor de Richters: want daer mede hadde ick versaeckt Godt van boven.

29

Hebb’ ick my verblijdt, ⁺ als het mijnen vyant qualijck ginck; ende hebbe ick my verheven, dat hem ongeluck betrapt hadde?

+ Prov. 17,5. cap. 24,17.

30

Want ick en liet mijnen mont niet sondigen, ⁺ dat hy sijner ziele eenen vloeck wenschte.

+ Matth. 5,44. Rom. 12,14.

31

Hebben de mannen in ^d mijne hutte niet moeten seggen; ô wilde Godt, dat wy van sijnen vleesche niet versadiget en wierden?

d Dat is, mijn gesin en moeste oock niets begeeren aen mijne vyanden.

32

De gast en moest’er niet buyten blijven; ⁺ maer mijne deure dede ick den reysenden open.

+ Ebr. 13,2. 1 Petr. 4,9.

33

Hebb’ ick mijne schalckheyt als een Mensch bedeckt, dat ick heymelijck mijne misdaet verbergde?

34

Hebb’ ick my ⁺ laten grouwelen

+ Exod. 13,2.

[fol. 225r]

voor de groote menighte; ende heeft my de verachtinge der maegschappen af-geschrickt? ick bleef stille, ende en ginck ter deuren niet uyt.

II.35

WIe geeft my eenen Verhoorder, dat de Almachtige mijne begeerte verhoore? dat yemant een boeck schreve van mijne sake:

36

So wilde ick het op mijne schouderen nemen, ende ’t my als eene kroone om-binden.

37

Ick wilde het getal mijner gangen aen-seggen, ende als een ^e Vorst wilde ickse voort-brengen.

e Vorst) Vry onverschrickt.

38

Sal mijn lant tegen my schreeuwen, ende sijne voren met malkanderen weenen,

39

Hebb’ ick sijne vruchten onbetaelt gegeten, ende het leven den acker-lieden suer gemaeckt:

40

So wassen my distelen voor tarwe, ende doornen voor gerste.

De vvoorden Iobs hebben een eynde.