Lutherse Bijbel (1648)

Het xxix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Verhaelt Iob sijnen voor-gaenden wel-stant, ende II sijne goed-dadigheyt tegen de armen.

I.1

ENde Iob hief noch eens sijne spreucken op, ende seyde:

2

Och of ick ware gelijck in de voorige maenden; in de dagen, doe my Godt behoedde!

3

Doe sijne lampe over mijn hooft scheen; ende ick by sijn licht in de duysternis ginck.

4

Als ick was ter tijt mijner jonckheyt, doe Godts verborgentheyt over mijne hutte was.

5

Doe de Almachtige noch met my was, ende mijne kinderen ront-om my.

6

Doe ick mijne treden wiesch in ^a boter; ende de rotsen my oly-beken goten.

a In boter) dat is, doe ick van alles overvloedigh genoegh hadde, alles vet ende vol-op was.

7

Doe ick uyt-ginck tot de poorte in de stadt, ende liet my mijnen stoel op de strate bereyden.

8

Doe my de jongers sagen, ende sich verstaken; ende de ouden voor my op-stonden.

9

Doe de Oversten op-hielden te spreken; ende leyden hare hant op haren mont.

10

Doe de stemme der Vorsten sich verbergde, ende hare tonge aen haer gehemelte kleefde.

11

Want wiens oore my hoorde, die prees my saligh; ende wiens ooge my sagh, die roemde my.

II.12

WAnt ick bevrijdde den armen, ⁺ die daer riep; ende den weese, die geenen helper en hadde.

+ Psal. 72,12. Prov. 21,13.

13

De segen des genen, die verderven soude, quam op my; ende ick verblijdde het herte der weduwe.

14

Gerechtigheyt was mijn kleet, ⁺ dat ick aen-trock als eenen rock; ende mijn recht was een Vorstelijcke hoet.

+ Ies. 59,17. Eph. 6,14. 1 Thes. 5,8.

15

Ick was des blinden ooge, ende des lammen voeten.

16

Ick was een vader der armen; ende welcke sake ick niet en wiste, die onder-socht ick.

17

Ick verbrack de back-tanden des onrechtveerdigen, ende ruckte den roof uyt sijne tanden.

18

Ick dachte, Ick wil in mijn nest sterven, ende mijner dagen vele maken, als zant.

19

Mijn zaet ginck op aen ’t water; ende de dauw bleef over mijnen oogst.

20

Mijne heerlijckheyt vernieuwde haer altoos aen my; ende mijn ^b boge beterde sich in mijne hant.

b Boge) dat is, mijne macht nam altoos toe.

21

Men hoorde my toe, ende swegen, ende wachteden op mijnen raet.

22

Nae mijne woorden en sprack niemant meer; ende mijne reden druppede op hen.

23

Sy wachteden op my, als op den regen; ende sperreden haren mont op, als nae den avont-regen.

24

Als ick met hen ^c lachte, so en wierden sy niet te stout daer op; ende het licht mijnes aen-gesichts en maeckte my niet geringer.

c Lachte) dat is, als ick vriendelijck ende vrolijck met hen was, so en wierden sy daerom niet stout my te verachten. Id est, Familiaritas mea non peperit apud eos mei contemtum.

25

Als ick tot haer bedrijf wilde komen, so moeste ick boven aen-sitten; ende woonde als een Koninck onder de krijgs-knechten, doe ick troostede die daer rouw droegen.