Lutherse Bijbel (1648)

Het xxviij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. So wijst Iob aen, dat wel de natuerlijcke dingen uyt natuerlijcke oorsaken eenigsins konnen ondersocht worden: maer II. dat geen vernuft Godts wijsheyt en konne vinden.

I.1

HEt silver heeft sijne gangen; ende het gout sijne plaetse, daer men het smelt.

2

Het yser brengt men uyt de aerde; ende uyt de steenen smelten koper.

3

Des ^a duysteren wort immers te eeniger tijt een eynde; ende yemant vindt immers ten laetsten de schalie diep verborgen.

a Duysteren) dat is, men graeftten laetsten so diep, tot dat men vindt wat verborgen ligt in de duysternisse der Aerden.

4

Daer breeckt een sulcke beke uyt, dat degene, die daer ront-om woonen, den wegh aldaer verliesen; ende valt weder, ende schiet wegh van de lieden.

5

Men brengt oock vyer onder uyt de aerde, daer nochtans boven spijse op wast.

6

Men vindt Saphyr aen sommige plaetsen, ende aerden klompen daer gout is:

7

Het welck padt geen vogel bekent en heeft, ende geens giers ooge gesien.

8

^b De hoogh-moedige kinderen en hebben daer niet op getreden; ende geen leeuw en heeft daer op-gegaen.

b Hoogh-moedige kinderen) dat zijn jonge leeuwen.

9

Oock legt men de hant aen de steen-rotsen; ende men graeft de bergen om.

10

Men splijt beken uyt de steen-rotsen; ende al wat kostelijck is, siet het ooge.

11

Men weert den stroom des waters; ende brengt, dat [daer in] verborgen is, aen ’t licht.

II.12

MAer waer wil men wijsheyt vinden? ende waer is de plaetse des verstants?

13

Niemant en weet waer sy ligt; ende en wort niet gevonden in den lande der levendigen.

14

De af-grondt seyt, ⁺ Sy en is in my niet: ende de Zee seyt, Sy en is niet by my.

+ Iob 28,22.

15

Men en kan geen gout voor haer geven; ⁺ noch silver toe-wegen, om haer te betalen.

+ Prov. 3,14. cap. 8.11, 19. cap. 16,16. Sap. 7,9.

16

Haer en is niet gelijck Ophirisch gout, ofte kostelijcke Onych ende Saphyr.

17

Gout ende diamant en kan haer niet gelijck zijn, noch om haer een gouden kleynoot verwisselen.

18

Ramoth ende Gabis en acht men niet; de wijsheyt is hooger te weerderen dan peerlen.

19

Topasius uyt Mooren-lant en wort haer niet gelijck geschat; ende het reynste gout en geldt haer niet gelijck.

20

Van waer komt dan de wijsheyt? ende waer is de stede des verstants?

21

Sy is verholen voor de oogen aller Levendigen; oock verborgen den vogelen onder den Hemel.

22

De verdoemenisse ende de doot seggen: Wy hebben met onse ooren haer geruchte gehoort.

23

Godt weet den wegh daer-toe, ende kent hare stede.

24

Want Hy siet de eynden der Aerde, ende schouwt al wat onder den Hemel is.

25

Doe Hy den wint sijn gewichte maeckte, ⁺ ende settede het water sijne sekere mate.

+ Prov. 8,29.

26

Doe Hy den regen een perck maeckte, ende den blixem ende donder eenen wegh.

27

Doe sagh Hyse, ende verteldese; bereyddese, ende vondtse.

28

Ende sprack tot den Mensche: ⁺ ☜Siet, de vreese des Heeren, dat is de Wijsheyt; ende het quaet mijden, dat is verstant☞.

+ Psal. 111,10. Prov. 1,7. cap 9,10. Sir. 1,16.

[fol. 224r]