Lutherse Bijbel (1648)

Het xxvj. Capittel.

Begrijpt de reden Iobs in twee deelen: I. So beschuldigt hy den Bildad, dat hy hem meer verschrickt dan vertroost hebbe. II. Roemt hy de Majesteyt Godts van wegen de alwetenheyt ende almacht.

I.1

IOb antwoordde, ende sprack:

2

Wien staet ghy by? dien, die geene kracht en heeft? helpt ghy dien, die geene sterckte in de armen en heeft?

3

Wien geeft ghy raet? dien, die geene wijsheyt en heeft? ende wijst eenen Machtigen, hoe hy ’t uyt-voeren sal?

4

Voor wien spreeckt ghy? ende voor wien gaet de adem van u?

II.5

DE ^a Reusen zijn benauwt onder de wateren, ende die by hen woonen.

a Reusen) de groote Walvisschen, welcke beduyden: de groote Tyrannen op Aerden.

6

De helle is ontdeckt voor Hem; ⁺ ende het verderf en heeft geen decksel.

+ Prov. 15,11. Ebr. 4,13.

7

Hy breydt het Noorden uyt, ⁺ nergens aen; ende hangt de Aerde aen niets.

+ Psal. 104,2.

8

Hy vatt het water t’ samen in sijne wolcken; ende de wolcken en scheuren daer onder niet.

9

Hy houdt sijnen stoel, ⁺ ende breydt sijne wolcken daer voor.

+ Jes. 66,1.

10

Hy heeft ront-om het water een perck geset, ⁺ tot dat het licht met de duysternisse vergae.

+ Iob 38.10, 11. Psal. 104,9. Ier. 5,22.

11

De pijlaren des Hemels tsitteren, ende ontsetten sich voor sijn schelden.

12

Voor sijne kracht wort de Zee schielijck onstuymigh; ⁺ ende voor sijn verstant verheft haer de hooghte der Zee:

+ Ies. 51,15. Ier. 31,35.

13

Aen den Hemel wort het schoon door sijnen wint, ende sijne handt bereydt de rassche slange.

14

Siet, alsoo gaet sijn doen; maer daer van hebben wy een kleyn woordeken vernomen: maer wie kan den donder sijner macht verstaen?