Lutherse Bijbel (1648)

Het xxiij. Capittel.

Dese reden Iobs heeft drie deelen: I. Klaegt hy weder over sijne groote smerten. II. Bewijst sijne onschult uyt het getuygenisse Godts, ende sijner goeder conscientie. III. Klaegt hy op ’t nieuw over sijn swaer lijden.

I.1

IOb antwoordde, ende sprack:

2

Mijne reden blijft noch bedroeft; mijne macht is swack over mijn suchten.

II.3

OCh of ick wiste, hoe ick Hem vinden, ende tot sijnen stoel komen mochte!

4

Ende het recht Hem soude voor-leggen, ende den mont vol bestraffinge vatten!

5

Ende bevinden de reden, die Hy my antwoorden; ende vernemen, wat Hy my seggen soude!

6

Wil Hy met groote macht met my rechten? Hy en stelle Hem niet aldus tegen my:

7

Maer legge my voor wat billijck is; so wil ick mijn recht wel winnen.

8

Maer gae ick nu voorwaerts, so en is Hy daer niet; gae ick achterwaerts, so en speure ick Hem niet.

9

Is Hy ter slincker-hant, so en grijpe ick Hem niet; verbergt Hy sich ter rechter hant, so en sie ick Hem niet.

10

Maer Hy kent mijnen wegh wel: Hy beproeve my, so sal ick bevonden worden als het gout.

11

Want ick sette mijnen voet op sijne bane; ende houde sijnen wegh, ende en wijcke niet af.

12

Ende en trede van het gebodt sijner lippen niet; ende beware de redenen sijnes monts, meer als ick schuldigh ben.

13

Hy is ^a eenigh, wie wil Hem antwoorden? ende Hy maeckt ’et, so Hy wil.

a Eenigh) Also Galat. 3,20. Godt is eenigh; maer des eenighen en is geen middelaer.

III.14

ENde of Hy al schoon vergeldt wat ick verdient hebbe; so is dies noch meer daer achter.

15

Daerom verschricke ick voor Hem; ende als ick ’t mercke, so vreese ick my voor Hem.

16

Godt heeft mijn herte bloode gemaeckt; ende de Almachtige heeft my verschrickt.

17

Want de duysternisse en maeckt dies geen eynde met my; ende de donckerheyt en wil voor my niet bedeckt worden.