Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Begrijpt Iobs antwoort in twee deelen: I. So versoeckt hy op sijne vrienden, dat sy hem niet soo lastigh vallen en willen. II. Worden verhaelt de oorsaken van soodanigh versoeck; dewijle namelijck Godt sonder dat hem onrecht gedaen (dat is, onrecht doen laten, alsoo het daer nae verklaert wort) ende overmits hy op sijnen Verlosser hoopte.

I.1

IOb antwoordde, ende sprack:

2

Wat plaegt ghy-lieden doch mijne ziele, ende pijniget my met woorden?

3

Ghy hebt my nu tien-mael gehoonet; ende en schamet u niet, dat ghy my alsoo om-drijvet.

4

Dwale ick, so dwale ick my.

5

Maer ghy verheffet u waerlijck tegen my, ende scheldet my tot mijnen smaet.

II.6

MErcket doch eens, dat my Godt onrecht doet; ende heeft my met sijnen jaeg-strick om-cingelt.

7

Siet, of ick al schreeuwe over wrevel, so en worde ick doch niet verhoort; ick roepe, ende daer en is geen recht.

8

Hy heeft mijnen wegh vertuynt, dat ick niet en kan voor-by gaen; ende Hy heeft duysternisse op mijn padt gestelt.

9

Hy heeft mijne ^a eere my uyt-getrocken, ende de kroone van mijn hooft genomen.

a Eere, kroone, hope) is alles gesproken van dit tijdelijck leven in goede ruste.

10

Hy heeft my verbroken al om ende om, ende laet my gaen; ende heeft mijne hope uyt-geruckt, als eenen boom.

11

Sijn toorn is over my vergrimt; ende Hy acht my voor sijnen vyant.

12

Sijne krijgs-lieden zijn te samen gekomen, ende hebben haren wegh over my gebaent, ende hebben sich ront-om mijne hutte gelegert.

13

Hy heeft mijne broeders verre van my gedaen, ende mijne verwanten zijn my vreemt geworden.

14

Mijne naesten hebben sich onttrocken, ende mijne vrienden hebben mijner vergeten.

15

Mijne huys-genooten ende mijne

[fol. 221v]

dienst-maegden achten my voor vreemt: ick ben onbekent geworden voor hare oogen.

16

Ick riep mijnen knecht, ende hy en antwoordde my niet; ick moeste hem smeecken met eygenen monde.

17

Mijn wijf stelt sich vreemt, als ickse roepe; ick moet smeecken den kinderen mijnes lijfs.

18

Oock de jonge kinderen en achten niets op my: als ick my tegen hen sette, so geven sy my boose woorden.

19

Alle mijne Getrouwe hebben eenen grouwel aen my; ende die ick lief hadde, hebben hen tegen my gekeeret.

20

Mijn gebeente hangt aen mijne huyt ende vleesch; ende ick en kan mijne tanden met de huyt niet bedecken.

21

Ontfermet u mijner, ontfermet u mijner, ghy mijne vrienden! want de hant Godts heeft my geraeckt.

22

Waerom vervolget ghy my, even soo wel als Godt, ende en kont mijnes vleesches niet ^b sadt worden?

b Sadt worden) dat is, ghy en kont niet op-houden my te bijten ende te bestraffen.

23

Och of mijne redenen geschreven wierden! Och, of sy in een boeck gestelt wierden,

24

Met eene yseren griffie op loot, ende tot een eeuwige gedachtenisse in eene rotse gehouwen wierden!

25

☜Maer ick weet, dat mijn ^c Verlosser leeft; ende Hy sal my hier-naemaels uyt de aerde op-wecken:

c Verlosser) Redder, Vindex: quia Christus vindicat nos contra homicidam nostrum Diabolum.

26

Ende ick sal daer nae met dese mijne huyt om-vangen worden; ende sal in mijn vleesch Godt sien:

27

Den selven sal ick my sien; ende mijne oogen sullen Hem aen-schouwen, ende geen vreemde☞: mijne nieren zijn verteert in mijnen schoot.

28

Want ghy segget: Hoe willen wy hem vervolgen, ende eene sake tot hem vinden?

29

Vreeset u voor het sweert; want het sweert is de toorn over de misdaet: op dat ghy wetet, datter een Gerichte zy.