Lutherse Bijbel (1648)

Het xvj. Capittel.

Begrijpt Iobs antwoort in drie deelen: I. So klaegt hy over de onbeleefde vertroostinge sijner vrienden. II. Klaegt hy weder over sijnen ellendigen staet. III Bewijst hy sijne onschult.

I.1

IOb antwoordde, ende sprack:

2

Ick hebbe sulcx dickwils gehoort; ⁺ ghy zijt altemael moeyelijcke troosters.

+ Iob 13,4.

3

Willen de loose woorden geen eynde hebben? ofte wat maeckt u soo vermeten, alsoo te spreken?

4

Ick konde oock wel spreken als ghy-lieden. Of Godt wilde, dat uwe ziele in mijner zielen stede ware! ick wilde oock met woorden aen u setten, ende mijn hooft alsoo over u schudden.

5

Ick wilde u stercken met den mont, ende met mijne lippen troosten.

II.6

MAer of ick al spreke, so en verschoont my de smerte niet; laet ick ’t aen-staen, so en gaet sy niet van my.

7

Maer nu maeckt Hy my moede, ende verstoort al wat ick ben.

8

Hy heeft my rimpelachtigh gemaeckt, ende ^a getuygt tegen my: ende mijn weder-spreker staet tegen my op, ende antwoordt tegen my.

a Getuygt) dat is haer behelp tegen my.

9

Sijne grimmigheyt scheurt; ⁺ ende die op my gram is, bijt de tanden over my ’t samen: mijn weder-partijder vonckt met sijne oogen op my.

+ Iob 10.16, 17.

10

Sy hebben haren mont op-gesperret tegen my, ende hebben my smadelijck op mijn kinne-backen geslagen: ⁺ sy hebben haren moet al te samen aen my gekoelt.

+ Mich. 5,2.

11

Godt heeft my over-gegeven den onrechtveerdigen, ende heeft my in der godt-loosen handen laten komen.

12

Ick was rijck, maer Hy heeft my te niete gemaeckt: Hy heeft my by den hals genomen, ende verplettert; ende heeft my hem tot een doel-wit op-gericht. ⁺

+ Iob 7,20. Thren 3,12.

13

Hy heeft my om-ringt met sijne schutters: Hy heeft mijne nieren door-spleten, ende niet verschoont: Hy heeft mijne galle op de aerde gegoten.

14

Hy heeft my d’eene wonde op de andere gemaeckt; Hy is tegen my aen-geloopen, als een geweldige.

15

Ick hebbe eenen sack om mijne huyt genaeyt; ende hebbe mijnen ^b hoorn ^* in ’t stof gelegt.

b Hoorn) Dat is, mijn gewelt, macht ende heerschappye, ende waer op ick my verliet.

* Iob 30,19.

16

Mijn aen-gesicht is geswollen van weenen, ende mijne oogen-leden zijn verdonckert.

III.17

HOe-wel datter geen wrevel in mijne hant en is, ende mijn gebedt reyn is.

18

Och aerde, en bedeckt mijn bloet niet! ende mijn geschrey en moete geene ruymte vinden!

19

Oock siet daer, mijn Getuyge is in den Hemel; ende die my kent, is in de hooghte.

20

Mijne vrienden zijn mijne bespotters; maer mijn ooge giet tranen tot Godt.

21

Als een man konde met Godt rechten, ⁺ gelijck een menschen-kint met sijnen vrient!

+ Iob 31,35. Eccl. 6,10. Ies. 45,9. Rom. 9.10.

22

Maer de bestemde jaren zijn gekomen; ende ick gae henen den wegh, dien ick niet weder-komen en sal.