Lutherse Bijbel (1648)

Het xij. Capittel.

Begrijpt een gedeelte van Iobs antwoort op Zophars aen-klachte, in drie deelen: I. Den in-ganck. II. Eene beschrijvinge van het uyterlijcke geluck der godt-loosen. III. Godts sonderlinge toe-latinge, ende regeeringe.

I.1

DOe antwoordde Iob, ende sprack:

2

Ia, ghy zijt de lieden; met u sal de wijsheyt sterven!

3

Ick hebbe soo wel een herte, als ghy-lieden; ende en ben ick niet geringer, dan ghy: ende wie isser, die sulcx niet en weet:

4

Wie van sijnen Naesten belacht wort, ⁺ die sal Godt aen-roepen; die sal hem verhooren: de Rechtveerdige ende Vrome moet belacht worden, ⁺

+ Iob 16,10. cap. 17,2. cap 21,3. cap. 30,1.

+ Prov. 14,2.

5

Ende is een veracht ^a lichteken: in de gedachten der hoogh-moedigen; maer staet, dat sy hen daer aen ergeren.

a Glimmende wiecke

II.6

DE hutten der verstoorders hebben de volheyt, ⁺ ende woeden

+ Job 21,7. Psal. 73.11, 12. Ier. 12,1. Hab. 1.3, 4.

[fol. 219v]

tegen Godt stoutelijck; hoe wel het hen Godt in hare handen gegeven heeft.

III.7

☜VRaegt doch het vee, dat sal’t u leeren; ende de vogelen onder den Hemel, die sullen ’t u seggen.

8

Ofte spreeckt met de Aerde, die sal ’t u leeren; ende de visschen in de Zee sullen ’t u vertellen.

9

Wie en weet sulcx alles niet, dat des HEEREN hant dat gemaeckt heeft☞?

10

Dat in sijne hant is de ziele van al het gene datter leeft, ende de geest van alle vleesch eenes yegelijcken?

11

Proeft het oore de redenen niet? ⁺ ende de mont smaeckt de spijse?

+ Job. 6,30. cap. 34,3.

12

Ia, by de groot-vaderen is de ^b wijsheyt, ende het verstant by de ouden.

b Dat is, Ghy segget, de Wijsheyt zy by de groot-vaderen; maer ick segge, sy zy by Godt, die alleen aller Koningen, Priesteren, Richteren, gewelt, konst, heyligheyt te niete maeckt.

13

By Hem is wijsheyt ende gewelt, raet ende verstant.

14

Siet, als Hy af-breeckt, so en helpt geen bouwen: als Hy yemant besluyt, so en kan niemant open doen.

15

Siet, als Hy het water besluyt, so wort het altemael dorre: ende als Hy ’t uyt-laet, so keert ’et het lant om.

16

Hy is sterck, ende voert het uyt: sijn is dieder dwaelt, ende dieder verleydt.

17

Hy voert de kloecken als eenen roof, ⁺ ende maeckt de Richters dul.

+ 2 Sam. 15,31. cap. 17.14, 21. Jes. 19,12. cap. 25,19. 1 Cor. 1,19.

18

Hy ontbindt der Koningen bedwangh; ende gordt met eenen gordel hare lendenen.

19

Hy voert de Priesters als eenen roof; ende laet het faelgeren den machtigen.

20

Hy keert wegh de lippen der waerachtigen; ⁺ ende neemt wegh de zeden der ouden.

+ Job. 32,9. Ies. 3.2, 3.

21

Hy giet verachtinge op de Vorsten uyt, ⁺ ende maeckt het verbondt der Geweldigen los.

+ Psal. 107,40.

22

Hy opent de duystere gronden, ⁺ ende brengt voort het doncker aen het licht.

+ Matth. 10,26. 1 Cor. 4,5.

23

Hy maeckt sommige tot een groot volck, ende brengtse weder te niete: Hy breydt een volck uyt, ende drijft het weder wegh.

24

Hy neemt wegh den moet der Oversten des volcx in den lande; ⁺ ende doetse dwalen op eenen onwegh, daer geen wegh en is.

+ Psal, 107.4, 40.

25

Dat sy de duysternisse tasten sonder licht; ende doetse dwalen, als de dronckaerts.