Lutherse Bijbel (1648)

Het xj. Capittel.

Begrijpt de reden Zophars in drie deelen: I. So verhaelt hy, wat aen Iob te berispen zy; namelijck, dat hy hem voor onschuldigh uyt-gaf. II Weder-legt sulcx. III. Vermaent Iob tot het gebedt ende de verduldigheyt.

I.1

DOe antwoordde Zophar van Naema, ende sprack:

2

Als een lange gesproken heeft, moet hy oock niet hooren? moet dan de klappaert altoos recht hebben?

3

Moeten de lieden tot u groot snappen swijgen; dat ghy spott, ende niemant u beschame?

4

Ghy spreeckt: Mijne reden is reyn, ende ick ben louter voor uwe oogen.

II.5

OCh of Godt met u sprake, ende dede sijne lippen open,

6

Ende u toonde de heymelijcke wijsheyt! want Hy hadde noch wel meer aen u te doen; op dat ghy weten mocht, dat Hy uwer sonden niet al en gedenckt.

7

Meynt ghy, dat ghy soo veel weet als Godt weet; ende wilt ghy alles soo vol-komelijck treffen, als de Almachtige?

8

☜Hy is hooger dan de Hemel; wat wilt ghy doen? dieper dan de helle; wat kont ghy weten?

9

Langer dan de Aerde, ende breeder dan de Zee☞.

10

So Hyse om-keerde, ofte verbergde, ofte in eenen hoop wierpe; wie wil’t Hem weeren?

11

Want Hy kent de loose lieden: ⁺ Hy siet de ondeugt; ende en soude ’t niet mercken?

+ Psal. 10.11, 14. ende 35,22.

12

Een onnut man blaest sich op; ende een geboren Mensch wil zijn als een ^a jonck wilt.

a Wilt) Dat is, vry ende eygen-willigh.

III.13

INdien ghy uw’ herte hadt bereydt, ende uwe handen tot Hem uyt-gebreydt:

14

Indien ghy de ondeugt, die in uwe hant is, hadt verre van u gedaen, dat in uwe hutte geen onrecht en bleve:

15

So mocht ghy uw’ aengesicht op-heffen onstraffelijck; ende soudt vast zijn, ende u niet vreesen.

16

Dan soudt ghy der moeyte vergeten, ende soo weynigh gedencken als des waters, dat voor-by gaet.

17

Ende de tijt uwes levens soude op-gaen, als de middagh; ende het duyster soude een lichten morgen worden. ⁺

+ Psal. 37,6. ende 112,4.

18

Ende ghy mocht u dies troosten, datter hope zy; ende soudt met ruste in’t graf komen.

19

Ende soudt u neder-leggen, ⁺ ende niemant en soude u op-schricken; ende vele souden voor u smeecken.

+ Lev. 26,6. Psal. 3,6. ende 4,9. Prov. 3,24.

20

Maer de oogen der godt-loosen sullen versmachten, ⁺ ende sy en sullen niet ontloopen mogen: want hare hope sal harer ziele feylen.

+ Iob 8.13, 14. cap. 18, 14.