Lutherse Bijbel (1648)

Het x. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iob bidt om onder-richtinge van de oorsaken des jammers, overmits hy van geen godt-loos leven en wist. II. Betrouwt op Godt den Schepper, dat Hy sulcken jammer wenden sal. III. Klaegt over sijne inwendige ende uytwendige noot.

I.1

MYner ziele verdriet mijn leven; ick wil mijne klage by my gaen laten, ende spreken van de bedroeffenisse mijner ziele,

2

Ende tot Godt seggen: En verdoemt my niet; laet my weten, waerom Ghy met my twistet!

3

Behaegt het u, dat Ghy gewelt doet, ende my verwerpt, dien uwe handen gemaeckt hebben; ende maeckt der godt-loosen voor-nemen tot eere?

4

Hebt Ghy dan oock vleeschelijcke oogen? ofte siet Ghy, als een Mensch siet?

5

Oft is uw’ tijt, als eens Menschen

[fol. 219r]

tijt? ofte uwe jaren, als eens mans jaren?

6

Dat Ghy nae mijne misdaet vraegt, ende soeckt mijne sonde?

7

So Ghy doch weet, dat ick niet godt-loos en ben: so doch niemant en is, die uyt uwe hant redden magh.

II.8

☜UWe handen hebben my gewrocht, ende gemaeckt al wat ick ^a om ende om ben; ende Ghy versinckt my soo geheelijck.

a Om ende om) Niets is aen my, dat Ghy niet gemaeckt en hebt, ofte niet uw’ en zy: echter verwerpt Ghy my, als hadde my een ander gemaeckt, die uw’ vyant ware; so geheel en maeckt Ghy van uw’ eygen geen werck.

9

Gedenckt doch, dat Ghy my uyt ^* leem gemaeckt hebt, ende sult my weder tot aerde maken.

* Gen. 2,7. cap. 3,19.

10

⁺ Hebt Ghy my niet als melck gemolcken, ende als kaes laten runnen?

+ Psal. 139.15, 16.

11

Ghy hebt my huyt ende vleesch aen-getrocken; met beenen ende aderen hebt Ghy my t’samen gevoeght.

12

Leven ende wel-daet hebt Ghy aen my gedaen; ende uw’ op-sien bewaert mijnen ^b adem☞.

b Adem) dat is, mijn leven, ’t welk de adem uyt-wijst.

13

Ende hoe-wel Ghy sulcx in uw’ herte verbergt; so weet ick doch, dat Ghy dies gedenckt.

III.14

WAnneer ick sondige, so merckt Ghy ’t haest; ende en laet mijne misdaet niet ongestraft.

15

Ben ick godt-loos, so is my wederom wee; ben ick rechtveerdigh, so en derf ick doch mijn hooft niet op-heffen: als die ick vol smaets ben, ende sie mijne ellende.

16

Ende als een op-gericht leeuw jaegt Ghy my, ⁺ ende handelt wederom grouwelijck met my.

+ Ies. 38,13. Thren. 3,10.

17

Ghy vernieuwt uwe getuygen tegen my, ende maeckt uwes toorns veel op my: ’t een plaegt my over ’t ander met hoopen.

18

Waerom hebt Ghy my uyt moeders lijve laten komen? ⁺ Och dat ick om-gekomen ware, ende my noyt geen ooge gesien en hadde!

+ Iob 3,11.

19

So ware ick als die noyt geweest en zijn, van moeders lijve ten grave gebracht.

20

Wil dan mijn kort leven geen eynde hebben? ende van my af-laten, dat ick een weynigh verquickt wierde?

21

Eer dan ick henen gae, ende en kome niet weder; namelijck in ’t lant der duysternisse ende der donckerheyt.

22

In ’t lant daer het stick dick duyster is, ende daer geene ordeninge en is; daer het schijnt als de donckerheyt.