Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Van’t onbestandige geluck der godt-loosen. II. Vermaninge aen Iob tot verduldigheyt, ende hope op Godt. III. Eliphas besluyt sijne vermaninge.

I.1

NOemt my eenen; wat gelt’et, of ghy eenen vindt? ende siet u om yewers nae eenen ^a Heyligen:

a Heyligen) dat is, toont my eenen Heyligen, die onschuldigh zy geplaegt; gelijck ghy meynt.

2

Maer eenen ^b dullen verworgt de toorn wel; ende den slechten doodt de yver.

b De dulle ende slechte heet hy hier, de loose wrevel-moedige lieden, die nae Godt niet en vragen: sulcke verderft wel de toorn ende yver Godts.

3

Ick sagh eenen dullen in-gewortelt; ^* ende ick vloeckte terstont sijnen huyse.

* Ps. 37.35, 36.

4

Sijne kinderen sullen verre zijn van ’t heyl; ende sullen verslagen worden in de poorte, daer geen verlosser zijn en sal.

5

Sijnen oogst sal eten de ^c hongerige; ende de gewapende sullen hem halen:

c Hongerige ende dorstige heet hy de roovers ende Tyrannen.

[fol. 217v]

ende sijn goet sullen de dorstige uyt-suypen.

6

Want moeyte en ^d gaet niet uyt de aerde, ende ongeluck en wast niet uyt den acker:

d Gaet niet) dat is, de Mensch verdient sulcx met sonden, anders en quam’t hem nergens van daen.

7

☜Maer de Mensch wort tot ongeluck geboren, gelijck de vogelen sweven in de hooghte te vliegen☞.

8

Doch ick wil nu van Godt spreken, ende van Hem handelen:

9

Die groote dingen doet, ⁺ die niet te onder-soecken en zijn; ende wonderen, die niet te tellen en zijn.

+ Job 9,10. Psal. 72,18. Rom. 11,33.

10

Die den regen op ’t lant geeft, ende laet water komen op de straten.

11

Die de nederige verhoogt, ⁺ ende de bedroefde op-helpt.

+ 1 Sam. 2,7. Psal. 113,7. Luc. 1,52.

12

☜Hy maeckt te niete de aen-slagen der listigen, ⁺ dat’et hare hant niet uyt-voeren en kan.

+ Psal. 33,10. Jes. 8,10.

13

Hy vangt de wijsen in hare listigheyt, ⁺ ende stort der verkeerden raet☞.

+ 1 Cor. 1,19. cap. 3,19.

14

Dat sy des daegs in duysternisse loopen; ⁺ ende tasten in den middagh, als in de nacht.

+ Deut. 28,29

15

Ende Hy helpt den armen van den sweerde, ende van haren monde, ende van de hant des machtigen.

16

Ende is des armen hope, ⁺ dat de boosheyt sal haren mont moeten toe-houden.

+ Psal. 107,42.

II.17

☜SIet, ⁺ saligh is de Mensch, dien Godt straft: daerom en weygert de kastijdinge des Almachtigen niet:

+ Prov. 3.11, 12. Ebr. 12,5. Jac. 1,12. Apoc. 2,10.

18

Want Hy quetst, ⁺ ende verbindt; Hy slaet, ende sijne hant heelt.

+ Deut. 32,39. 1 Sam. 2,6. Hos. 6,1.

19

Uyt ses droeffenissen sal Hy u redden, ⁺ ende in de sevenste en sal u geen quaet aen-roeren☞.

+ Psal. 91,3, etc.

20

In de dierte sal Hy u van den doot verlossen, ende in den oorloge van des sweerts hant.

21

Hy sal u verbergen voor den geessel der tonge; dat ghy u niet en vreest voor ’t verderven, als het komt.

22

In ’t verderven ende honger sult ghy lacchen, ende u voor de wilde dieren in den lande niet vreesen.

23

Maer uw’ verbondt sal zijn met de ^e steenen op den velde; ^* ende de wilde dieren op den lande sullen vrede met u houden.

e Uw’ verbondt) dat is, de steenen sullen uw’ koorn bewaren, dewijle daer van eene muer ront om gemaeckt wort.

* Hos. 2,18.

24

Ende ghy sult bevinden, dat uwe hutte vrede heeft; ende sult uwe behuysinge versorgen, ende niet sondigen.

25

Ende ghy sult bevinden, dat uwes zaets sal veel worden; ende uwe nae-komelingen, als het gras op de aerde.

26

Ende sult in den ouderdom ten grave komen, gelijck de schooven in-gevoert worden tot sijner tijt.

III.27

SIet, dat hebben wy ondersocht, ende het is alsoo; geeft dien gehoor, ende merckt ghy het u.