Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Begrijpt de reden van Eliphas in twee deelen: I. Van de noot-wendigheyt ende schuldigen plicht eens vrients. II. Bestraffinge der onverduldige woorden Iobs, doch uyt onverstant.

I.1

DOe antwoordde Eliphas van Theman, ende sprack:

2

Ghy en hebt het misschien niet geerne, so men versoeckt met u te spreken; maer wie kan sich onthouden?

II.3

SIet, ghy hebt vele onder-wesen, ende slappe handen gesterckt.

4

Uwe reden heeft de gevallene op-gericht; ende de bevende knien hebt ghy bevestigt.

5

Maer nu het aen u komt, so wordt ghy weeck; [ende nu het] u treft, so verschrickt ghy.

6

^a Is dat uwe [Gods] vreese, uw’ troost, uwe hope, ende uwe vromigheyt?

a Is dat) Dat is, daer siet men, hoe vroom ghy zijt, dat u Godt soo straft.

7

Lieve gedenckt, waer is een onschuldige om-gekomen? ofte waer zijn de rechtveerdige oyt verdelget?

8

Gelijck ick wel gesien hebbe, ⁺ die daer moeyte ploegden, ende ongeluck zaeyden, ende oogstedense oock in:

+ Job 15,35. Psal. 7,13. Prov. 22,8. Jes. 59,4. Hos. 10,13. Gal. 6.7, 8.

9

⁺ Dat sy door den adem Godts zijn om-gekomen, ende van den geest sijnes toorns verdelget.

+ Jes. 11,4.

10

Het brullen der ^b leeuwen, ende de stemme der groote leeuwen, ende de tanden der jongen leeuwen zijn verbroken.

b Dese leeuwen ende leeuwinnen zijn de rijcke ende geweldige op aerden, die d’ arme onder-drucken.

11

De leeuwe is om-gekomen, dat hy niet meer en rooft; ende de jongen der leeuwinne zijn verstroyt.

12

Ende tot my is gekomen een heymelijck woort; ende mijn oore heeft een woordeken uyt den selven ontfangen.

13

Doe ick gesichten over-dacht in der nacht, als de slaep op de lieden valt;

14

Doe quam my vreese ende tsitteren aen, ende alle mijne gebeenten verschrickten.

15

Ende doe de Geest my voor-by ginck, stonden my de hayren te berge aen mijn lichaem.

16

Doe stont een beelt voor mijne oogen, ende ick en kende sijne gedaente niet; het was stille, ende ick hoorde eene stemme:

17

☜Hoe magh een Mensch rechtveerdiger zijn, dan Godt? oft een man kleyner zijn, dan die hem gemaeckt heeft?

18

Siet, ⁺ onder sijne knechten en isser geen sonder gebreck, ende in sijne ^c boden vindt Hy sotheyt.

+ Job 15,15. 2 Petr. 2,4.

c Ofte Engelen.

19

Hoe veel te meer die in de leemen huysen woonen, ende die op d’ aerde gegrondet zijn, sullen van de wormen gegeten worden☞!

20

Het duert van den morgen tot den avont, so worden sy uyt-gehouwen; ende eer sy het gewaer worden, zijn sy geheel wegh.

21

Ende die van hen over-blijven, vergaen; ende sterven, oock onversiens.