Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De tweede versoeckinge Iobs met boose sweeren van den Satan op Godts toe-latinge. II. Wort van sijn eygen wijf bespott. III. Sijne tweede victorie. IV. Wort van drie vrienden besocht ende beklaegt.

I.1

HEt geviel nu op eenen dagh, doe de kinderen Godts quamen, ende traden voor den HEERE; dat de Satan oock onder hen quam, ende voor den HEERE tradt.

2

Doe sprack de HEERE tot den Satan: ⁺ Van waer komt ghy? de Satan antwoordde den HEERE, ende sprack: Ick hebbe het lant ront-om door-getrocken.

+ Job. 1.6, 7, 8.

3

De HEERE sprack tot den Satan: En hebt ghy geen acht op mijnen Knecht Iob gehadt? want sijns gelijck en is in den lande niet, slecht ende recht, Godt-vreesende ende mijdt het quaet, ende houdt noch vast aen sijne vromigheyt; maer ghy hebt my beweegt, dat Ick hem sonder oorsake verdorven hebbe.

4

De Satan antwoordde den HEERE, ende sprack: ^a Huyt voor huyt, ende al wat een man heeft, laet hy voor sijn leven.

a Huyt voor huyt) dat is, Voor sijn huyt laet hy varen de kinderen, vee, gesin, ende aller anderer huyt.

5

Maer streckt uwe hant uyt, ende tast sijn gebeente ende vleesch aen: ⁺ wat geldt ’et, hy sal u in ’t aengesichte segenen?

+ Job 1.5, 11.

6

De HEERE sprack tot den Satan: Siet daer, hy zy in uwe hant; doch verschoont sijn leven.

7

Doe voer de Satan uyt van ’t aengesichte des HEEREN, ende sloegh Iob met boose sweeren, van de voet-sole aen, tot op sijnen schedel.

8

Ende hy nam een pot-scherf, ende schrabde sich, ende sat in de assche.

II.9

ENde sijn wijf sprack tot hem: Houdt ghy noch vast aen uwe vromigheyt: ja ^b segent Godt, ende sterft.

b Segent Godt) Ia, ghy doet fijn, looft ende dient Godt, ende gaet daer over te gronde.

III.10

MAer hy sprack tot haer: Ghy spreeckt gelijck de sotte wijven spreken; ☜hebben wy het goede ontfangen van Godt, ende en souden het quade oock niet aen-nemen☞? in allen desen en versondigde hem Iob niet met sijne lippen.

IV.11

DOe nu de drie vrienden Iobs hoorden alle dat ongeluck, dat over hem gekomen was; so quamen sy, een yeder uyt sijne plaetse, Eliphas van Theman, Bildad van Suah, ende Zophar van Naema: want sy wierden eens, dat sy quamen om hem te beklagen, ende te troosten.

12

Ende doe sy hare oogen van verre op-hieven, en kenden sy hem niet; ende hieven hare stemmen op, ende weenden: ende een yeder verscheurde sijn kleet, ⁺ ende sprengden aerde op hare hoofden nae den Hemel.

+ Job 1,20.

13

Ende saten met hem op de aerde, seven dagen ende seven nachten; ende en spraken niets met hem: want sy sagen, dat de smerte seer groot was.