Lutherse Bijbel (1648)

Het Boeck JOB,

Kan bequamelijck in drie Hooft-stucken gedeelt worden:
I. De staet van Iob, eer hy onder ’t kruys ofte tuchtinge des Heeren geraeckt is; in’t 1 cap. tot op ’t 6 vers.
II. Het kruys selfs, ende wat daer-by geschiet is; van ’t 6 v. des 1 cap. tot op ’t 10 v. des 42 cap.
III. De staet van Iob nae den voor-gemelden jammer cap. 42.

Het eerste Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iobs vroomigheyt, kinderen, rijckdom ende eere. II. Iob wort door des Satans aen-drijvinge, ende Godts toe-latinge tot sijner beproevinge versocht met verlies van al sijn vee ende kinderen. III. Sijne eerste victorie over het toe-geschickte kruys.

I.1

DAer was een man in den lande Uz, die hiet ^* Iob: deselve was ⁺ slecht ende recht, Godt-vreesende, ende mijdde het quaet.

* Iob est Iobab Rex Edom. Gen. 36. scilicet juxta Arabiam felicem in Petraea Arabia, quia irruunt in eum Sabaei.

+ Job 2,3.

2

Ende gewan seven sonen, ende drie dochteren.

3

Ende sijns vees was seven duysent schapen, drie duysent kemelen, vijf hondert jock runderen, ende vijf hondert eselinnen; ende seer veel gesints: ende hy was ^a heerlijcker dan alle die tegen ’t Oosten woonden.

a Niet, dat hy soo rijck ende geweldigh geweest zy; maer om sijner wijsheyt, verstants ende Godt-saligheyt wille, is hy heerlijcker gehouden dan andere.

4

Ende sijne sonen gingen henen, ende maeckten maeltijden, een yeder in sijnen huyse, op sijnen dagh: ende sonden henen, ende noodden hare drie susteren, om met hen te eten ende te drincken.

5

Ende als een dagh des maeltijts om was, so sondt Iob henen, ende heyligdese; ende maeckte sich des morgens vroegh op, ende offerde brand-offeren, nae harer aller getal: want Iob dachte; Mijne sonen mochten gesondiget, ende Godt gesegent hebben in haer herte. Alsoo dede Iob alle dagen.

II.6

HEt geviel nu op eenen dagh, doe de kinderen Godts quamen, ⁺ ende voor den HEERE traden; so quam de Satan oock onder hen.

+ Job 38,7.

7

Maer de HEERE sprack tot den Satan: Van waer komt ghy? de Satan antwoordde den HEERE, ende sprack: ⁺ Ick hebbe het lant ront-om door-getrocken.

+ 1. Petr. 5,8.

8

De HEERE sprack tot den Satan: En hebt ghy geen acht gehadt op mijnen Knecht Iob? want sijns gelijck en is in den lande niet, slecht ende recht, Godt-vreesende, ende mijdt het quaet.

9

De Satan antwoordde den HEERE, ende sprack: Meynt ghy, dat Iob om niet Godt vreest?

10

Ghy hebt doch hem, sijn huys, ende al wat hy heeft, ront-om bewaert: ghy hebt het werck sijner handen gesegent, ende sijn goet heeft hem uyt-gebreydt in den lande.

11

Maer streckt uwe hant uyt, ende tast aen al wat hy heeft: wat geldt ’et, hy sal u in ’t aen-gesicht ^b segenen?

b Dat is, vloecken ende lasteren.

12

De HEERE sprack tot den Satan: Siet, al wat hy heeft, dat zy in uwe hant; alleen aen hem selven en legt uwe hant niet. Doe ginck de Satan uyt van den HEERE.

13

Op den dagh nu, doe sijne sonen ende dochteren aten ende wijn droncken, in haers broeders huys, des eerst-geborenen;

14

So quam een bode tot Iob, ende sprack: De runderen ploegden, ende de

[fol. 216v]

eselinnen gingen daer neffens in de weyde.

15

Doe vielen die uyt rijck Arabien daer in, ende namense, ende sloegen de jongens met de scherpte des sweerts: ende ick ben alleen ontloopen, dat ick ’t u aen-seggen soude.

16

Doe die noch sprack, so quam een ander, ende seyde: Het vyer Godts viel van den Hemel, ende verbrandde de schapen ende jongens, ende verteerdese: ende ick ben alleen ontloopen, dat ick ’t u aen-seggen soude.

17

Doe die noch sprack, so quamder een, ende seyde: De Chaldeën maeckten drie hoopen, ende over-vielen de kemelen, ende namense, ende sloegen de jongens met de scherpte des sweerts: ende ick ben alleen ontloopen, dat ick ’t u aen-seggen soude.

18

Doe die noch sprack, so quamder een, ende seyde: Uwe sonen ende dochteren aten ende droncken, in den huyse hares broeders, des eerst-geborenen:

19

Ende siet, doe quam een groote wint van over de woestijne, ende stiet op de vier hoecken des huyses, ende wierp ’t op de jongelingen, dat sy storven: ende ick ben alleen ontloopen, dat ick ’t u aen-seggen soude.

III.20

DOe stont Iob op, ende verscheurde sijn kleet, ende pluckte sijn hooft, ende viel op de aerde, ende aen-badt,

21

Ende sprack: ⁺ ☜Ick ben naeckt van mijns moeders lichaem gekomen, naeckt sal ick weder daer henen varen; de HEERE heeft het gegeven, de HEERE heeft het genomen: de Naem des HEEREN zy gelooft☞!

+ Eccl. 5,14. 1 Tim. 6,7.

22

In allen desen en sondigde Iob niet, ende en dede niet sottelijcx tegen Godt.