Lutherse Bijbel (1648)

Het viij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Nieuwe eere den Mardachai wedervaren. II. Esthers voor-bede voor ’t volck wort van den Koninck in-gewilligt. III. Mardachai heerlijckheyt, ende der Ioden vreugde.

I.1

OP dien dagh gaf de Koninck Ahasveros der Koninginne Esther het huys Hamans des vyants der Ioden: ende Mardachai quam voor den Koninck; want Esther gaf te kennen, hoe hy haer bestont.

2

Ende de Koninck trock af sijnen vinger-rinck, dien hy van Haman genomen hadde, ende gaf hem Mardachai; ende Esther settede Mardachai over het huys Hamans,

II.3

ENde Esther sprack voorder voor den Koninck, ende viel hem ten voeten, ende smeeckte hem, dat hy soude wegh-doen de boosheyt Hamans des Agagiters, ende sijne aen-slagen, die hy tegen de Ioden gedacht hadde.

4

Ende de Koninck reckte den gouden scepter uyt tot Esther: doe stond Esther op, ende tradt voor den Koninck,

5

Ende sprack: Indien ’t den Koninck behaegt, ende indien ick genade voor hem gevonden hebbe, ende ’t den Koninck gelegen is, ende ick hem behage; so schrijve men, dat de brieven der aen-sla-gen Hamans, des soons Medatha, des Agagiters, ^a weder-roepen worden, die hy geschreven heeft, om de Ioden om te brengen in alle landen des Konincx.

a Dat is: dewijle de vorige brieven Hamans waren met des Konincx segel versegelt, so en soude ’t den Ioden niets geholpen hebben, indien sy niet en waren op ’t nieuw door andere brieven weder-roepen.

6

Want hoe kan ick aensien het quaet, dat mijn volck treffen soude? ende hoe kan ick aensien, dat mijn geslacht om-kome?

7

Doe sprack de Koninck Ahasveros tot de Koninginne Esther, ende tot Mardachai den Iode: Siet, ick hebbe Esther het huys Hamans gegeven, ende hem heeft men aen eenen boom gehangen, daerom dat hy sijne hant heeft aen de Ioden geleyt.

8

So schrijft ghy-lieden nu voor de Ioden, als het u behaegt, in des Konincx name, ende versegelt het met des Konincx rinck: want de schriften, die in des Konincx name geschreven, ende met des Konincx rinck versegelt wierden, en mocht niemant weder-roepen.

9

Doe wierden des Konincx Schrijvers geroepen, te dier tijt, in de derde maent, dat is de maent Sivan, op den drie-en-twintigsten dagh; ende daer wiert geschreven, als Mardachai geboodt aen de Ioden, ende aen de Vorsten, Lant-voogden ende Hooft-lieden in de landen van Indien aen tot Mooren-lant toe; ⁺ namelijck hondert ende seven-en-twintigh landen, elcken lande nae sijne schrift, elcken volcke nae sijne tale, ende den Ioden nae hare schrift ende tale.

+ Esth. 1,1.

10

Ende daer wiert geschreven in des Konincx Ahasveros name, ende met des Konincx rinck versegelt: ende hy sondt de brieven door de rijdende boden op jonge muylen.

11

Daer in dat de Koninck den Ioden toe-liet, so waer sy in de steden waren, hen te vergaderen, ende te staen voor haer leven, ende te verdelgen, te dooden ende om te brengen alle macht des volcx ende lants, diese benauwden, t’ samen met de kinderen ende wijven, ende haer goet te rooven,

12

Op eenen dagh, in alle landen des Konincx Ahasveros; namelijck op den der-tienden dagh der twaelfster maent, dat is de maent Adar.

13

Den in-hout nu van die schrift was, datter een gebodt gegeven ware in alle landen, om kondt te doen allen volckeren, dat de Ioden op dien dagh gereet zijn souden, om sich te wreken aen hare vyanden.

14

Ende de rijdende boden op de muylen reden snellijck ende haestelijck uyt, nae ’t woort des Konincx: ende dat gebodt wiert op de burgt Susan aen-geslagen.

III.15

MArdachai nu ginck uyt van den Koninck in Konincklijcke kleederen, geele ende witte, ende met een groote gouden kroone, gekleedt met eenen linnen, ende purperen-mantel: ende de stadt Susan juychte ende was vrolijck.

16

Maer den Ioden was een licht ende vreugde, ende blijdschap ende eere gekomen.

[fol. 215r]

17

Ende in alle landen ende steden, in welcke plaetse des Konincx woort ende gebodt aen-quam, daer wiert vreugde ende blijdschap onder de Ioden, mael-tijden ende goede dagen: so datter vele van de volckeren in den lande Ioden wierden; want de vreese der Ioden quam over hen.