Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De gelegentheyt van Mardachai verhooginge. II. Hamans raet ende bevorderinge van sulcx. III. Haman treurigh zijnde wort tot Esthers maeltijt gedreven.

I.1

IN deselve nacht en konde de Koninck niet slapen, ende hiet de Chronijcken ende de Historien brengen: doe die wierden voor den Koninck gelesen;

2

So vondt men, datter geschreven was, hoe Mardachai hadde te kennen gegeven, dat de twee Kamerlingen des Konincx, Bigthana ende Theres, die aen den dorpel wacht hielden, getrachtet hadden de hant aen den Koninck Ahasveros te leggen.

3

Ende de Koninck sprack: Wat hebben wy Mardachai voor eere ende goets daer voor gedaen? Doe spraken de jongelingen des Konincx, die hem dienden: Hem en is niets daer voor geschiedt.

4

Ende de Koninck sprack: Wie is in den hof? (want Haman was in den hof gegaen buyten voor des Konincx huys, om den Koninck te seggen, Dat men Mardachai soude hangen aen den boom, dien hy hem bereydt hadde.)

5

Ende des Konincx jongelingen spraken tot hem: Siet, Haman staet in den hof. De Koninck sprack: Laet hem in-komen.

II.6

Ende doe Haman in-quam, so sprack de Koninck tot hem: Wat sal men dien man doen, dien de Koninck geerne wilde eeren? maer Haman dacht in sijn herte, Wien soude de Koninck anders geerne willen eere doen, dan my?

7

Ende Haman sprack tot den Koninck: Den man, dien de Koninck geerne wilde eeren,

8

Sal men hier brengen, dat men hem Konincklijcke kleederen aen-trecke, die de Koninck pleegt te dragen, ende het peert, daer de Koninck op rijdt; ende dat men de Konincklijcke kroone op sijn hooft sette:

9

Ende men sal sulck kleet ende peert geven in de hant eens Vorsten des Konincx, dat deselve het dien man aen-trecke, dien de Koninck geerne eeren wilde; ende voere hem op dat peert in de straten der stadt, ende late voor hem roepen: Soo sal men doen dien man, dien de Koninck geerne eeren wilde.

10

De Koninck sprack tot Haman: Haest u, ende neemt dat kleet ende peert, soo ghy geseyt hebt; ende doet alsoo met Mardachai den Iode, die voor de poorte des Konincx sit; ende en laet niets ontbreken aen allen dat ghy gesproken hebt.

11

Doe nam Haman dat kleet ende peert, ende trock ’t Mardachai aen, ende voerde hem op de straten der stadt, ende riep voor hem: Soo sal men doen dien man, dien de Koninck geerne eeren wilde!

III.12

ENde Mardachai quam weder aen de poorte des Konincx: maer Haman haestede hem nae huys, droegh rouw met bedeckten hoofde;

13

Ende vertelde sijnen wijve Seres, ende allen sijnen vrienden, al wat hem ontmoet was. Doe spraken tot hem sijne Wijse, ende sijn wijf Seres: Indien Mardachai van ’t zaet der Ioden is, voor wien ghy hebt begonnen te vallen, so en vermeugt ghy niets aen hem, maer ghy sult voor hem vallen.

14

Maer doe sy noch met hem spraken, so quamen des Konincx Kamerlingen daer by, ende dreven Haman ter maeltijt te komen, die Esther bereydt hadde.