Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Mardachai treurigheyt over het Konincklijcke placcaet. II. Esthers voor-nemen, gespreck ende ontschuldinge by Mardachai. III. Esther bewilligt eyndelijck op ’t aen-houden Mardachai, by den Koninck te gaen.

I.1

DOe Mardachai vernam al watter geschiedt was, verscheurde hy sijne kleederen, ende trock eenen sack aen, ende assche: ende ginck uyt midden in de stadt, ende riep luyde ende klaeglijck.

2

Ende quam voor de poorte des Konincx: want niemant en mocht tot des Konincx poorte in-gaen, die eenen sack aen hadde.

3

Ende in alle landen, aen welcke plaetse des Konincx woort ende gebodt aen-quam, was een groot klagen onder de Ioden: ende vele vasteden, weenden, droegen rouw, ende lagen in sacken, ende in de assche.

4

Doe quamen de jonge dochters van Esther, ende hare Kamerlingen, ende gaven ’t haer te kennen: Doe verschrickte de Koninginne seer. Ende sy sondt kleederen, datse Mardachai soude aen-trecken, ende den sack van hem af-leggen; maer hy en namse niet.

II.5

DOe riep Esther Hathach, van des Konincx Kamerlingen, die voor haer stondt, ende dede hem bevel aen Mardachai, dat sy vernemen soude, wat dat ware, ende waerom hy soo dede.

6

Doe ginck Hathach uyt tot Mardachai op de strate in de stadt, die voor de poorte des Konincx was.

7

Ende Mardachai seyde hem alles wat hem ontmoet was, ende de somme des silvers, dat Haman gesproken hadde, in des Konincx kamer op te wegen, om der Ioden wille, om die te verdelgen.

8

Ende gaf hem de af-schrift des gebodts, dat te Susan aen-geslagen was, om haer te verdelgen, dat hyse Esther soude toonen, ende haer te kennen geven: ende haer gebode, Dat sy tot den Koninck in-ginge, ende dede eene bede aen hem, ende vraegde van hem om haer volck.

9

Ende doe Hathach in-quam, ende seyde Esther de woorden Mardachai;

10

So sprack Esther tot Hathach, ende geboodt hem aen Mardachai:

11

Alle knechten des Konincx, ende het volck in de landen des Konincx weten, dat, so wie tot den Koninck in-gaet binnen in den hof, hy zy man ofte wijf, die niet geroepen en is, die sal stracx gebodts sterven: (’t en zy dan, dat de Koninck den gouden scepter hem toe-reycke, op dat hy levendigh blijve) maer ick en ben nu in dertigh dagen niet geroepen, om tot den Koninck in te komen.

III.12

ENde doe de woorden Esthers Mardachai wierden te kennen gegeven;

13

So hiet Mardachai Esther weder seggen: En denckt niet, dat ghy uw’ leven sult redden, dewijle ghy in den huyse des Konincx zijt, voor alle Ioden:

14

Want in dien ghy sult te deser tijt swijgen, so sal eene hulpe ende verlossinge uyt een andere plaetse den Ioden ontstaen; ende ghy ende uwes vaders huys sult om-komen. Ende wie weet, of ghy om deses tijts wille tot het Koninck-rijck gekomen zijt?

15

Esther hiet Mardachai antwoorden:

16

So gaet henen, ende vergadert alle Ioden, die te Susan voor handen zijn, ende vastet voor my, dat ghy niet en etet noch en drincket in drie dagen, noch ’s daegs noch ’s nachts; ick ende mijne jonge dochters willen oock alsoo vasten: ende alsoo wil ick tot den Koninck in-gaen tegen het gebodt; kome ick om, so kome ick om.

17

Mardachai ginck henen, ende dede al wat hem Esther geboden hadde.