Lutherse Bijbel (1648)

Het iij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Hamans toorn tegen Mardachai. II. Hamans klachte ende moord-dadige aen-slagh tegen de Ioden. III. Haman krijgt van den Koninck brief ende segel, om sijnen aen-slagh te vol-trecken.

I.1

NAe dese geschiedenissen maeckte de Koninck Ahasveros den Haman groot, den soon Medatha, den Agagiter, ende verhoogde hem, ende sette sijnen stoel boven alle Vorsten die by hem waren.

2

Ende alle knechten des Konincx, die in de poorte des Konincx waren, buygden de knien, ende aen-baden Haman; want de Koninck hadde ’t alsoo geboden: maer Mardachai en buygde de knien niet, ende en aen-badt niet.

3

Doe spraken des Konincx knechten, die in de poorte des Konincx waren, tot Mardachai: waerom over-treedt ghy des Konincx gebodt?

4

Ende doe sy sulcx dagelijcx tot hem seyden, ende hy nae hen niet en hoorde, so gaven sy ’t Haman te kennen, dat sy sagen, of sulck doen van Mardachai bestaen soude: want hy hadden hen geseyt, Dat hy een Iode was.

5

Ende doe Haman sagh, dat Mardachai hem de knien niet en buygde, noch hem en aen-badt; so wiert hy vol gramschaps:

6

Ende verachtede ’t, dat hy aen Mardachai alleen de hant soude slaen; want sy hadden hem het volck van Mardachai te kennen gegeven: maer hy trachtede het volck van Mardachai, alle Ioden, die in ’t gantsche Koninck-rijck van Ahasveros waren, te verdelgen.

II.7

IN de eerste maent, dat is de maent Nisan, in ’t twaelfste jaer des Konincx Ahasveros, wiert het lot geworpen voor Haman, van den eenen dagh op den anderen, ende van de maent tot op de twaelfste maent, dat is de maent Adar.

8

Ende Haman sprack tot den Koninck Ahasveros: Daer is een volck verstroyt, ende verdeelt hem onder alle volckeren in alle landen uwes Koninck-rijcx; ende hare Wet is anders dan aller volckeren: ende en doen niet nae des Konincx wetten; ende ’t en staet den Koninck niet te lijden, die alsoo te laten.

9

In dien ’t den Koninck behaegt, so schrijve hy, dat mense om-brenge: so wil ick tien duysent centener silvers op-wegen onder de hant der Ampt-lieden, dat mense brenge in de kamer des Konincx.

III.10

DOe trock de Koninck sijnen rinck van de hant, ende gaf hem Haman den sone Medatha, den Agagiter, der Ioden vyant.

11

Ende de Koninck sprack tot Haman: Dat silver zy u gegeven, daer toe dat volck, dat ghy daer mede doet wat u belieft.

12

Doe riep men de Schrijvers des Konincx, op den dertienden dagh der eerster maent; ende daer wiert geschreven, als Haman beval, aen de Vorsten des Konincx, ende tot de Lant-voogden, herwaerts ende derwaerts in de landen; ende tot de Hooft-lieden van elck volck, in de landen herwaerts ende derwaerts, nae de schrift van elck volck, ende nae sijne tale, in den name des Konincx Ahasveros, ende met des Konincx rinck versegelt.

13

Ende de brieven wierden gesonden door de loopers in alle landen des Konincx om te verdelgen, te dooden, ende om te brengen alle Ioden, beyde jonck ende out, kinderen ende wijven, op eenen dagh, namelijck op den der-tienden dagh der twaelfster maent, dat is de maent Adar, ende haer goet te rooven.

14

Alsoo was den in-hout der Schrift, datter een gebodt gegeven ware in alle landen, allen volckeren te openbaren,

[fol. 209[213]v]

dat sy op den selven dagh souden gereet zijn.

15

Ende de loopers gingen haestelijck uyt, nae des Konincx gebodt; ende op de burgt Susan wiert aen-geslagen een gebodt: ende de Koninck ende Haman saten ende droncken; maer de stadt Susan wiert verwerret.