Lutherse Bijbel (1648)

Het xiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. De Ammoniten ende Moabiten worden van Israël af-gescheyden. II. Den Leviten wort haer behoorlijck deel gegeven. III. De ontheyliginge des Sabbaths wort af-geschaft. IV. De Heydensche wijven worden van Israël gescheyden.

I.1

ENde te dier tijt wiert gelesen het Boeck Mose, voor de ooren des volcx: ende daer in wiert geschreven gevonden, ⁺ Dat de Ammoniten ende Moabiten nimmermeer en sullen in de Gemeynte Godts komen:

+ Deut. 23,3.

2

Daerom dat sy den kinderen Israëls niet voor en quamen met broot ende water, ⁺ ende huerden tegen hen Bileam, dat hyse vervloecken soude; maer onse Godt keerde dien vloeck in eenen segen.

+ Num. 22. 23. 24. capp. Jos. 24,9.

3

Doe sy nu dese Wet hoorden, scheydden sy alle vreemdelingen van Israël af.

4

Ende voor desen hadde de Priester Eljasib in de kasse aen ’t Huys onses Godts geleyt het offer van Tobia.

5

Want hy hadde hem een groote kasse gemaeckt, ende daer in hadden sy te voren geleyt spijs-offer, wieroock, de gereetschap, ende de tienden van koorn, most ende olye, nae ’t gebodt der Leviten, Sangers ende Poortiers; daer-toe de heffinge der Priesteren.

6

Maer in allen desen en was ick niet te Ierusalem: want in ’t twee-en-dertigste jaer Arthahsastha des Konincx van Babel, quam ick tot den Koninck; ende nae sommige dagen verwerf ick van den Koninck,

7

Dat ick nae Ierusalem trock: ende ick merckte, dattet niet goet en was, dat Eljasib aen Tobia gedaen hadde, dat hy hem eene kasse maeckte in den Hof aen ’t Huys Godts.

8

Ende ’t verdroot my seer; ende ick wierp alle de gereetschap van den huyse Tobia uyt voor de kiste.

9

Ende hiet, Dat sy de kisten reynigden: ende ick bracht aldaer weder henen de gereetschap des Huyses Godts, het spijs-offer ende den wieroock.

II.10

ENde ick vernam, dat der Leviten deelen hen niet gegeven en waren; derhalven de Leviten ende Sangers gevloden waren, een yegelijck tot sijnen acker, om te arbeyden.

11

Doe berispte ick de Oversten, ende sprack: Waerom verlaten wy het Huys Godts? maer ick vergaderdese, ende steldese aen hare stede.

12

Doe bracht gantsch Iuda de tienden van koorn, most ende olye, ten schat.

13

Ende ick stelde over de schatten, Selemja den Priester, ende Zadok den Schrift-geleerden, ende uyt de Leviten Pedaja; ende onder hare hant Hanan den soon Sachurs, des soons Mathanja: want sy wierden getrouw gehouden, ende hen wiert bevolen haren broederen uyt te deelen.

14

Gedenckt mijner mijn Godt daer aen! ⁺ ende en delgt mijne barmhertigheyt niet uyt, die ick aen mijns Godts Huys, ende aen sijne wacht gedaen hebbe.

+ Nehem. 5,19. cap. 13.22, 31.

III.15

TEr selver tijt sagh ick in Iuda perssen treden op den Sabbath, ende garven in-brengen; ende esels beladen met wijn, druyven, vijgen, ende allerley last te Ierusalem brengen op den Sabbath-dagh: ende ick betuygdese op dien dagh, doe sy victalie verkochten.

16

Daer woonden oock Tyriers in, die brachten visch ende allerley ware, ende verkochtense op den Sabbath den kinderen van Iuda ende Ierusalem.

17

Doe berispte ick de Oversten in Iuda, ende sprack tot hen: Wat is dat voor een boos dinck, dat ghy-lieden doet, ⁺ ende breeckt den Sabbath-dagh?

+ Exod. 20,8. Lev. 19,30.

18

En deden niet onse vaders alsoo, ende onse Godt bracht alle dit ongeluck over ons ende over dese stadt? ende ghy-lieden maeckt des toorns over Israël noch meer, dat ghy den Sabbath breeckt.

19

Ende doe de poorten te Ierusalem op-getrocken waren voor den Sabbath, hiet ick de deuren toe-sluyten; ende beval, Men soudese niet op-doen tot nae den Sabbath: Ende ick bestelde sommige van mijne jongens aen de poorten, dat men daer geenen last en soude in-brengen op den Sabbath-dagh.

20

Doe bleven de kramers ende verkoopers met allerley ware over nacht buyten voor Ierusalem, een-mael ofte twee.

21

Doe betuygde ick hen, ende sprack tot hen: Waerom blijft ghy-lieden over nacht ront-om de muer? so ghy ’t noch eens doet, so wil ick de hant aen u slaen. Van dier tijt aen en quamen sy niet op den Sabbath.

22

Ende ick sprack tot de Leviten, die reyn waren, Dat sy souden komen ende wachten de poorten, om den Sabbath-dagh te heyligen: ⁺ Mijn Godt, gedenckt my dies oock, ende verschoont mijner, nae uwe groote barmhertigheyt.

+ Neh. 5,19. cap. 13.14, 31.

IV.23

ICk sagh oock te dier tijt Ioden, die wijven namen van Asdod, Ammon ende Moab.

[fol. 212r]

24

Ende hare kinderen spraken de helft Asdodisch, ende en konden geen Ioodsch spreken; maer nae de tale eenes yegelijcken volcx.

25

Ende ick berisptese, ende vloeckte hen, ende sloegh sommige mannen, ende pluckte hen het hayr uyt; ende nam eenen eedt van hen by Godt: ghy en sult uwe dochters niet geven haren sonen, noch hare dochters nemen uwen sonen, oft u selven.

26

En heeft niet Salomo de Koninck Israëls daer aen gesondigt? ⁺ ende daer en was doch onder vele Heydenen geen Koninck hem gelijck, ende hy was sijnen Gode lief, ende Godt settede hem ten Koninck over gantsch Israël; ⁺ nochtans deden hem de uytlandsche wijven sondigen.

+ 1 Reg. 3,13. 2 Paral.1,12.

+ 2 Sam. 12,24. 1 Reg. 11,4.

27

En hebt ghy dat niet gehoort, dat ghy sulck groot quaet doet, u aen onsen Godt te vergrijpen met uyt-landsche wijven te nemen?

28

Ende een uyt de kinderen Iojada, des soons Eljasibs des Hoogen-priesters, hadde hem verswagert met Saneballat den Horoniter: maer ick jaegde hem van my.

29

Gedenckt aen hen, mijn Godt! die des Priesterdoms los geworden zijn, ende des verbondts des Priesterdoms, ende der Leviten.

30

Alsoo reynigde ickse van alle uyt-landsche: ende stelde de wacht der Priesteren ende Leviten, eenen yegelijcken tot sijn werck:

31

Ende te offeren het hout op bestemde tijden, ⁺ ende de eerstelingen: gedenckt mijner, mijn Godt, ten besten! ⁺

+ Neh. 10.34, 35.

+ Neh. 5,19. cap. 13.14, 22.

Eynde des Boecks Nehemie.