Logo DBNL
Lutherse Bijbel (1648) (2009)

Lutherse Bijbel (1648)

(2009)–Anoniem Lutherse bijbel (1648)–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het ix. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Solemnele Vast- ende Bid-dagh. II. Der Leviten Gebedt.

I.1

OP den vier-en-twintigsten dagh deser maent, quamen de kinderen Israëls te samen met vasten ende sacken; ende aerde op hen.

2

Ende sy sonderden het zaet Israëls af van alle vreemde kinderen; ende traden henen, ende bekenden hare sonden ende harer vaderen misdaden.

3

Ende stonden op in hare stede, + ende men las in’t Wet-boeck des HEEREN haers Godts, vier-mael des daegs; ende sy bekenden, ende aen-baden den HEERE haren Godt, vier-mael des daegs.

4

Ende de Leviten stonden op in de hooghte, namelijck, Iesua, Bani, Kadmiël, Sebanja, Buni, Serebja, Bani, ende Chenani: ende riepen luyde tot den HEERE haren Godt.

II.5

ENde de Leviten, Iesua, Kadmiël, Bani, Hasabneja, Serebja, Hodia, Sebanja, Pethahja spraken: Staet op, looft den HEERE uwen Godt, van eeuwigheyt tot eeuwigheyt; ende men love den Naem uwer heerlijckheyt, die verhoogt is met allen segen ende lof.

6

HEERE! Ghy zijt het alleen: + Ghy hebt gemaeckt den Hemel, ende aller Hemelen Hemel, met al haer heyr; de Aerde, ende al wat daer op is; de Zeën, ende al wat daer in is: Ghy maeckt alles levendigh; ende het hemelsche heyr aen-bidt u.

7

Ghy zijt de HEERE Godt, + Ghy die Abram verkoren hebt, ende hebt hem van Ur in Chaldeën uyt-gevoert, ende Abraham genoemt;

8

Ende sijn herte trouw voor u gevonden, + ende een verbondt met hem gemaeckt, + om sijnen zade te geven het lant der Cananiten, Hethiten, Amoriten, Pheresiten, Iebusiten, ende Girgositen, ende hebt uw’ woort gehouden; want Ghy zijt rechtveerdigh.

9

Ende Ghy hebt aen-gesien de ellendigheyt onser vaderen in Egypten, + ende haer roepen verhoort aen de Schelf-zee:

10

Ende tekenen ende wonderen gedaen aen Pharao ende alle sijne knechten, + ende aen alle ’t volck sijnes lants; want Ghy erkendet, dat sy trots tegen hen waren: ende hebt hen eenen naem gemaeckt, als’t heden gaet.

11

Ende hebt de Zee voor hen van malkanderen gescheurt, + dat sy midden in de Zee droogh daer door gingen; ende hare vervolgers in de diepte geworpen, + als steenen in machtige wateren.

12

Endese gevoert des daegs in eene wolcken-colomne, + ende des nachts in eene vyer-colomne; om hen te lichten op den wegh, dien sy togen.

13

Ende Ghy zijt neder-gedaelt op den bergh Sinai, + ende hebt met hen van den Hemel gesproken, ende gegeven een waerachtigh Recht, + ende een rechte Wet, ende goede geboden ende zeden.

14

Ende uwen heyligen Sabbath hen kondt gedaen, ende geboden, zeden ende eene Wet hen geboden, door uwen Knecht Mose.

15

Ende hen broot van den Hemel gegeven, + doe sy honger hadden; ende water uyt de steen-rotsen laten gaen, doe sy dorst hadden; ende hen geseyt, Sy souden in-gaen ende het lant in-nemen, daer Ghy uwe hant over-hieft, hen te geven.

16

Maer onse vaders wierden trots ende halsstarrigh, dat sy nae uwe geboden niet en hoorden:

17

Ende weygerden te hooren, ende en dachten oock niet aen uwe wonderen, die Ghy aen hen deedt; maer sy wierden halsstarrigh, + ende wierpen een Hooft op, dat sy sich wendden tot hare dienstbaerheyt in hare onverduldigheyt: maer Ghy mijn Godt vergaeft, ende waert genadigh, + barmhertigh, lanck-moedigh ende van groote barmhertigheyt; ende en verlietse niet.

18

Ende of sy wel een gegoten kalf maeckten, + ende spraken: Dat is uwe Godt, die u uyt Egypten-lant gevoert heeft, ende deden groote lasteringen:

19

Noch en verliet Ghyse niet in de woestijne, nae uwe groote barmhertigheyt: + ende de wolcken-colomne en weeck niet van hen des daegs, omse te voeren op den wegh; noch de vyer-colomne des nachts, om hen te lichten op den wegh, dien sy trocken.

20

Ende Ghy gaeft hen uwen goeden Geest, + om hen te onderwijsen: ende uw’ a Man en weerde Ghy niet van haren monde; ende gaeft hen water, doe sy dorst hadden.

21

Veertigh jaer versorgde Ghyse in de woestijne, + so dat hen niet en ontbrack: hare kleederen en veroudden niet, ende hare voeten en swollen niet.

22

Ende gaeft hen Koninck-rijcken ende volckeren, + ende verdeeldese hier ende daer henen; dat sy in-namen het lant Sihons des Konincx van Hesbon; ende het lant Ogs, des Konincx in Basan.

23

Ende vermeerderde hare kinderen, + als de sterren aen den Hemel; ende brachtse in ’t lant, dat Ghy haren vaderen toe-geseyt hadt, dat sy in-trecken ende in-nemen souden:

24

Ende de kinderen trocken daer in, + ende namen het lant in: ende Ghy verootmoedigde voor hen de in-woonders des lants, de Cananiten, ende gaeftse in hare handen, ende hare Koningen ende volckeren in den lande, dat sy met hen deden nae haren wille.

25

Ende sy wonnen vaste steden, ende een vet lant, ende namen huysen in, vol van allerley goederen, uyt-gehouwene born-putten, wijn-bergen, olyf-gaerden, ende boomen daer men van eet, in menigte: ende sy aten, ende wierden sadt ende vet, ende leefden in wellust, door uwe groote goetheyt.

26

Maer sy wierden ongehoorsaem, ende weder-streefden u, ende wierpen uwe Wet achter hen te rugge: ende doodden uwe Propheten, die hen betuygden, + Dat sy hen souden tot u bekeeren; ende deden groote lasteringen.

27

Daerom gaeft Ghyse in de hant harer vyanden, diese benauwden: ende in den tijt harer benauwtheyt riepen sy tot u; ende Ghy verhoordese van den Hemel, ende door uwe groote barmhertigheyt gaeft Ghy hen Heylanden, + die hen holpen uyt harer vyanden hant,

28

Maer als sy tot ruste quamen, verkeerden sy hen, om quaet te doen voor u: so verliet Ghyse in harer vyanden hant, dat sy over hen heerscheden. So bekeerden sy hen dan, ende riepen tot u; ende Ghy verhoordese van den Hemel, ende verlostese nae uwe groote barmhertigheyt menighmael.

29

Ende Ghy liet hen betuygen, Dat sy hen bekeeren souden tot uwe Wet; maer sy waren trots, ende en hoorden nae uwe geboden niet, + ende sondigden aen uwe Rechten (de welcke, is’t datse een Mensch doet, so leeft hy daer in) + ende keerden haren schouder wegh, ende wierden halsstarrigh, ende en gaven geen gehoor.

30

Ende Ghy hieldt vele jaren over hen, ende liet hen betuygen door uwen Geest in uwe Propheten; + maer sy en namen ’t niet ter ooren: daerom hebt Ghyse gegeven in de hant der volckeren in de landen.

31

Maer nae uwe groote barmhertigheyt en hebt Ghy ’t niet geheelijck met hen uyt-gemaeckt, noch hen verlaten: want Ghy zijt een genadigh ende barmhertigh Godt.

32

Nu, onse Godt, Ghy groote Godt, + machtigh ende schrickelijck, Ghy die houdt het verbondt ende barmhertigheyt, en achtet niet geringh alle de moeyte die ons getroffen heeft, ende onse Koningen, Vorsten, Priesteren, Propheten, Vaderen, ende uw’ gantsch volck, van den tijt der Koningen van Assur aen, tot op desen dagh.

33

Ghy sijt rechtveerdigh in alles dat Ghy over ons gebracht hebt: + want Ghy hebt recht gedaen; maer wy zijn godt-loos geweest.

34

Ende onse Koningen, Vorsten, Priesters ende vaders, en hebben nae uwe Wet niet gedaen; ende geen acht gehadt op uwe geboden ende getuygenissen, die Ghy hen hebt laten betuygen.

35

Ende sy en hebben u niet gedient in haren Koninck-rijcke, ende in uwe groote goederen, die Ghy hen gaeft, ende in den wijden ende vetten lande, dat Ghy hen voor-geleyt hebt; ende sy en hebben hen niet bekeert van haer boos wesen.

36

Siet, wy zijn heden ten dage knechten; ende in den lande, dat Ghy onsen vaderen gegeven hebt, om te eten sijne vruchten ende goederen, siet, daer zijn wy knechten in.

37

Ende sijne in-komste vermeerdert sich den Koningen, die Ghy over ons geset hebt, om onser sonden wille: ende sy heerschen over onse lichamen ende vee, nae haren wille; ende wy zijn in groote noot.

38

Ende in alle desen maken wy een vast [verbondt], ende schrijven’t; ende laten’t onse Vorsten, Leviten ende Priesteren versegelen.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs