Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. De Heydensche Ampt-lieden voorderen Nehemiam listelijck tot een onderlingh gespreck. II. Semaja ende andere waerschouwen Nehemiam valschelijck: doch die betoont hem onbevreest. III. Vol-eyndinge van de stadts-muer, als oock der vyanden vreese, ende verraderye.

I.1

ENde doe Saneballat, Tobia, ende Gosem de Arabier, ende onse andere vyanden vernamen, dat ick de muer gebouwt hadde, ende geene scheure meer daer aen en was (hoe wel ick de deuren te dier tijt noch niet gehangen en hadde in de poorten.)

2

So sondt Saneballat ende Gosem tot my, ende lieten [my] seggen: Komt, ende laet ons te samen komen in de dorpen, op ’t vlacke velt Ono. Maer sy dachten my quaet te doen.

3

Maer ick sondt boden tot hen, ende liet [hen] seggen: Ick hebb’ een groot werck te beschicken, ick en kan niet af-komen; dat werck mochte nae-blijven, waer’t dat ick de hant af-trock, ende tot u-lieden af-quam.

4

Sy sonden nu wel vier-mael tot my op die wijse: ende ick antwoordde hen op dese wijse.

5

Doe sondt Saneballat ten vijfden-mael tot my sijnen jongen, met eenen openen brief in sijne hant;

6

Daer-in was geschreven: ’t Is voor de Heydenen gekomen, ende Gosem heeft het geseyt, dat ghy ende de Ioden dencket af te vallen; daerom ghy de muer bouwt, ende ghy wilt haer Koninck zijn, in dese saken.

7

Ende dat ghy hebt de Propheten bestelt, die van u uyt-roepen sullen te Ierusalem, seggende: Hy is de Koninck van Iuda. Nu, sulcx sal voor den Koninck komen: so komt nu, ende laet ons met malkanderen raet-slagen.

8

Maer ick sondt tot hem, ende liet [hem] seggen: Sulcx en is niet geschiedt, dat ghy segt; ghy hebt het uyt uw’ herte versiert.

9

Want sy alle wilden ons vreesachtigh maken, ende dachten: Sy sullen de hant af-laten van ’t werck, dat sy niet en arbeyden. Maer ick sterckte mijne hant dies te meer.

II.10

ENde ick quam in ’t huys Semaja des soons Delaja, des soons Mehetabeëls; ende hy hadde sich besloten, ende sprack: Laet ons te samen komen in ’t Huys Godts, midden in den Tempel, ende de deuren des Tempels toe-sluyten; want sy sullen komen om u te dooden, ende sullen by nachte komen, dat sy u dooden.

11

Maer ick sprack: Soude sulck een man vlieden? soude sulck een man, als ick ben, in den Tempel gaen, dat hy levendigh bleve? ick en wil daer niet in gaen.

12

Want ick merckte, dat hem Godt niet gesonden en hadde; want hy seyde wel prophetie op my; maer Tobia ende Saneballat hadden hem gelt gegeven.

[fol. 208r]

13

Daerom nam hy gelt, op dat ick my vreesen soude, ende alsoo doen, ende sondigen; op dat sy een quaet gerucht souden hebben, daer mede sy my lasteren mochten.

14

Gedenckt, mijn Godt, des Tobie ende Saneballats, nae dese sijne wercken; oock der Prophetersse Noadja, ende der anderen Propheten, die my wilden vervaren.

III.15

ENde de muer wiert reede op de vijf-en-twintigsten dagh der maent Elul, in twee-en-vijftigh dagen.

16

Ende doe alle onse vyanden dat hoorden, so vreesden hen alle de Heydenen, die ront-om ons waren, ende de moet ontviel hen: want sy merckten, dat dit werck van onsen Godt was.

17

Oock waren ter selver tijt vele der Oversten Iuda, der welcker brieven gingen tot Tobia, ende van Tobia tot hen.

18

Want harer warender vele in Iuda, die hem gesworen waren: want hy was een schoon-soon Sechanja, des soons Arah; ende sijn soon Iohanan hadde de dochter Mesullams, des soons Berechja.

19

Ende seyden [alles] goets van hem voor my, ende brachten mijne woorden uyt tot hem: so sondt dan Tobia brieven, om my te vervaren.