Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Klachte des volcx van wegen de dierte, ende den overlast der woeckenaren. II. Nehemia bestraft ende verbiedt sulcken woecker. III. Hy wil het volck niet beswaren door der Lant-voogden kost.

I.1

ENde daer verhief hem een groot geschrey des volcx, ende harer wijven tegen hare broeders, de Ioden.

2

Ende daer waren sommige, die daer spraken: Onser sonen ende dochteren zijn vele, latet ons koorn ^a nemen, ende eten dat wy leven.

a Scilicet pro eis, voor hen.

3

Maer sommige spraken: Latet ons onse ackers, wijn-bergen ende huysen versetten, ende koorn op-nemen in den dieren tijt.

4

Maer sommige spraken: Latet ons gelt ontleenen op cijns van den Koninck, op onse ackers ende wijn-bergen.

5

Want onser broederen lijf is als ons’ lijf, ende hare kinderen als onse kinderen: anders souden wy onse sonen ende dochteren den dienst onder-werpen: ende daer zijn al-reede sommige van onse dochteren onder-worpen, ende daer is geen vermogen in onse handen; oock souden onse ackers ende wijn-bergen der anderen worden.

II.6

DOe ick nu haer geschrey ende sulcke woorden hoorde, wiert ick seer toornigh.

7

Ende mijn herte wiert des sins met

[fol. 207v]

my, dat ick de Raets-heeren ende de Oversten scholdt, ende sprack tot hen: Wilt ghy de een op den anderen woecker drijven? ende ick bracht een groote Gemeente [te samen] tegen hen.

8

Ende sprack tot hen: Wy hebben onse broeders de Ioden weder-gekocht, die den Heydenen verkocht waren, nae onse vermogen: ende ghy-lieden wilt oock uwe broeders verkoopen, die wy aen ons gekocht hebben? doe swegen sy, ende en vonden niets te antwoorden.

9

Ende ick sprack: ’t En is niet goet, dat ghy-lieden doet; soudet ghy niet in de vreese Godts wandelen, om der versmaetheyt wille der Heydenen onser vyanden?

10

Ick ende mijne broeders ende mijne jongens, hebben hen oock gelt ende koorn gedaen; maer den woecker hebben wy nae-gelaten.

11

So gevet hen nu heden ten dage weder hare ackers, wijn-bergen, olijf-gaerden ende huysen; ende het hondertste van ’t gelt, van ’t koorn, van den most, ende van de olye, dat ghy aen hen gewoeckert hebt.

12

Doe spraken sy: Wy willen ’t weder geven, ende en willen niets van hen eysschen; ende willen doen, als ghy geseyt hebt. Ende ick riep de Priesters, ende nam eenen eedt van hen, dat sy alsoo doen souden.

13

Oock schuddede ick mijnen boesem uyt, ende sprack: Alsoo schudde Godt uyt, yeder-man uyt sijnen huyse, ende uyt sijnen arbeyt, die dit woort niet en hant-haeft; dat hy zy uyt-geschudt ende ledigh. Ende de gantsche Gemeynte sprack, Amen! ende sy loofden den HEERE. Ende het volck dede alsoo.

III.14

OOck van dien tijt aen, doe my bevolen wiert een Lant-voogt te zijn in den lande Iuda, namelijck van ’t twintighste jaer aen, tot in ’t twee-en-dertighste jaer des Konincx Arthahsastha (dat zijn twaelf jaren) en geneerde ick my ende mijne broeders niet van der Lant-voogden koste:

15

Want de voorige Lant-voogden, die voor my geweest waren, hadden het volck beswaert, ende hadden van hen genomen broot ende wijn, daer-toe oock veertigh Sikelen silvers; oock hadden hare jongens met gewelt om-gegaen met het volck: maer ick en dede niet alsoo, om der vreese Godts willen.

16

Oock arbeydde ick aen den arbeyt der muer, ende en kocht geenen acker; ende alle mijne jongens moesten aldaer tot den arbeyt t’samen komen.

17

Daer toe waren der Ioden ende Oversten hondert ende vijftigh aen mijne tafel, die tot my gekomen waren van de Heydenen, die ront-om ons zijn.

18

Ende men bereydde my des daegs eenen os, ende ses uyt-gelesene schapen ende vogelen, ende t’elcken binnen tien dagen allerley wijn in menighte: noch en eyschte ick der Lant-voogden kost niet; want de dienst was swaer op het volck.

19

Gedenckt my, ⁺ mijn Godt, ten besten, alwat ick desen volcke gedaen hebbe!

+ Neh. 13,14. 22,31.