Lutherse Bijbel (1648)

Het iiij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Saneballat ende Tobia bespotten de Ioden over haren bouw. II. Nehemie Gebedt. III. Hoe men in ’t bouwen zy voort-gevaren, ’t welck de vyanden op nieuw met list soecken te beletten. IV. Nehemia stelt wacht tegen de Heydenen, wapent de werck-lieden, ende stelt een wijse ordre aen.

[fol. 207r]

I.1

MAer doe Saneballat hoorde, dat wy de mueren bouwden, wiert hy toornigh, ende seer ontstelt, ende bespottede de Ioden.

2

Ende sprack voor sijne broederen, ende de Machtige van Samaria: Wat maken de amechtige Ioden? sal mense soo laten [geworden]? sullen sy offeren? sullen sy ’t in eenen dagh vol-eynden? Sullen sy de steenen levendigh maken, dieder stof-hoopen ende verbrandt zijn.

3

Maer Tobia de Ammoniter neffens hem sprack: Laetse maer bouwen; waert datter vossen op-trocken, die souden hare steene mueren wel verscheuren.

II.4

HOort, onse Godt, hoe veracht zijn wy; keert hare versmaetheyt op haren kop! dat Ghyse geeft in verachtinge in den lande harer gevanckenisse.

5

En deckt hare misdaet niet toe, ende hare sonden en verdelgt niet voor u: want sy hebben de bouw-lieden getergt.

III.6

MAer wy bouwden de mueren, ende voegdense gantsch te samen, tot aen de halve hoogte: ende het volck kreegh een herte om te arbeyden.

7

Maer doe Saneballat ende Tobia, ende de Arabiers, ende Ammoniten, ende Asdoditen hoorden, dat de mueren te Ierusalem toe-gemaeckt waren, ende dat sy de scheuren begonnen hadden te stoppen, so wierden sy seer toornigh:

8

Ende maeckten altemael een verbondt te samen, dat sy souden komen ende strijden tegen Ierusalem, ende maecken daer in eene verbijsteringe.

IV.9

MAer wy baden tot onsen Godt, ende stelden wacht over hen, dagh ende nacht teghen hen.

10

Ende Iuda sprack: De kracht der dragers is te swack, ende des stofs is te veel; wy en konnen aen de muer niet bouwen.

11

Maer onse weder-partijders dachten: Sy en sullen ’t niet weten noch sien, tot dat wy midden onder hen komen, endese doot-slaen, ende het werck verhinderen.

12

Doe nu de Ioden, die neffens hen woonden, quamen, ende seyden ’t ons wel tien mael, uyt alle plaetsen, daer sy ront-om ons woonden:

13

Doe stelde ick beneden aen de plaetsen, achter de muer in de grachten, het volck nae hare geslachten, met hare sweerden, spiessen ende bogen.

14

Ende sagh toe, ende maeckte my op, ende sprack tot de Raets-heeren ende Oversten, ende het ander volck: En vreset u niet voor hen, dencket aen dien grooten ende schrickelijcken Heere, ende strijdet voor uwe broederen, sonen, dochteren, wijven ende huysen.

15

Doe nu onse vyanden hoorden, dat het ons was bekent geworden, so maeckte Godt haren raet te niete; ende wy keerden alle weder tot de muer, een yegelijck tot sijnen arbeyt.

16

Ende ’t geschiedde voort-aen, dat de helft van de jongelingen den arbeyt deden; de ander helft hielden spiessen, schilden, bogen ende pantsiers: ende de Oversten stonden achter het gantsche huys Iuda;

17

Die daer bouwden aen de mueren, ende droegen last, van de gene die hen op-loeden: Met d’eene hant deden sy den arbeyt, ende met d’ander hielden sy de wapenen.

18

Ende een yegelijck die daer bouwde, hadde sijn sweert aen sijne lendenen gegordt, ende bouwde alsoo: ende die met de basuyne blies, was neffens my.

19

Ende ick sprack tot de Raets-heeren ende Oversten, ende tot het andere volck: Het werck is groot ende wijt; ende wy zijn verstroyt op de muer, verre van malkanderen.

20

Aen welcke plaetse ghy nu der basuyne geluyt hooret, daer henen vergadert u tot ons: ⁺ onse Godt sal voor ons strijden.

+ Exod. 14,25. Deut. 1,30. cap. 28,7.

21

So willen wy aen ’t werck arbeyden. Ende de helft van hen hielt de spiessen, van den op-ganck des dage-raets, tot dat de sterren voort-quamen:

22

Oock sprack ick te dier tijt tot den volcke: een yegelijck blijve met sijnen jongen over nacht te Ierusalem; op dat wy des nachts de wacht, ende des daegs den arbeyt waer-nemen.

23

Maer ick ende mijn broeders, ende mijne jongens; ende de mannen op de wacht achter my, wy en trocken onse kleederen niet uyt: een yegelijck liet het baden aen-staen.