Lutherse Bijbel (1648)

Het ij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Nehemie gespreck met den Koninck Arthahsastha, van wegen sijne reyse nae Ierusalem. II. Des Konincx bewilliginge, ende bevel van wegen den bouw des Tempels. III. Nehemia komt te Ierusalem, ende besichtigt de stadts-mueren by nachte. IV. Hy opent des Konincx last aen de Voor-naemste des volcx, ende maecktse lustigh tot bouwen, in spot ende spijt der vyanden.

I.1

IN de maent Nisan, des twintighsten jaers des Konincx Arthahsastha, alsser wijn voor hem stont, nam ick den wijn op, ende gaf hem den Koninck; ende ick sagh treurigh voor hem.

2

Doe sprack de Koninck tot my: Waerom siet ghy soo jammerlijck? ghy en zijt immers niet kranck? dat en isset niet; maer ghy zijt swaer-moedigh. Maer ick vreesde gantsch seer.

3

Ende ick sprack tot den Koninck: De Koninck leve eeuwighlijck! en soude ick niet jammerlijck sien? ⁺ de stadt, daer het huys der begraffenisse mijner vaderen is, leyt woest, ende hare poorten zijn met vyer verteert.

+ Dan. 2,4. cap. 3,9. cap. 5,10. cap. 6,21.

4

Doe sprack de Koninck tot my: Wat begeert ghy dan? Doe badt ick den Godt van den Hemel,

5

Ende sprack tot den Koninck: Behaegt het den Koninck ende uwen knechten voor u, dat ghy my sendt in Iuda, tot de stadt der begraffenisse mijner vaderen, dat ickse bouwe?

II.6

ENde de Koninck sprack tot my, ende de Koninginne, die neffens hem sat: Hoe lange sal uwe reyse dueren? ende wanneer sult ghy weder-komen? ende het behaegde den Koninck, dat hy my henen sondt. ⁺ Ende ick settede hem eenen sekeren tijt,

+ Neh. 5,14. cap. 13,6.

7

Ende sprack tot den Koninck: Behaegt het den Koninck, so geve hy my brieven aen de Lant-voogden aen gene zijde des Waters, dat sy my over-geleyden, tot dat ick kome in Iuda:

8

Ende brieven aen Assaph den Hout-vester des Konincx, dat hy my hout geve tot balcken der poorten aen’t palays, die in den Huyse ende aen de stadts-mueren zijn, ende tot het huys daer ick in-trecken sal. Ende de Koninck gaf my nae de goede hant mijnes Godts over my.

III.9

ENde doe ick quam tot de Lant-voogden aen gene zijde des Waters, so gaf ick hen des Konincx brieven: ende de Koninck sondt met my de Hooft-lieden ende Ruyters.

10

Doe nu Saneballat de Horoniter, ende Tobia een Ammonitisch knecht, dat hoorden, verdroot het hen seer, datter een mensch gekomen was, die wat goets sochte voor de kinderen Israëls.

11

Ende doe ick te Ierusalem quam, ende drie dagen daer geweest was;

12

So maeckte ick my des nachts op, ende weynigh mannen met my: want ick en seyde geenen Mensche, wat my mijn Godt in-gegeven hadde te doen aen Ierusalem; ende daer en was geen dier met my, dan daer ick op reedt.

13

Ende ick reedt ter Dal-poorte uyt by nachte, voor de Draeck-fonteyne, ende aen de Mist-poorte; ende ’t dede my wee, dat de mueren Ierusalems verscheurt waren, ende de poorten met vyer verteert.

14

Ende ick ginck over tot de Fonteyn-poorte, ende tot des Konincx vijver; ende daer en was geene ruymte voor mijn dier, dat het onder my hadde gaen konnen.

15

Doe trock ick by nachte lancx de beke, ende het dede my wee, de mueren alsoo te sien: ende keerde wederom, ende quam ter Dal-poorte weder in.

IV.16

ENde de Oversten en wisten niet waer ick henen ginck, ofte wat ick maeckte: want ick hadde tot noch toe den Ioden ende den Priesteren, den Raets-heeren ende den Oversten, ende den anderen die aen ’t werck arbeydden, niets geseyt.

17

Ende sprack tot hen: Ghy-lieden siet het ongeluck, daer wy in zijn, dat Ierusalem woest leyt, ende hare poorten zijn met vyer verbrandt: Komet, latet ons de mueren Ierusalems bouwen, op dat wy niet meer eene versmaetheyt en zijn.

18

Ende ick seyde hen aen de hant mijnes Godts, die goet over my was: daer toe de woorden des Konincx, die hy tot my gesproken hadde. Ende sy spraken: So latet ons op zijn! ende wy bouwden: ende hare handen wierden gesterckt ten goede.

19

Doe nu Saneballat de Horoniter, ende Tobia de Ammonitische knecht, ende Gosem de Arabier, dat hoorden, so bespotteden sy ons, ende verachtten ons, ende spraken: Wat is dat, dat ghy-lieden doet? wilt ghy-lieden weder van den Koninck af-vallen?

20

Doe antwoordde ick hen, ende sprack: De Godt van den Hemel sal ’t ons laten gelucken: want wy, sijne Knechten, hebben ons op-gemaeckt, ende bouwen; maer ghy-lieden en hebt geen deel, noch recht, noch gedachtenisse in Ierusalem.