Lutherse Bijbel (1648)

Het Boeck NEHEMIA

Kan in twee Hooft-stucken gedeelt worden:
I. Wort beschreven, wat Nehemia (des Konincx Arthahsastha, ofte Artaxerxis Mnemonis Schencker) noch in Persien zijnde, der Ioden halven gedaen ende uyt-gericht hebbe.
II. Wat Nehemia in den Ioodschen lande voor-genomen, ende wat voor andere saken aldaer zijn geschiedt.

Het eerste Capittel.

Heeft twee deelen: I. De gelegentheyt tot Nehemie Gebedt. II. Het Gebedt self op Godts belofte gegrontvest.

I.1

DIt zijn de geschiedenissen Nehemia, des soons Hachalja. ’t Geschiedde in de maent Chisleu, des twintighsten jaers, dat ick was tot Susan op’t Slot:

2

So quam Hanani, een van mijne broederen, met sommige mannen uyt Iuda: ende ick vraegdese, Hoe ’t den Ioden al ginge, die behouden ende over-gebleven waren van de gevanckenisse; ende hoe ’t te Ierusalem ginge?

3

Ende sy seyden tot my: De over-geblevene van de gevanckenisse zijn aldaer in den lande in groot ongeluck ende versmaetheyt; de mueren Ierusalems zijn gebroken, ende hare poorten met vyer verbrandt.

4

Doe ick nu sulcke woorden hoorde, sat ick, ende weende, ende droegh rouw twee dagen; ende vastede, ende badt voor den Godt van den Hemel,

II.5

ENde sprack: ⁺ Och HEERE Godt van den Hemel, Ghy groote ende schrickelijcke Godt, die daer houdt het verbondt, ⁺ ende de barmhertigheyt den genen die Hem lief hebben, ende sijne geboden houden.

+ Dan. 9,4.

+ Exod. 20,6. cap. 34,7. Num. 14,18. Deut. 5,10. Psal. 86,15. ende 103,8. ende 145,8.

6

Laet doch uwe ooren op-mercken, ende uwe oogen open zijn, dat Ghy hoort het gebedt uwes Knechts, dat ick nu voor u bidde dagh ende nacht, voor de kinderen Israëls uwe knechten; ende belijde de sonden der kinderen Israëls, die wy aen u gedaen hebben: ende ick ende mijns vaders huys hebben oock gesondiget.

7

Wy zijn gantschelijck verdorven geworden, dat wy niet gehouden en hebben de geboden, bevelen ende rechten, die ghy geboden hebt uwen Knecht Mose.

8

Maer gedenckt doch des woorts, ⁺ dat Ghy uwen Knecht Mose geboodt, seggende: Als ghy-lieden u vergrijpt, so wil Ick u onder de volckeren verstroyen.

+ Lev. 26,41. Deut. 4.27, 29. cap. 30,2, etc.

9

Maer is’t dat ghy u bekeeret tot my, ende houdet mijne geboden, ende doetse: ende al waert ghy oock verstooten tot aen des Hemels eynde; so wil Ick u

[fol. 206r]

doch van daer versamelen, ende wil u brengen aen de plaetse, die Ick verkoren hebbe, dat mijn Naem aldaer woone.

10

Sy zijn doch immers uwe Knechten ende uw’ volck, die Ghy verlost hebt door uwe groote kracht ende machtige hant.

11

Och Heere, laet uwe ooren op-mercken op het gebedt uwes Knechts, ende op het gebedt uwer knechten, die daer begeeren uwen Naem te vreesen; ende laet het uwen Knecht heden gelucken, ende geeft hem barmhertigheyt voor desen man: want ick was des Konincx Schencker.