Lutherse Bijbel (1648)

Het xv. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Goddelijcke vermaninge aen Assa. II. Des Konincx gehoorsaemheyt.

I.1

ENde op Asaria den soon Odeds quam de Geest Godts;

2

Die ginck uyt Assa te gemoete, ende sprack tot hem: Hooret my toe, Assa, ende gantsch Iuda ende Ben-jamin: ☜De HEERE is met u-lieden, ⁺ terwijle ghy met Hem zijt: ende als ghy Hem soecket, so sal Hy Hem van u vinden laten; ⁺ maer is ’t dat ghy Hem verlatet, so sal Hy u oock verlaten☞.

+ 1 Paral. 29,9. 2 Paral. 33,12.

+ 2 Paral. 14,20.

3

Daer sullen nu vele dagen zijn in Israël, ⁺ datter geen rechte Godt, geen Priester die daer leert, ende geene Wet zijn en sal.

+ Hos. 3,4.

4

Ende als sy sich in hare noot tot de HEERE den Godt Israëls bekeeren, ⁺ ende Hem soecken sullen, so sal Hy Hem vinden laten.

+ Deut. 4,29. cap. 30,2.

5

Te dier tijt en sal ’t niet wel gaen dien, die uyt- ende in-gaet: want daer sullen groote beroerten zijn over alle die op der aerden woonen.

6

Want een volck sal het ander verslaen, ende eene stadt d’andere: want Godt salse verschricken met allerley angst.

7

Maer weest ghy goets moets, ende en treckt uwe handen niet af: want uw’ werck heeft sijnen loon.

II.8

DOe nu Assa dese woorden, ende de Prophetie Odeds des Propheten hoorde; so wiert hy goets moets, ende dede wegh de grrouwelen uyt den gantschen lande Iuda ende Ben-jamin, ende uyt de steden, die hy gewonnen hadde op ’t geberghte Ephraims: ende vernieuwde den Altaer des HEEREN, die voor ’t voor-huys des HEEREN stont.

9

Ende vergaderde het gantsche

[fol. 191r]

Iuda ende Ben-jamin, ende de vreemdelingen by hen uyt Ephraim, Manasse ende Simeon: want uyt Israël vielen sy tot hem in menighte, als sy sagen, dat de HEERE sijn Godt met hem was.

10

Ende sy vergaderden sich te Ierusalem, in de derde maent, in ’t vijftiende jaer des koninck-rijcx Assa.

11

Ende offerden op den selven dagh den HEERE van den roof, ⁺ dien sy gebracht hadden, seven hondert ossen, ende seven duysent schapen.

+ 2 Paral. 14,13.

12

Ende sy traden int verbondt, ⁺ dat sy den HEERE harer vaderen Godt souden soecken van gantscher herten, ende van gantscher ziele.

+ Jos. 24,15. Neh. 10,29.

13

Ende so wie den HEERE den Gods Israëls niet en soude soecken, ⁺ die soude sterven; beyde kleyn ende groot, beyde man ende wijf.

+ Deut. 13,9. cap. 17.2, 5.

14

Ende sy swoeren den HEERE met luyder stemme, met gejuych, met trompetten ende basuynen.

15

Ende het gantsche Iuda was vrolijck over den eedt: want sy hadden gesworen van gantscher herten, ende sy sochten Hem van gantschen wille; ende Hy liet sich van hen vinden. Ende de HEERE gaf hen ruste ront-om.

16

Oock sette Assa de koninck Maëcha sijne moeder af van ’t ampt, ⁺ dat sy gesticht hadde in de hage Miplezeth: ende Assa roeyde haren Miplezeth uyt, ende verbrijselde hem, ende verbrandde hem in de beke Kidron.

+ 1 Reg. 15,13.

17

Maer de hooghten in Israël en wierden niet wegh-gedaen; ⁺ nochtans was het herte van Assa oprecht sijn leven lanck.

+ 1 Reg. 15,14.

18

Ende hy bracht in, wat sijn vader geheyligt, ende wat hy geheyligt hadde, in ’t Huys Godts; silver, gout ende vaten.

19

Ende daer en was geen strijt, tot in ’t vijf-en-dertighste jaer des Koninck-rijcx van Assa.