Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iosie yver in de religie, ende verbeteringe des Tempels. II. Het Wet-boeck wort in den Tempel gevonden, ende den Koninck voor-gelesen. III. Hulda de Prophetersse verkondigt de bevoor-staende straffen, dewelcke nae Iosie doot volgen souden.

I.1

IOsia was acht jaer out, ⁺ doe hy Koninck wiert; ende regeerde een-en-dertigh jaer te Ierusalem: sijne moeder hiet Iedida, eene dochter Adaja, van Bazkath.

+ 2 Paral. 34,1.

2

Ende dede dat den HEERE wel-behaegde, ende wandelde in al den wegh sijnes vaders Davids; ende en weeck niet af, noch ter rechter noch ter slincker hant.

3

Ende in ’t achtiende jaer des Konincx Iosia, sondt de Koninck henen Saphan den soon Azalja, des soons Mesullams, den Schrijver, in ’t Huys des HEEREN, seggende:

4

Gaet op tot den Hoogen-priester Hilkia: ⁺ dat men hen geve het gelt, dat tot het Huys des HEEREN gebracht is, dat de wachters aen den dorpel vergadert hebben van den volcke:

+ 2 Reg. 12, 4, 5.

5

Dat sy ’t geven den arbeyders, die bestelt zijn in den Huyse des HEEREN; ende geven ’t den arbeyders aen den Huyse des HEEREN, dat sy verbeteren wat bouw-vallig is aen den Huyse:

6

Namelijck den timmer-lieden, ende bouw-lieden, ende metselaren, ende die daer hout ende gehouwene steenen koopen sullen, om het Huys te verbeteren.

7

Doch dat men geene rekeninge van hen en nemen van het gelt, ⁺ dat onder hare hant gedaen wort; maer dat sy ’t op geloove handelen.

+ 2 Reg. 12,15.

8

Ende de Hooge-priester Hilkia sprack tot den Schrijver Saphan: Ick hebbe het Wet-boeck gevonden in den Huyse des HEEREN. Ende Hilkia gaf dat boeck aen Saphan, dat hy ’t soude lesen.

II.9

ENde Saphan de Schrijver bracht het den Koninck, ende seyde ’t hem weder, ende sprack: Uwe knechten hebben het gelt te samen gebracht, dat in den Huyse gevonden is; ende hebben ’t den arbeyders gegeven, die bestelt zijn aen den Huyse des HEEREN.

10

Oock seyde Saphan de Schrijver tot den Koninck, ende sprack: Hilkia de Priester gaf my een Boeck. Ende Saphan las dat voor den Koninck.

11

Maer doe de Koninck hoorde de woorden in ’t Wet-boeck, scheurde hy sijne kleederen.

12

Ende de Koninck geboodt Hilkia den Priester, ende Ahikam den sone Saphans, ende Achbor den sone van Michaja, ende Saphan den Schrijver, ende Asaja den knecht des Konincx, seggende:

13

Gaet henen, ende vraget den HEERE voor my, voor het volck, ende voor het gantsche Iuda, van wegen de woorden deses Boecx, dat gevonden is: want daer is een groote grimmigheyt des HEEREN, die over ons ontsteken is; om dat onse vaders niet gehoort en hebben nae de woorden deses Boecx, dat sy deden al wat daer in geschreven is.

14

Doe ginck Hilkia de Priester, Ahikam, Achbor, Saphan ende Asaja henen, tot de Prophetersse Hulda, den wijve Sallums, des soons van Thikwa, den soon Harhams, des kleeder-bewaerders; ende sy woonde te Ierusalem in ’t tweede deel: ende sy spraken met haer.

III.15

MAer sy sprack tot hen: Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls: Segget den man, die u tot my gesonden heeft;

16

Soo spreeckt de HEERE: Siet, Ick wil ongeluck over dese stede ende hare inwoonders brengen; alle woorden des Wets, die de Koninck van Iuda heeft laten lesen.

17

Daerom dat sy my verlaten, ende anderen Goden geroockt hebben, dat sy my vertoornden met alle wercken harer handen: daerom sal haer mijne grimmigheyt tegen dese stede aen-steken, ende niet uyt-gebluscht worden.

18

Maer den Koninck van Iuda, die u gesonden heeft, om den HEERE te vragen, sult ghy alsoo seggen: Soo spreeckt de HEERE, de Godt Israëls:

19

Daerom, dat uw’ herte weeck geworden is over de woorden, die ghy gehoort hebt, ende ghy hebt u verootmoedigt voor den HEERE doe ghy hoordet, wat Ick gesproken hebbe tegen dese stede ende hare inwoonders: dat sy sullen eene verwoestinge ende vloeck zijn; ende hebt uwe kleederen gescheurt, ende hebt geweent voor my; so hebb’ Ick ’t oock verhoort, spreeckt de HEERE.

20

Daerom wil Ick u tot uwe vaderen versamelen, dat ghy met vrede in uw’ graf versamelt wordet, ende uwe oogen niet en sien al het ongeluck, dat Ick over dese stede brengen wil. Ende sy seyden ’t den Koninck weder.