Lutherse Bijbel (1648)

Het ix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iehu wort tot eenen Koninck over Israël gesalft. II. Ioram ende Ahasia worden van Iehu gedoodt. III. Isebel wort op ’t bevel van Iehu uyt het venster geworpen, ende van de honden op-gegeten.

I.1

MAer Elisa de Propheet riep eenen van der Propheten kinderen, ende sprack tot hem: Gordt uwe lendenen, ende neemt dese oly-kruycke met u, ende gaet henen nae Ramoth in Gilead.

2

Ende als ghy daer komt, so sult ghy aldaer sien Iehu den soon Iosaphats, des soons Nimsi: ende gaet in, ende heet hem op-staen onder sijne broederen, ende leydt hem in de binnenste kamer.

3

Ende neemt de oly-kruycke, ⁺ ende gietse op sijn hooft, ende spreeckt, Soo seyt de HEERE: Ick hebb’ u tot eenen Koninck over Israël gesalft. Ende ghy sult de deure op-doen, ende vlieden, ende niet vertoeven.

+ 1 Reg. 19,16.

4

Ende de jongelinck des Propheten, die jongelinck ginck henen nae Ramoth in Gilead.

5

Ende doe hy daer in quam, siet, daer saten de Hooft-lieden des heyrs; ende hy sprack: ick hebbe u, Hooft-man, wat te seggen. Iehu sprack: Wien onder ons allen? Hy sprack: U, Hooft-man.

6

Doe stont hy op, ende ginck in; hy dan goot de olye op sijn hooft, ende sprack tot hem: Soo seyt de HEERE, de

[fol. 163r]

Godt Israëls, ⁺ Ick hebb’ u tot eenen Koninck gesalft over des HEEREN volck Israël.

+ 2 Paral. 22,7.

7

Ende ghy sult het huys Ahabs uwes Heeren slaen, dat Ick het bloet der Propheten mijner Knechten, ende het bloet aller Knechten des HEEREN wreke, van de hant Isebels, dat het gantsche huys Ahabs om-kome.

8

Ende Ick wil van Ahab uyt-roeyen dien die aen de wandt pist, ⁺ ende den beslotenen ende verlatenen in Israël.

+ 1 Reg. 14,10. cap. 21,21.

9

Ende wil het huys Ahabs maken, ⁺ als het huys Ierobeams, des soons Nebats; ende als het huys van Baësa, den sone van Ahia.

+ 1 Reg. 15,29.

10

Ende de honden sullen Isebel eten op den acker te Iesreël, ⁺ ende niemant en salse begraven. Ende hy dede de deure op, ende vloodt.

+ 1 Reg. 16,11.

11

Ende doe Iehu uyt-ginck tot de knechten sijnes Heeren, sprack men tot hem: ⁺ Staet het wel? waerom is dese ^a rasende tot u gekomen? hy sprack tot hen: Ghy kent doch den man wel, ende wat hy seyt.

+ Jer. 29,26.

a Rasende) Non quod attoniti aut devoti, ut Rabbini delirant, sed quod impii Prophetas vocant furiosos, sicut hodie, etc.

12

Sy spraken: Dat en is niet waer; maer segt het ons aen. Hy sprack: Soo ende soo heeft hy met my gesproken, seggende: Soo spreeckt de HEERE, Ick hebb’ u tot eenen Koninck over Israël gesalft.

13

Doe haesteden sy hen, ende een yegelijck nam sijn kleet, ⁺ ende leyde het onder hem, op de ^b hooge trappen; ende bliesen met de basuyne, ende spraken: Iehu is Koninck geworden.

+ Matth. 21,8.

b Hooge trappen) Hic fingendum est, fuisse sellam Magistratus elevatam in urbe, candidam quasi osseam; huc posuerunt Jehu. Sed quia pompa regia tam citò non poterat tapetis ornari, suas vestes substernebant, in pompa festinantes scilicet.

II.14

ALsoo maeckte Iehu de soon Iosaphats des soons Nimsi een verbondt tegen Ioram: maer Ioram lagh voor Ramoth in Gilead met het gantsche Israël, tegen Hasaël, den Koninck van Syrien.

15

Maer Ioram de Koninck was weder gekomen, dat hy hem heelen liete te Iesreël, van de slagen, die hem de Syriers geslagen hadden, ⁺ doe hy streedt met Hasaël den Koninck van Syrien. Ende Iehu sprack: Isset u-lieder wille, so en salder niemant ontkomen uyt de stadt, dat hy henen gae, ende het aen-segge te Iesreël.

+ 2 Reg. 8,28.

16

Ende hy liet hem voeren, ⁺ ende trock nae Iesreël; want Ioram lagh aldaer: so was Ahasia de Koninck van Iuda af-getrocken, om Ioram te besien.

+ 2 Reg. 8,29.

17

Maer de wachter, die op den toren te Iesreël stont, sagh den hoop van Iehu komen, ende sprack: Ick sie eenen hoop. Doe sprack Ioram: Neemt eenen ruyter, ende sendt hen te gemoete, ende spreeckt: Isset vrede?

18

Ende de ruyter reedt henen hem te gemoete, ende sprack: Soo seyt de Koninck, Isset vrede? Iehu sprack: Wat gaet u de vrede aen? keert u achter my. De wachter verkondigde, ende sprack: De bode is tot hen gekomen, ende en komt niet weder.

19

Doe sondt hy eenen anderen ruyter. Doe die tot hen quam, sprack hy: Soo spreeckt de Koninck, Isset vrede? Iehu sprack, Wat gaet u de vrede aen? keert u achter my.

20

Dat verkondigde de wachter, ende sprack: Hy is tot hen gekomen, ende en komt niet weder: ende ’t is een drijven, als het drijven Iehu, des soons Nimsi; want hy drijft als of hy onsinnigh ware.

21

Doe sprack Ioram: Spant aen. Ende men spande sijnen wagen aen: ende sy trocken uyt, Ioram de Koninck Israëls, ende Ahasia de Koninck van Iuda, elck op sijnen wagen, dat sy Iehu te gemoete quamen; ende sy quamen hem aen op den acker Naboths des Iesreëliters.

22

Ende doe Ioram Iehu sagh, sprack hy: Iehu, isset vrede? maer hy sprack: Wat vrede? Uwer moeder Isebels hoererye ende tooverye wort altoos grooter.

23

Doe keerde Ioram sijne hant, ende vloodt, ende sprack tot Ahasia: ’t Is verraderye, Ahasia.

24

Maer Iehu vattede den boge, ende schoot Ioram tusschen de armen, dat de pijl door sijn herte uyt-voer; ende hy viel in sijnen wagen.

25

Ende hy sprack tot den Ridder Bidekar: Neemt ende werpt hem op dat stuck ackers van Naboth den Iesreëliter: want ick gedencke dies, dat ghy ende ick op eenen wagen sijnen vader nae-reeden, ⁺ dat de HEERE sulcken last over hem hief.

+ 1 Reg. 21,19.

26

Wat geldt ’et, sprack de HEERE, Ick wil u het bloet Naboths ende sijner kinderen, dat ick gisteren sagh, vergelden op desen acker: so neemt nu, ende werpt hem op den acker, nae het woort des HEEREN.

27

Doe dat Ahasia de Koninck van Iuda sagh, vloodt hy door den wegh nae ’t huys des Hofs: maer Iehu jaegde hem nae, ende hiet hem oock slaen op den wagen nae Gur toe, die by Ieblaam leyt; ende hy vloodt nae Megiddo, ende sterf aldaer.

28

Ende sijne knechten lieten hem voeren nae Ierusalem, ende begroeven hem in sijn graf met sijne vaderen in de stadt Davids.

29

Maer Ahasia regeerde over Iuda, in ’t elfde jaer Iorams des soons Ahabs.

III.30

ENde doe Iehu te Iesreël quam, ende Isebel dat vernam, so blanckettede sy haer aengesicht, ende vercierde haer hooft, ende keeck ter venster uyt.

31

Ende doe Iehu onder de poorte quam, ⁺ sprack sy: Isset Simri wel gegaen, die sijnen Heere doot-sloegh?

+ 1 Reg. 16.10, 18.

32

Ende hy hief sijn aengesicht op nae ’t venster, ende sprack: Wie is hier by my. Doe keerden hen twee ofte drie kamerlingen tot hem.

33

Hy sprack: Stootse van boven neder; ende sy stietense van boven neder, so dat de wandt ende de peerden met haer

[fol. 163v]

bloet besprengt wierden; ende sy wiert vertreden.

34

Ende doe hy in-quam, ende gegeten ende gedroncken hadde, sprack hy: Siet doch nae die vervloeckte, ende begraeftse; ⁺ want sy is eens Konincx dochter.

+ 1 Reg. 16,31.

35

Doe sy nu henen gingen om haer te begraven, so en vonden sy niets van haer dan het beckeneel, ende de voeten, ende hare vlacke handen.

36

Ende sy quamen weder, ende seyden ’t hem aen; ⁺ maer hy sprack: Dit isset, dat de HEERE gesproken heeft door sijnen Knecht Elia den Thisbiter, seggende: Op den acker Iesreëls sullen de honden Isebels vleesch eten.

+ 1 Reg. 21,23.

37

Alsoo wiert het aes Isebels als mest op den velde, in den acker Iesreëls; so dat men niet seggen en konde, Dit is Isebel.