Lutherse Bijbel (1648)

Het vj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Elisa doet een yser swemmen. II. Hy wort uyt des Konincx van Syrien handen gereddet door verblindinge der vyanden ende door vyerige peerden. III. Samaria belegert zijnde komt in groote hongers-noot, waer over Ioram de Koninck Elisam soeckt te dooden.

I.1

DE kinderen der Propheten spraken tot Elisa: Siet, de ruymte, daer wy voor u woonen, is ons te enge.

2

Laet ons doch aen de Iordane gaen, ende elck een aldaer hout halen, dat wy ons aldaer eene plaetse bouwen, daer wy woonen. Hy sprack: Gaet henen.

3

Ende daer sprack een; Lieve gaet met uwe knechten. Hy sprack: Ick wil mede gaen.

4

Ende hy ginck met hen. Ende doe sy aen de Iordane quamen, hieuwen sy hout af.

5

Ende doeder een een hout velde, so viel het yser in’t water; ende hy riep, ende sprack: O wee mijn Heere! daer toe is’t geleent.

6

Maer de Man Godts sprack: Waer isset ontvallen? ende doe hy hem de plaetse wees, sneedt hy een hout af, ende stiet daer henen; doe swom het yser.

7

Ende hy sprack: Heft het op. Doe reckte hy sijne hant uyt, ende nam het.

II.8

ENde de Koninck uyt Syrien voerde eenen krijgh tegen Israël, ende beraetslaegde hem met sijne knechten, seggende: Wy willen ons legeren daer ende daer.

9

Maer de Man Godts sondt tot den Koninck Israëls, ende liet hem seggen: Wacht u, dat ghy aen die plaetse niet en treckt; want de Syriers rusten aldaer.

10

So sondt dan de Koninck Israëls henen aen die plaetse, die hem de Man Godts seyde, bewaerdese, ende was aldaer op sijne hoede: ende en dede dat niet een-mael ofte twee-mael alleen.

11

Doe wiert het herte des Konincx van Syrien daer over ontstelt; ende riep sijne knechten, ende sprack tot hen: Wilt ghy my dan niet aen-seggen, wie van de onse tot den Koninck Israëls zy gevloden?

12

Doe sprack een van sijne knechten:

[fol. 161v]

Niet alsoo, mijn Heere Koninck; maer Elisa de Propheet in Israël seyt den Koninck Israëls al wat ghy in de kamer spreeckt, daer uw’ leger is.

13

Hy sprack: So gaet henen, ende siet waer hy is; dat ick henen sende, ende hem halen late. Ende sy gaven ’t hem te kennen, seggende: Siet, hy is te Dothan.

14

Doe sondt hy henen peerden ende wagens, ende een groote macht: ende doe sy by nacht daer quamen, om-cingelden sy de stadt.

15

Ende de dienaer des Mans Godts stont vroegh op, dat hy hem op-maeckte ende uyt-trock; ende siet, doe lagh eene macht om de stadt met peerden ende wagens: doe sprack sijn jongen tot hem: ô wee mijn Heere! hoe willen wy nu doen?

16

Hy sprack: En vreest niet; want dier is meer die by ons zijn, ⁺ dan dier die by hen zijn.

+ 1 Joh. 4,4.

17

Ende Elisa badt, ende sprack: HEERE, opent hem de oogen, dat hy sie. Doe opende de HEERE den jongen sijne oogen, dat hy sagh: ende siet, doe was de bergh vol vyerige peerden ende wagens ront-om Elisa. ⁺

+ 1 Reg. 2,11. Psal 34,8.

18

Ende doe sy tot hem af-quamen, badt Elisa, ende sprack: HEERE, slaet dit volck met blintheyt. Ende Hy sloegse met blintheyt, ⁺ nae het woort van Elisa.

+ Gen. 19,11.

19

Ende Elisa sprack tot hen: Dit en is de wegh noch de stadt niet; volget my nae, ick wil u leyden tot den man, dien ghy soecket. Ende hy leyddese nae Samaria.

20

Ende doe sy te Samaria quamen, so sprack Elisa: HEERE, opent desen de oogen, dat sy sien. Ende de HEERE opende hen de oogen, dat sy sagen; ende siet, doe waren sy midden in Samaria.

21

Ende de Koninck Israëls, doe hyse sagh, sprack hy tot Elisa: Mijn vader, sal ickse slaen?

22

Hy sprack: Ghy en sultse niet slaen; welcke ghy met uwen sweerde ende boge vangt, die slaet: set hen broot ende water voor, dat sy eten ende drincken; ende laetse tot haren Heere trecken.

23

Doe wierder een groote maeltijt bereydt: ende doe sy gegeten ende gedroncken hadden, liet hyse gaen, dat sy tot haren Heere trocken. Nae dien tijt en quamen de Syriers niet meer in ’t lant Israëls.

III.24

NAe desen gebeurde’t, dat Ben-Hadad de Koninck van Syrien alle sijn heyr vergaderde, ende trock op, ende belegerde Samaria.

25

Ende daer was een groote dierte tot Samaria. Maer sy belegerden de stadt, tot dat een esels-kop tachtentigh silverlingen, ende een vierendeel Kab duyve-mest vijf silverlingen goldt.

26

Ende doe de Koninck Israëls nae de muer toe ginck, riep hem een wijf toe, seggende: Helpt my, mijn Heere Koninck!

27

Hy sprack: En helpt u de HEE-RE niet, waer van sal ick u helpen? van den dorsch-vloer, ofte van de wijn-persse.

28

Ende de Koninck sprack tot haer: Wat is u? Sy sprack: Dit wijf sprack tot my: Geeft uwen soon hier, ⁺ dat wy hem heden eten; morgen willen wy mijnen soon eten.

+ Deut. 28,57.

29

So hebben wy mijnen soon gekoockt, ende gegeten; ende ick sprack tot haer des anderen daegs: Geeft uwen soon hier, ende laet ons eten: maer sy heeft haren soon versteken.

30

Doe de Koninck de woorden des wijfs hoorde, scheurde hy sijne kleederen, nae de muer toe gaende: doe sagh al het volck, dat hy eenen sack onder aen ’t lichaem aen hadde.

31

Ende hy sprack: Godt doe my dit ende dat, so het hooft Elisa des soons Saphats heden op hem staen sal!

32

Elisa nu sat in sijn huys, ende de Ousten saten by hem; ende hy sondt eenen man voor hem henen: maer eer de bode tot hem quam, sprack hy tot de Outsten: Hebt ghy gesien, hoe dit moord-kint heeft hier gesonden, dat hy mijn hooft af-rucke? siet toe, als de bode komt, dat ghy de deure toe-sluyt, ende stoot hem met de deure wegh: siet, het ruysschen der voeten sijns Heeren volgt hem nae.

33

Doe hy noch alsoo met hen sprack, siet, doe quam de bode tot hem af, ende sprack: Siet, sulck ^a quaet komt van den HEERE; wat sal ick meer van den HEERE verwachten.

a Quaet) Ia soo gaet het ons, als wy uwen Godt dienen, ghy heyl-loose Propheten! hoe veel beter hadden wy ’t, doe wy Baal dienden.