Lutherse Bijbel (1648)

Het v. Capittel.

Worden verhaelt twee wonder-wercken Elise: I. Naëman wort van sijne melaetscheyt gereynigt, ende tot den waren Godt bekeert. II. Gehasi wort met melaetscheyt gestraft, om dat hy van Naëman heymelijck geschencken hadde genomen.

I.1

NAëman de Velt-hooft-man des Konincx van Syrien was een treffelijck man voor sijnen Heere, ende van hoogen aen-sien: want door hem gaf de HEERE heyl in Syrien, ende hy was een geweldigh man, ende melaetsch.

2

Maer de krijgs-lieden in Syrien waren uyt-gevallen, ende hadden eene kleyne jonge dochter wegh-gevoert uyt den lande Israëls, die was in den dienst des wijfs Naëmans.

3

Die sprack tot hare vrouwe: Ach of mijn Heere by den Propheet te Samaria ware! die soude hem van sijne melaetsheyt los maken.

4

Doe ginck hy in tot sijnen Heere, ende seyde’t hem aen, ende sprack: Soo ende soo heeft de jonge dochter uyt den lande Israëls gesproken.

5

De Koninck van Syrien sprack: So treckt henen; ick wil den Koninck Israëls eenen brief schrijven. Ende hy trock henen, ende nam met hem tien centener silvers, ende ses duysent gulden, ende tien vier-kleederen.

6

Ende bracht den brief den Koninck Israëls, die luydde alsoo: Als dese brief tot u komt, siet, so weet, dat ick mijn knecht Naëman tot u gesonden hebbe, op dat ghy hem van sijne melaetscheyt los maeckt.

7

Ende doe de Koninck Israëls dien brief las, scheurde hy sijne kleederen, ende sprack: ⁺ Ben ick dan Godt, dat ick dooden ende levendigh maken soude konnen, dat hy tot my sendt, dat ick den man van sijne melaetscheyt los make? mercket ende siet, hoe soeckt hy oorsake tot my.

+ Deut. 32,39. 1 Sam. 2,6.

8

Doe dat Elisa de Man Godts hoorde, dat de Koninck Israëls sijne kleederen gescheurt hadde, sondt hy tot hem, ende liet hem seggen: Waerom hebt ghy uwe kleederen gescheurt? laet hem tot my komen, dat hy bevinde, datter een Propheet in Israël is.

9

Alsoo quam Naëman met peerden ende wagens, ende hieldt voor de deure aen den huyse van Elisa.

10

Doe sondt Elisa eenen bode tot hem, ende liet hem seggen: Gaet henen, ende wascht u seven mael in de Iordane; so sal u uw’ vleesch herstelt, ende reyn worden.

11

Doe wiert Naëman toornigh, ende trock wegh, ende sprack: Ick meynde, hy soude tot my uyt-komen, ende toe-

[fol. 161r]

-treden, ende den Naem des HEEREN sijnes Godts aen-roepen, ende met sijne hant over de plaetse strijcken, ende de melaetscheyt alsoo verdrijven.

12

Zijn de wateren Amana ende Pharphar te Damascus niet beter, dan alle wateren in Israël, dat ick my daer in wiessche ende reyn wierde? ende wendde sich, ende trock wegh met toorn.

13

Doe maeckten sich sijne knechten tot hem, spraken met hem, ende seyden: Lieve vader, wanneer u de Propheet wat groots hadde geheeten, soudt ghy ’t niet doen? hoe veel te meer, nu hy tot u seyt: Wascht u, so wort ghy reyn.

14

Doe klom hy af, ⁺ ende doopte sich in de Iordane sevenmael, gelijck de Man Godts gesproken hadde: ende sijn vleesch wiert herstelt, als een vleesch van een jonck knechtken; ende wiert reyn.

+ Luc. 4,27.

15

Ende hy keerde weder tot den Man Godts, met sijn gantsch heyr; ende doe hy in-quam, tradt hy voor hem, ende sprack: Siet, ick weet, datter geen Godt en is in alle landen, dan in Israël: soo neemt nu den segen van uwen knecht.

16

Maer hy sprack: Soo waerachtigh als de HEERE leeft, voor dien ick stae, ick en neme het niet. Ende hy hieldt by hem aen, dat hy het nemen soude; maer hy en wilde niet.

17

Doe sprack Naëman: Mochte dan uwen knecht niet gegeven worden een last deser aerde, soo veel als twee muylen dragen? want uwe knecht en wil niet meer anderen Goden offeren, ende brand-offer doen; maer den HEERE.

18

Dat de HEERE uwen knecht daer in wilde genadigh zijn, so ick aen-bidde in den huyse Rimmons; wanneer mijn Heere in ’t huys Rimmons gaet, om aldaer aen te bidden, ⁺ ende hy hem aen mijne ^a hant leunt.

+ 2 Reg. 7,2.

a Hant leunt) dat is op Ebr. gesproken, gelijck wy Duytschen seggen: Hy is my ter hant; dat is, hy is by my, doet ende richt uyt wat ick hem bevele, ende ick my op hem verlate.

19

Hy sprack tot hem: Treckt henen met vrede. Ende als hy van hem wegh-getrocken was een velt-weegs op het lant,

20

So dachte Gehasi, de jongen van Elisa den Man Godts; Siet, mijn Heere heeft desen Syrier Naëman verschoont, dat hy niets van hem heeft genomen, dat hy gebracht heeft: soo waerachtigh als de HEERE leeft, ick wil hem nae-loopen, ende wat van hem nemen.

21

Alsoo jaegde Gehasi den Naëman nae; ende doe Naëman sagh, dat hy hem nae-liep, sprongh hy van den wagen hem te gemoete, ende sprack: Gaet ’et wel?

22

Hy sprack: Ia; maer mijn Heere heeft my gesonden, ende laet u seggen: Siet, terstont zijn twee jongelingen van de kinderen der Propheten tot my gekomen, van ’t geberghte Ephraims; geeft hen een centener silvers, ende twee vier-kleederen.

23

Naëman sprack: Lieve neemt twee centener; ende hy hieldt by hem aen, ende bondt twee centener silvers in twee buydels, ende twee vier-kleederen, ende gafse sijnen twee jongens; die droegense voor hem henen.

24

Ende doe hy quam tot Ophel, nam hyse van hare handen, ende leydese bezijden in ’t huys, ende liet de mannen gaen.

25

Ende de sy wegh waren, tradt hy voor sijnen Heere; ende Elisa sprack tot hem: Van waer, Gehasi? hy sprack: Uw’ knecht en is noch herwaerts noch derwaerts gegaen.

26

Maer hy sprack tot hem: En ^b wandelde niet mijn herte, doe die man omkeerde van sijnen wagen u te gemoete? Was dat de tijdt om silver ende gout te nemen, olijf-gaerden, wijn-bergen, schapen, runderen, knechten ende dienst-maegden?

b Wandelde niet) dat is, Hebt ghy nergens gewandelt? hoe gaet het dan toe, dat mijn herte wandelde ende was by den wagen? Etc.

27

Maer de melaetscheyt Naëmans sal u aen-hangen, ende uwen zade eeuwighlijck. Doe ginck hy van hem uyt melaetsch, als sneeuw.