Lutherse Bijbel (1648)

Het xxij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Ahab ende Iosaphat trecken in den oorloge tegen de Syriers, niet achtende des Propheten Miche af-raden; ende wort Ahab in den slagh doot geschoten. II. Iosaphats loflijcke regeeringe, doot ende nae-saet.

I.1

ENde daer gingen drie jaren om, ⁺ datter geen oorloge en was tusschen de Syriers ende Israël.

+ 2 Paral. 18,2.

2

Maer in ’t derde jaer, trock Iosaphat de Koninck van Iuda af tot den Koninck Israëls.

3

Ende de Koninck Israëls sprack tot sijne knechten: Wetet ghy niet, dat Ramoth in Gilead onse is; ende wy sitten stille, ende en nemense niet van de hant des Konincx van Syrien?

4

Ende hy sprack tot Iosaphat: ⁺ Wilt ghy met my trecken in den strijt nae Ramoth in Gilead? Iosaphat sprack tot den Koninck Israëls: Ick wil zijn als ghy, ende mijn volck als uw’ volck, ende mijne peerden als uwe peerden.

+ 2 Paral. 18,3.

5

Ende Iosaphat sprack tot den Koninck Israëls: Vraegt doch heden nae het woort des HEEREN.

6

Doe vergaderde de Koninck Israëls Propheten by vier hondert mannen, ende sprack tot hen: Sal ick nae Ramoth in Gilead trecken, om te strijden; ofte sal ick ’t laten aen-staen? Sy spraken: Treckt op, de Heere salse in de hant des Konincx geven.

7

Maer Iosaphat sprack: Is hier geen Propheet des HEEREN meer, dat wy van hem vragen?

8

De Koninck Israëls sprack tot Iosaphat: Daer is noch een man, Micha de soon Iemla, van dien men den HEERE vragen magh. Maer ick ben op hem gram; want hy en propheteert my niet goets, maer enckel quaet. Iosaphat sprack: De Koninck en spreke niet alsoo.

9

Doe riep de Koninck Israëls eenen kamerlinck, ende sprack: Brengt haestelijck hier Micha den soon Iemla.

10

De Koninck Israëls nu, ende Iosaphat de Koninck van Iuda, saten elck op sijnen stoel, bekleedt met kleederen, op de pleyne voor de deure aen de poorte van Samaria: ende alle Propheten propheteerden voor hen.

11

Ende Zedekia de soon Cnaëna hadde hem ysere hoornen gemaeckt, ende sprack: Soo spreeckt de HEERE; Hier-mede sult ghy de Syriers stooten, tot dat ghyse vernielt.

12

Ende alle Propheten propheteerden alsoo, seggende: Treckt op nae Ramoth in Gilead, ende vaert geluckelijck; de HEERE salse in de hant des Konincx geven.

13

Ende de bode, die henen gegaen was om Micha te roepen, sprack tot hem: Siet, der Propheten redenen zijn eendrachtelijck goet voor den Koninck; so laet nu uw’ woort oock zijn, als het woort derselver, ende spreeckt wat goets.

14

Micha sprack: Soo waerachtigh als de HEERE leeft, ick wil spreken wat de HEERE my seggen sal.

15

Ende doe hy tot den Koninck quam, sprack de Koninck tot hem: Micha, sullen wy nae Ramoth in Gilead trecken, om te strijden; ofte sullen wy ’t laten aen-staen? hy sprack tot hem: Ia treckt op, ende vaert geluckelijck; de HEERE salse in de hant des Konincx geven.

16

De Koninck sprack wederom tot hem: Ick besweere u, dat ghy my anders niet en segt, dan de waerheyt in den Name des HEEREN.

17

Hy sprack: Ick sagh gantsch Israël verstroyt op de bergen, als de schapen, die geenen herder en hebben. Ende de HEERE sprack: Hebben dese geenen Heere? een yegelijck keere weder nae huys met vrede.

18

Doe sprack de Koninck Israëls tot Iosaphat: Hebb’ ick u niet geseyt, dat hy my niet goets en propheteert, maer enckel quaet?

19

Hy sprack: Daerom hoort nu het woort des HEEREN: Ick sagh den HEERE sitten op sijnen stoel, ende al het hemelsche heyr neffens hem staen, tot sijner rechter ende slincker hant.

20

Ende de HEERE sprack: Wie wil Ahab over-reden, dat hy op-trecke, ende valle te Ramoth in Gilead? ende d’een seyde dit, d’ander dat.

21

Doe ginck een geest uyt, ende tradt voor den HEERE, ende sprack: ⁺ Ick wil hem over-reden. De HEERE sprack tot hem: Waer mede?

+ Job 1.6, 7. cap. 2,1.

22

Hy sprack: Ick wil uyt-gaen, ende wil een valsch geest zijn in aller sijner Propheten mont. Hy sprack: Ghy sult hem over-reden, ende sult het uyt-richten: gaet uyt, ende doet alsoo.

23

Nu siet, de HEERE heeft eenen valschen geest gegeven in aller deser uwer Propheten mont; ende de HEERE heeft quaet over u gesproken.

24

Doe tradt Zedekia de soon Cnaëna toe, ende sloegh Micha op het kinne-backen, ende sprack: Hoe! is de Geest des HEEREN van my geweken, dat Hy met u spreke?

25

Micha sprack: ⁺ Siet, ghy sult het sien op dien dagh, als ghy van d’eene kamer in d’andere gaen sult, dat ghy u verbergt.

+ 1 Reg. 20,30.

26

De Koninck Israëls sprack: Neemt Micha, ende laet hem blijven by Amon den burgemeester, ende by Ioas den soon des Konincx.

27

Ende spreeckt: Soo seyt de Koninck: Settet desen in’t gevangen-huys, ende spijset hem met broot ende water der droeffenisse, tot dat ick met vrede weder kome.

28

Micha sprack: Komt ghy met vrede weder, so en heeft de HEERE door my niet gesproken. Ende sprack: Hooret toe alle volckeren.

29

Alsoo trock de Koninck Israëls, ende Iosaphat de Koninck van Iuda, op nae Ramoth in Gilead.

30

Ende de Koninck Israëls sprack

[fol. 158r]

tot Iosaphat: verstelt u, ende komt in den strijt met uwe kleederen aen-gedaen. Maer de Koninck Israëls verstelde sich oock, ende trock in den strijt.

31

Maer de Koninck van Syrien geboodt den Oversten over sijne wagens, dier waren twee-en-dertigh, seggende: Ghy en sult niet strijden tegen kleyne noch groote, maer tegen den Koninck Israëls alleen.

32

Ende doe de Oversten der wagenen Iosaphat sagen, meynden sy, dat hy de Koninck Israëls ware; ende vielen op hem met strijden: maer Iosaphat riep.

33

Doe nu de Oversten der wagenen sagen, dat hy de Koninck Israëls niet en was, keerden sy sich achter van hem af.

34

Maer een man spande den boge by geval, ende schoot den Koninck Israëls tusschen het pantsier ende ^a hangsel. Ende hy sprack tot sijnen voer-man: Keert uwe hant, ende voert my uyt het heyr; want ick ben gewondt.

a Daer het sweert aen hangt, van de schouderen af tot op de heupe.

35

Ende de strijt nam d’over-hant, ⁺ op den-selven dagh; ende de Koninck stont op den wagen tegen de Syriers, ende sterf ’s avonts: ende het bloet vloeyde van de wonden midden in den wagen.

+ 1 Reg. 20,42.

36

Ende men liet uyt-roepen in ’t heyr, doe de Sonne onder ginck, ende seggen: Een yegelijck gae in sijne stadt, ende in sijn lant.

37

Alsoo sterf de Koninck, ende wiert nae Samaria gebracht; ende sy begroeven hem te Samaria.

38

Ende doe sy den wagen wiesschen by den vyver van Samaria, leckten de honden sijn bloet: ⁺ maer de ^b hoeren wiesschen hem, nae ’t woort des HEEREN, dat Hy gesproken hadde.

+ 1 Reg. 21.19.

b Hoeren) daer de hoeren wasschen, id est, cauponae, lotrices.

39

Wat meer van Ahab te seggen is, ende al wat hy gedaen heeft, ende het yvoren huys dat hy bouwde, ende alle steden die hy gebouwt heeft; siet, dat is geschre-ven in de Chronijke der kinderen Israëls.

40

Alsoo ontsliep Ahab met sijne vaderen: ende sijn soon Ahasja wiert Koninck in sijne stede.

II.41

ENde Iosaphat de soon van Assa wiert Koninck over Iuda, ⁺ in ’t vierde jaer Ahabs des Konincx Israëls:

+ 2 Paral. 20,31.

42

Ende was vijf-en-dertigh jaer out, doe hy Koninck wiert; ende regeerde vijf-en-twintigh jaer te Ierusalem: sijne moeder hiet Asuba, eene dochter van Silhi.

43

Ende wandelde in al den wegh sijns vaders Assa, ende en weeck daer niet van, ende hy dede dat den HEERE wel behaegde.

44

Doch hy en dede de hooghten niet wegh: ende het volck offerde ende roockte noch op de hooghten;

45

Ende hadde vrede met den Koninck Israëls.

46

Wat nu meer van Iosaphat te seggen is, ende de macht, wat hy gedaen, ende hoe hy gestreden heeft; siet, ⁺ dat is geschreven in de Chronijke der Koningen van Iuda.

+ 2 Paral. 18,1.

47

Oock dede hy uyt den lande wegh de over-geblevene hoereerders, ⁺ die ter tijt sijns vaders Assa waren over-gebleven.

+ 2 Reg. 15,12.

48

Ende daer en was geen Koninck in Edom.

49

Ende Iosaphat hadde schepen laten maken op de Zee, ⁺ die nae Ophir gaen souden, om gout te halen: maer sy en gingen niet; want sy wierden gebroken te Ezeon Geber.

+ 2 Paral. 20.36, 37.

50

Doe ter tijdt sprack Ahasja de soon Ahabs tot Iosaphat: Laet mijne knechten met uwe knechten in de schepen varen; maer Iosaphat en wilde niet.

51

Ende Iosaphat ontsliep met sijne vaderen, ende wiert begraven met sijne vaderen in de stadt Davids sijns vaders: ende Ioram sijn soon wiert Koninck in sijne stede.

Eynde des eersten Boecks van de Koningen.