Lutherse Bijbel (1648)

Het xxj. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Ahab neemt in den wijn-bergh Naboths, nae dat deselve door Isebels aen-stichtinge onder eenen schijn des Rechten was gesteenigt. II. Elia voor-seyt Ahab ende Isebel hare straffen. III. Ahabs huychelachtige boete, waer op de straffe wort uyt-gestelt.

I.1

NAe dese geschiedenissen geviel het, dat Naboth een Iesreëliter eenen wijn-bergh hadde te Ies-

[fol. 157r]

reël, by het paleys Ahabs des Konincx van Samaria.

2

Ende Ahab sprack met Naboth, seggende: Geeft my uwen wijn-bergh, ick wil my eenen kool-hof daer van maken, dewijle hy soo nae aen mijn huys leyt: ick wil u eenen beteren wijn-bergh daer voor geven; ofte soo ’t u behaegt, wil ick u silver daer voor geven, soo veel als hy geldt.

3

Maer Naboth sprack tot Ahab: Dat late de HEERE verre van my zijn, dat ick u mijner vaderen erve soude geven!

4

Doe quam Ahab t’ huys mis-moedigh ende toornigh, om des woorts wille, dat Naboth de Iesreëliter tot hem hadde geseyt, ende gesproken: Ick en wil u mijner vaderen erve niet geven. Ende hy leyde sich op sijn bedde, ende keerde sijn aengesicht om, ende en at geen broot.

5

Doe quam tot hem in Isebel sijn wijf, ende sprack met hem: Wat is dit, dat uw’ geest soo mis-moedigh is, ende dat ghy geen broodt en eet?

6

Hy sprack tot haer: Ick hebbe met Naboth den Iesreëliter gesproken, ende geseyt: Geeft my uwen wijn-bergh om gelt; oft so ghy lust daer toe hebt, wil ick u eenen anderen daer voor geven. Maer hy sprack: Ick en wil u mijnen wijn-bergh niet geven.

7

Doe sprack Isebel sijn wijf tot hem: Wat ware ’t voor een Koninck-rijck in Israël, ^a als ghy dedet? staet op, ende eet broot, ende zijt goets moets, ick wil u den wijn-bergh Naboths des Iesreëliters doen hebben.

a Als ghy) Tu nunc facis regnum super Israël, id est, zijt ghy’t doch die’t maeckt, dat Israël een Koninck-rijck is; sonder u ware het niets.

8

Ende sy schreef brieven in Ahabs name, ende versegeldese met sijn signet; ende sondtse tot de Outsten ende Oversten in sijne stadt, die ront-om Naboth woonden.

9

Ende schreef alsoo in de brieven: Latet een vasten uyt-roepen, ende settet Naboth boven aen in ’t volck.

10

Ende stellet twee loose boeven voor hem, die daer getuygen, seggende: Ghy hebt Godt ende den Koninck ^b gesegent: ende voeret hem uyt, ende steeniget hem, dat hy sterve.

b Gesegent) dat is, hy heeft gelastert: want de Schrift heet het grouwsaem laster, dat Godt lasteren heet, aen dese plaetse op ’t eerbaerlijckste noemt, gelijck oock Job 2,9. staet. Maer Godt lasteren hadde Mose by doot-straffe verboden. So was het Koninck-rijck Israëls van Godt in-geset, dat den Koninck lasteren, oock Godt aen-ginck.

11

Ende de Outsten en de Oversten in sijne stadt, die in sijne stadt woonden, deden gelijck hen Isebel ontboden hadde, gelijck sy in de brieven geschreven hadde, die sy tot hen sondt.

12

Ende lieten een vasten uyt-roepen, ende lieten Naboth boven aen onder ’t volck sitten.

13

Doe quamen die twee loose boeven, ende stelden sich voor hem, ende getuygden tegen Naboth voor het volck, seggende: Naboth heeft Godt ende den Koninck gesegent. Doe voerden sy hem uyt voor de stadt, ende steenigden hem, dat hy sterf.

14

Ende sy ontboden Isebel, ende lieten haer seggen: Naboth is gesteenigt ende doot.

15

Maer doe Isebel hoorde, dat Naboth gesteenigt ende doot was, sprack sy tot Ahab: Staet op, ende neemt in den wijn-bergh Naboths des Iesreëliters, welcken hy weygerde u om gelt te geven: want Naboth en leeft niet meer, maer is doot.

16

Doe Ahab hoorde, dat Naboth doot was; stondt hy op, dat hy af-ginck tot den wijn-bergh Naboths des Iesreëliters, ende hem in-name.

II.17

DOch het woort des HEEREN quam tot Elia den Thisbiter, seggende:

18

Maeckt u op, ende gaet henen af, Ahab den Koninck Israëls te gemoete, die te Samaria is, (siet hy is in den wijn-bergh Naboths, daer henen hy is af-gegaen, dat hy hem in neme.)

19

Ende spreeckt met hem, seggende: Soo spreeckt de HEERE; Ghy hebt doot-geslagen, daer toe oock in-genomen. Ende ghy sult met hem spreken, seggende: Soo spreeckt de HEERE, in de plaetse, daer de honden het bloet Naboths geleckt hebben, daer sullen oock de honden uw’ bloet lecken.

20

Ende Ahab sprack tot Elia: Hebt ghy my oyt uwen vyant gevonden? Maer hy sprack: Ia, ick hebb’ u gevonden, daerom dat ghy verkocht zijt slechts quaet te doen voor den HEERE.

21

Siet Ick wil ongeluck over u brengen, ende uwe nakomelingen wegh-nemen; ende wil van Ahab uyt-roeyen oock dien die aen de want pist, ⁺ ende die besloten ende over-gelaten is in Israël.

+ 1 Sam. 25,22. 1 Reg. 14,10. 2 Reg. 9,8.

22

Ende wil uw’ huys maken, gelijck het huys Ierobeams des soons Nebats; ende gelijck het huys Baësa des soons Ahia: om der terginge wille, daer mede ghy vertoornt, ⁺ ende Israël hebt doen sondigen.

+ 1 Reg. 15,29. cap. 16,11.

23

Ende over Isebel sprack de HEERE oock, seggende: ⁺ De honden sullen Isebel eten aen de muer Iesreëls.

+ 2 Reg. 9.10, 35.

24

Wie van Ahab sterft in de stadt, dien sullen de honden eten; ende wie op den velde sterft, dien sullen de vogelen onder den Hemel eten.

25

Alsoo en wasser niemant, die soo geheel verkocht was om quaet te doen voor den HEERE, als Ahab: want sijn wijf Isebel over-redede hem alsoo.

26

Ende hy maeckte sich tot een grooten grouwel, dat hy den Afgoden nae wandelde, allesins als de Amoriten gedaen hadden, die de HEERE voor de kinderen Israëls verdreven hadde.

III.27

DOe nu Ahab sulcke woorden hoorde, scheurde hy sijne kleederen, ende leyde eenen ^c sack om sijn lijf, ende vastede, ende sliep in den sack, ende ginck jammerlijck.

c Sack) dat is, bedroefde slechte kleederen, als wanneer men rouw draegt, oft arbeydt.

28

Ende het woort des HEEREN quam tot Elia den Thisbiter, seggende:

29

Hebt ghy niet gesien, hoe sich Ahab voor my buygt? dewijle dat hy sich nu voor my buygt, so en wil Ick dat ongeluck niet brengen by sijn leven: maer by sijns soons leven wil Ick ongeluck over sijn huys brengen. ⁺

+ 2 Reg. 9,25.

[fol. 157v]