Lutherse Bijbel (1648)

Het xix. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Elia vlucht voor Isebel, ende wort van eenen Engel gespijst ende gedrenckt. II. Elia spreeckt met Godt, die hem door eene sonderlinge openbaringe versterckt, ende te gelijck belast om Hasaël ende Iehu tot Koningen, ende Elisa tot eenen Propheet te salven. III. Elia komt weder van de vlucht, ende beroept Elisa.

1.1

ENde Ahab seyde Isebel aen, al wat Elia gedaen hadde; ende hoe hy hadde alle de Propheten Baals met den sweerde gedoodt.

2

Doe sondt Isebel eenen bode tot Elia, ende liet hem seggen: De Goden doen my dit ende dat, so ick niet morgen ontrent desen tijt, uwer ziele en doe, als deser zielen eene.

3

Doe hy dat sagh, maeckte hy sich op, ende ginck waer hy henen wilde; ende quam nae Ber-seba in Iuda, ende liet sijnen jongen daer.

4

Maer hy ginck henen in de woestijne eene dagh-reyse, ende quam daer in, ende sette sich onder eenen jenever-boom; ende badt, dat sijne ziele mochte sterven, ende sprack: Het is genoegh! so neemt nu, HEERE, mijne ziele; ick en ben niet beter, dan mijne vaderen.

5

Ende hy leyde sich, ende sliep onder den jenever-boom: ende siet, de Engel roerde hem aen, ende sprack tot hem: Staet op, ende eet.

6

Ende hy sagh om, ende siet, tot sijn hoofden-eynde lagh een geroost broot, ende eene kanne met water: ende doe hy gegeten ende gedroncken hadde, leyde hy sich weder slapen.

7

Ende de Engel des HEEREN quam ten anderen mael weder, ende roerde hem aen, ende sprack: Staet op, ende eet; want ghy hebt eenen grooten wegh voor u.

8

Ende hy stont op, ⁺ ende at ende dronck: ende ginck door de kracht der selver spijse veertigh dagen ende veertigh nachten, tot aen den bergh Godts Horeb.

+ Exod. 34,28. Matth. 4.2.

9

Ende quam aldaer in eene spelonke, ende bleef aldaer over nacht.

II.

ENde siet, het Woort des HEEREN quam tot hem, ende sprack tot hem: Wat maeckt ghy hier, Elia?

10

Hy sprack: Ick hebbe ge-yvert om den HEERE den Godt Zebaoth; want de kinderen Israëls hebben uw’ verbondt verlaten, ⁺ ende uwe Altaren af-gebroken, ende uwe Propheten met den sweerde gedoodt; ⁺ ende ick ben alleen over-gebleven, ende sy staen daer nae, dat sy my mijn leven nemen.

+ Rom. 11,3.

+ 1 Reg. 18.4, 22.

11

Hy sprack: Gaet uyt, ende treedt op den bergh voor den HEERE. Ende siet, de HEERE ginck voor-by; ende een grooten stercken wint, die de bergen scheurde, ende de steen-rotsen brack, voor den HEERE henen; doch de HEERE en was in den wint niet: ende nae dien wint quam een aerd-bevinge; doch de HEERE en was in de aerd-bevinge niet.

12

Ende nae de aerd-bevinge quam een vyer; doch de HEERE en was in ’t vyer niet: ende nae het vyer quam een stil sacht suysen.

13

Doe dat Elia hoorde, ⁺ bedeckte hy sijn aengesicht met sijnen mantel, ende ginck uyt, ende tradt in de deure der spelonke; ende siet, daer quam eene stemme tot hem, ende sprack: Wat hebt ghy hier te doen, Elia?

+ Exod. 3, 6.

14

Hy sprack: Ick hebbe om den HEERE Zebaoth ge-yvert; want de

[fol. 156r]

kinderen Israëls hebben uw’ verbondt verlaten, uwe Altaren af-gebroken, uwe Propheten met den sweerde gedoodt; ende ick ben alleen over-gebleven, ende sy staen daer nae, dat sy my het leven nemen.

15

Maer de HEERE sprack tot hem: Gaet wederom uwes weegs, door de woestijne, nae Damascus, ende gaet daer in, ende salft Hasaël tot eenen Koninck over Syrien;

16

Ende Iehu den soon Nimsi tot eenen Koninck over Israël; ⁺ ende Elisa den soon Saphats van Abel-Mehola tot eenen Propheet in uwe stede.

+ 2 Reg. 9,1. Sir. 48,8.

17

Ende het sal geschieden, dat wie den sweerde Hasaëls ontloopt, dien sal Iehu dooden; ende wie den sweerde Iehu ontloopt, dien sal Elisa dooden.

18

☜Ende Ick wil laten over-blijven seven duysent in Israël; ⁺ namelijck alle knien, die sich niet gebuygt en hebben voor Baal; ende alle mont, die hem niet gekust en heeft☞.

+ Rom. 11,4.

III.19

ENde hy ginck van daer, ende vondt Elisa den soon Saphats, dat hy ploegde met twaelf jock [ossen] voor hem henen, ende hy was selve onder de twaelven: ende Elia ginck tot hem, ende wierp sijnen mantel op hem.

20

Maer hy verliet de runderen, ende liep Elia nae, ende sprack: Laet my mijnen vader ende mijne moeder kussen; so wil ick u nae-volgen. Hy sprack tot hem: Gaet henen, ende komt weder; want ick hebbe wat met u te doen.

21

Ende hy liep weder van hem, ende nam een jock runderen, ende offerde’t, ende koockte het vleesch met het hout-werck aen de runderen, ende gaf het den volcke, dat sy aten: ende maeckte sich op, ende volgde Elia nae, ende diende hem.