Lutherse Bijbel (1648)

Het xvij. Capittel.

Heeft vier deelen: I. Elia voor-seyt Ahab groote drooghte: ende wort II gespijst van de raven op de beke Crith: ende III van eene weduwe te Zarpath, der welcker meel ende olye niet af en neemt. IV. Elia verweckt den soon sijner weerdinne.

I.1

ENde Elia de Thisbiter van de burgeren Gileads sprack tot Ahab: Soo waerachtigh als de HEERE de Godt Israëls leeft, voor dien ick stae: ⁺ daer en sal dese jaren noch dauw noch regen komen, ick segge het dan.

+ Sir. 48,2. Jac. 5,17.

II.2

ENde het woort des HEEREN quam tot hem, seggende:

3

Gaet wegh van hier, ende wendt u nae ’t Oosten, ende verbergt u aen de beke Crith, die tegen de Iordane vliet.

4

Ende ghy sult van de beke drincken: ende Ick hebbe den raven geboden, dat sy u aldaer sullen versorgen.

5

Maer hy ginck henen, ende dede nae ’t woort des HEEREN, ende ginck wegh, ende sette hem aen de beke Crith, die tegen de Iordane vliet.

6

Ende de raven brachten hem broot ende vleesch, ’s morgens ende ’s avonts: ende hy dronck uyt de beke.

III.7

ENde het geschiedde nae sommige dagen, dat de beke uyt droogde; want daer en was geen regen in den lande.

8

Doe quam het woort des HEEREN tot hem, seggende:

9

Maeckt u op, ende gaet nae Zarpath, welcke by Zidon leyt, ende blijft aldaer: ⁺ want Ick hebbe aldaer eener weduwe geboden, dat sy u versorge.

+ Luc. 4,26.

10

Ende hy maeckte sich op, ende ginck nae Zarpath: ende doe hy quam aen de deure der stadt; siet, doe was daer eene weduwe, die raepte hout op: ende hy riep haer, ende sprack: Haelt my een weynigh waters in’t vat, dat ick drincke.

11

Doe sy nu henen ginck om te halen, riep hy haer, ende sprack: Brengt my oock eene bete broots mede.

12

Sy sprack: Soo waerachtigh als de HEERE uwe Godt leeft, ick en hebbe niets gebackens, dan alleen een hant vol meels, in den Cad, ende een weynigh olye in de kruycke; ende siet, ick hebbe een hout ofte twee op-geraept, ende gae in, ende wil my ende mijnen sone wat bereyden, dat wy eten ende sterven.

13

Elia sprack tot haer: En vreest u niet, gaet henen, ende maeckt, gelijck ghy geseyt hebt: doch maeckt my eerst een kleyn geback daer van, ende brengt’et my hier uyt; doch u ende uwen sone sult ghy daer nae oock wat maken.

14

Want alsoo spreeckt de HEERE de Godt Israëls: Het meel in den Cad en sal niet verteert worden, ende de oly-kruycke en sal niet ontbreken, tot op dien dagh, dat de HEERE sal laten regenen op aerden.

15

Sy ginck henen, ende maeckt ’et, gelijck Elia geseyt hadde: ende hy at, ende sy oock, ende haer huys, eenen tijt lanck.

16

Het meel in den Cad en wiert niet verteert, ende der oly-kruycke en ontbrack niet; nae het woort des HEEREN, dat Hy gesproken hadde door Elia.

IV.17

ENde nae dese geschiedenissen wiert des wijfs, sijner huys-weerdinne soon kranck: ende sijne kranckheyt was soo seer hart, dat geen adem meer in hem en bleef.

18

Ende sy sprack tot Elia: Wat hebb’ ick met u te doen, ghy Man Godts? ghy zijt tot my hier in gekomen, dat mijner misdaet gedacht, ende mijn soon gedoodt wierde.

19

Hy sprack tot haer: Geeft my uwen soon hier. Ende hy nam hem van haren schoot, ende ginck boven op de sale, daer hy woonde, ende leyde hem op sijn bedde:

20

Ende riep den HEERE aen, ende sprack: HEERE mijn Godt, hebt Ghy oock der weduwe, by welcke ick een gast ben, soo qualick gedaen, dat Ghy haren soon doodt!

21

Ende hy mat sich over het kint drie-mael, ende riep den HEERE aen, ende sprack: HEERE mijn Godt, ⁺ laet de ziele deses kints weder tot hem komen.

+ 2 Reg. 4,34. Act. 20,10.

22

Ende de HEERE verhoorde de stemme van Elia, ende de ziele des kints quam weder tot hem, ende’t wiert levendigh.

23

Ende Elia nam het kint, ende bracht het af van de sale in ’t huys, ende gaf het sijner moeder, ende sprack: Siet daer, uw’ soon leeft.

24

Ende het wijf sprack tot Elia: Nu erkenne ick, dat ghy een Man Godts zijt, ende des HEEREN woort in uwen mond’ is waerheyt.